Στην παρέα της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου βρέθηκε ο Μίνως Θεοχάρης, ο οποίος άνοιξε την καρδιά του σε μία πολύ ιδιαίτερη εξομολόγηση ζωής.

O Μίνως Θεοχάρης, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο μπούλινγκ που βίωσε στην εφηβεία του, στα θέματα ψυχικής υγείας που κλήθηκε να αντιμετωπίσει καθώς και στην υποκριτική και την επιτυχία του στη σειρά Κάτω Παρτάλι.

Μίνως Θεοχάρης: «Βίωσα μπούλιγνκ»

«Βίωσα μπούλιγνκ στο σχολείο, ήταν δύσκολα, γιατί σε ενηλικιώνει πριν από την ώρα σου. Σε κάνει να μπαίνεις σε μία διαδικασία σκέψης ενώ δεν είναι η φάση να μπεις. Σκεφτόμουν “τι κάνω λάθος, για ποιον λόγο οείναι λάθος να μην ακολουθώ ακριβώς στο ντύσιμο και στον τρόπο συμπεριφοράς τους άλλους και ποιον ενοχλώ”. Αυτή είναι μία αδικία που σε στιγματίζει και σε διαμορφώνει».

«Δεν προσπάθησα να αλλάξω, δεν μου έβγαινε. Στα 15 δεν πήγα σχολείο για έννα χρόνο. Πήγαινα ως την πόρτα και δεν έμπαινα. Έχω πάει στο σχολείο με τα μαλλιά που έχω τώρα, δεν το άφηνα κι εγώ. Από ένα σημείο και μετά το τερμάτισα, γινόμουν προκλητικός με πρόθεση», είπε ο Μίνως Θεοχάρης.

Μίνως Θεοχάρης: «Το “Κάτω Παρτάλι” μου άλλαξε τη ζωή»

«Το Κάτω Παρτάλι άλλαξε όλη μου τη ζωή με έναν τρόπο. Με έβαλε να εκτεθώ σε πάρα πολύ κόσμο και να γίνω αναγνωρίσιμος από πολύ κόσμο και με έβαλε στον χάρτη και στη δουλειά».

«Η αναγνωρισιμότητα δεν λύνει το συναισθηματικό κενό που έχω μέσα μου, όλο αυτό που μου είχε λείψε σε επίπεδο αποδοχής και αγάπης».

«Όλα αυτά μετακινήθηκαν και με έναν καταιγιστικό τρόπο και αυτό μου δημιούργησε ένα ταρακούνημα», ανέφερε ο Μίνως Θεοχάρης.

Μίνως Θεοχάρης: «Έχω πάει σε πολλούς γιατρούς»

«Έχω πάει σε πολλούς γιατρούς επειδή δημιουργήθηκαν θεματάκια. Έχω πάει και ως έφηβος, έχω πάει και ως ενήλικας, έχω πάει και όταν έπαθα κρίσεις πανικού βαρβάτες. Επειδή είμαι έμφυτα αισιόδοξος, θεωρούσα ότι δεν θα τελειώσει ποτέ η σεροτονίνη. Κάποια στιγμή μου τελείωσε. Έπαθα κρίσεις πανικού σε κάποια φάση της ζωής μου που ζορίστηκα πολύ. Πήγα σε έναν ψυχίατρο – ψυχοθεραπευτή και του είπα “βάλτε με μέσα”. Αισθάνθηκα ότι δεν μπορώ. Ένιωθα ότι δεν το έχω και μου είπε ότι έχω κρίσεις, εγώ νόμιζα ότι χαιρετάω, ότι δεν μπορώ να συγκροτήσω τη σκέψη μου, ήταν άγριο. Μοιυ συνέβη πάνω στη σκηνή. Όταν είδα ότι δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου σκηνικά είπα “όπα”. Έπαιζα, ένιωθα το στόμα μου να μιλάει και το μυαλό μου να σκέφτεται άλλα».

«Είπα στον γιατρό “τι είναι αυτό, τρελαίνομαι;”. Και μου είπε “αυτό που λέμε το χάνω δεν είναι μία πόρτα που την ανοίγουμε, την κλείνουμε, βλέπουμε λίγο από μέσα. Είναι κρίσεις πανικού», δήλωσε ο Μίνως Θεοχάρης.

Για τις πολύ προσωπικές πτυχές της ζωής του

Μέσα σε όλα άνοιξε το κεφάλαιο του θανάτου του πατέρα του τον οποίο έχασε πριν γεννηθεί και που η απουσία τον τον σημάδεψε στη μετέπειτα ζωή του.

«Ο πατέρας μου έφυγε πριν γεννηθώ, δέκα μέρες πριν. Πήρα το όνομά του. Είχε καρκίνο, πέθανε αιφνίδια και πολύ γρήγορα».

«Αισθάνομαι ότι η γιαγιά μου, ο παππούς μου, η μητέρα μου και ο πατριός μου έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να πάρουμε αγάπη και να μην καταλάβουμε τίποτα. Ωστόσο, εμένα η ζωή μου είναι έτσι, δεν ξέρω πώς είναι το άλλο, αν θα ζούσε ο μπαμπάς μου, αν θα ήταν περήφανος για εμένα» δήλωσε.

«Γύρω στα 6 εμφανίστηκε ο πατριός μου. Δεν ξέρω πώς είναι οι άλλες οικογένειες, ήμασταν πολύ δεμένοι, πολύ αγαπημένοι. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διαχείριση. Φαντάζομαι και η μητέρα μου θα πέρασε δύσκολα και προσπάθησαν να μην το περάσουν σε εμάς».

«Ήταν δύσκολο για τη μητέρα μου να μας λέει ιστορίες για τον πατέρα μου, η γιαγιά μου μού έλεγε αρκετές» πρόσθεσε.

«Νιώθω τον πατέρα μου σαν τον φύλακα άγγελό μου», αποκάλυψε ο Μίνως Θεοχάρης.