Καλεσμένος στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης ο Λευτέρης Πανταζής, όπου παραχώρησε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου.

«Τα τραγούδια μου είναι τραγούδια ψυχής και καθημερινότητας» είπε ο τραγουδιστής για τις επιτυχίες του αρχικά.

Όσον αφορά στην καθημερινότητά του αλλά και για την αγάπη του για το επάγγελμά του είπε ότι κοιμάται 4 ώρες την ημέρα, αλλά και ότι η η δουλειά είναι το οξυγόνο του.

Όπως τόνισε θέλει να ζει την κάθε στιγμή και πάνω στη σκηνή, πίνει μόνο νερό.


Όσον αφορά τα παιδικά του χρόνια

Ο παππούς του λεγόταν Πανταζίδης. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα, ανέφερε ότι ο πατέρας του του έλεγε πως “ήρθαμε στον παράδεισο”. Ο τραγουδιστής μιλώντας για το κασελάκι που το έχει στο σπίτι του, αλλά και για το τι εικόνες του φέρνει βλέποντας το, τόνισε ότι: «Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα όταν ήρθαμε από τη Ρωσία, -εξαμελής οικογένεια- μου έλεγε ο πατέρας μου “πάμε στον παράδεισο, πάμε στην πατρίδα μας” και κατεβαίνοντας από το καράβι μου έκανε τρομερή εντύπωση που είδα κάτι παιδάκια μουτζουρωμένα με κάτι κασελάκια. Του λέω “μπαμπά τι είναι αυτό το πράγμα;” Μου λέει “είναι κάτι παιδάκια που όταν βρέχει και λερώνονται τα παπούτσια τα βάφουν για να βγάζουν χρήματα”. Μετά από έξι μήνες ήμουν ή ο 6ος αν ήταν πέντε ή ο 7ος αν ήταν έξι τα λουστράκια. Κι ήμουν κι εκεί αρχηγός όμως».


Οι δουλειές του ποδαριού

«Έκανα πολλές δουλειές του ποδαριού και υπερήφανα. Γιατί, μου έλεγε ο πατέρας μου “μην κλέψεις. Οτιδήποτε δουλειά και να κάνεις, αρκεί να είσαι τίμιος και να δουλεύεις τίμια”», εξομολογήθηκε


Σε τρία χρόνια έβγαλα το δημοτικό

«Όταν ήρθαμε από τη Ρωσία, ήμουν καλός μαθητής και σε τρία χρόνια έβγαλα το δημοτικό. Ήμουν στο καλλιτεχνικό πιο πολύ και ζωγράφιζα και τραγουδούσα και πάντα στις γιορτές εγώ τραγουδούσα, εγώ άνοιγα το πρόγραμμα όλο. Και έρχονταν οι μανούλες και άκουγαν και είχαμε γράψει και ένα τραγούδι τότε με τίτλο ο “Λουστράκος”.»

Για την ενασχόλησή του με το τραγούδι

«Τραγουδάω στη γιορτή του σχολείου. Τελειώνω το σχολείο, έρχεται ένας μπουζουξής να δει την κόρη του στο σχολείο. Εγώ βγαίνω τελευταίος και λέω ένα τραγούδι. Τον “Λουστράκο”. Και κλαίνε όλες οι μανούλες από κάτω. Του κάνω εντύπωση. Μου λέει “σε παρακαλώ έλα αύριο στο σπίτι μου να κάνουμε πρόβα 2-3 τραγούδια”. Κι εκεί ξεκινάει η διαδρομή. Ξεκινάω στη “Λουζιτάνια” με Ταλιούρη, Μαυράκη, οι αδελφοί Κοντοβά από τη Λαμία και ο Λευτέρης Πανταζής. Έλεγα δύο τραγούδια. Έλεγα ένα τραγούδι που έλεγε “καβάλα στο δελφίνι” και επειδή δεν ήξερα καλά ελληνικά μου έλεγαν οι μουσικοί “καβάλα στο καλάμι” και γελάγανε. Δεν ήξερα τότε γιατί, αργότερα το κατάλαβα. Έτσι ξεκίνησα. Και από το ζευγάρι παπούτσια που φορούσα το ένα από πίσω είχε ξηλωθεί και δεν είχα λεφτά να το φτιάξω κιόλας, αλλά φόραγα το κοστουμάκι μου, ένα που είχα. Έτσι ξεκίνησα. Με 70 δραχμές μεροκάματο».


Για την αισθηματική του ζωή

«Ήμουν μπερμπάντης όταν ήμουν ελεύθερος. Ορκίζομαι! Έχω κάνει στη ζωή μου 7-8 μεγάλες σχέσεις. Επτά χρόνια, πέντε χρόνια.. Επειδή δίνομαι στη δουλειά, ήθελα το λιμανάκι στο σπίτι μου, με τους τσακωμούς, τις γκρίνιες, την αγκαλίτσα, την ταινία. Όταν ήμουν ελεύθερος… Ίσως να βγήκε η φήμη επειδή πάντα σε όλες μου τις δουλειές είχα ωραίες κυρίες ή κοπέλες. Ποτέ δεν ήμουν δεξιά και αριστερά όταν ήμουν σε σχέση. Δεν έχω δώσει κανένα δικαίωμα σε καμία γυναίκα, ακόμα και να με παρακολουθήσει» είπε αρχικά.

Στο παρά πέντε δεν παντρεύτηκα με τη Ζώζα Μεταξά

«Δεν παντρεύτηκα ούτε με τη Ζώζα. Στο παρά πέντε δεν έγινε! Έχω αρραβωνιαστεί τρεις φορές. Δεν άντεχαν το ωράριό μου και όλα αυτά. Η γυναίκα θέλει τον σύντροφό της στα πόδια της. Άρεσα στις γυναίκες και υπήρχαν ζήλιες. Οι τσακωμοί ήταν πάντα λόγω ζήλιας. Με τη Ζώζα χωρίσαμε όταν ήθελα να της δώσω τη χαρά. Όχι επειδή το χρωστούσα αλλά μέσα μου. Και εκεί χωρίσαμε» αποκάλυψε.


Οι τρέλες που έκανε όταν ήταν ερωτευμένος

«Έχω κάνει τρέλες όταν είμαι ερωτευμένος. Έχω στείλει ένα φορτηγό με λουλούδια. Ή μπορεί να την πάρω και να πάω στη Ρώμη για παγωτό, να της πάρω ρούχα και να γυρίσουμε. Τις ευχαριστώ γιατί αυτές μας φέρνουν στη ζωή και πρέπει να τις προσέχουμε σαν τα μάτια μας», είπε ακόμη.