Καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε η Έλντα Πανοπούλου την Παρασκευή 9/2. Η γνωστή ηθοποιός, μεταξύ άλλων, θέλησε να μοιραστεί την πιο δύσκολη στιγμή στιγμής της ζωής της, ενώ αναφέρθηκε και στην απώλεια κιλών.

«Αναπολώ πράγματα που ανεπιστρεπτί έχουν περάσει κι όταν λέω πράγματα, εννοώ ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι φεύγουν, αυτό σημαίνει για τις ζωές μας οριστικό τέλος. Τίποτε άλλο δεν είναι οριστικό τέλος. Περνάμε την πρώτη μας νιότη και στενοχωριόμαστε γιατί μας άφησε ο γκόμενος ή έσπασε το νύχι μας ή δεν πήραμε τα λεφτά που θέλαμε, αλλά ξαφνικά έρχεται αυτή η χαστουκάρα της ζωής και υφίστασαι την πρώτη απώλεια. Την απώλεια του γονιού, του φίλου, του αδελφού και λες "πόσο γελοίος υπήρξα στη ζωή μου να κάθομαι και να στενοχωριέμαι γιατί έσπασε το νύχι μου". Είναι μια απόλυτα καθοριστική στιγμή αυτή», είπε αρχικά η Έλντα Πανοπούλου.

Έλντα Πανοπούλου: Το "Ρετιρέ" ήταν η καθοριστική αφετηρία μου

«Το “Ρετιρέ” ήταν η καθοριστική αφετηρία μου και χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη στον Γιάννη Δαλιανίδη που μου εμπιστεύθηκε αυτό το πράγμα και που το μεγάλωσε τόσο πολύ για να γίνει πρωταγωνιστικός ρόλος. Η Κατερίνα Γιουλάκη με πρότεινε στον Δαλιανίδη για τον ρόλο». «Πέταγα στα ουράνια, στον έβδομο ουρανό. Και μετά λέω “μήπως έγινα, μήπως φτιάχτηκα;”. Την ψωνίζεις αν δεν έχεις καταβολές από το σπίτι, από τη μόρφωση και την κουλτούρα. Και έρχεται ο Βουτσάς και μου λέει “πώς σε φωνάζανε;” Σου έλεγαν “γεια σου Έλντα ή γεια σου Χαρούλα (σ.σ. ο ρόλος της στο Ρετιρέ). Όταν θα αρχίσουν να σε φωνάζουν με το όνομά σου, τότε θα έρθεις να μου τα πεις όλα αυτά” μου είπε και άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου», είπε η Έλντα Πανοπούλου.

Η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή της

Η Έλντα Πανοπούλου συνέχισε: «Για μένα αυτό συνέβη με την απώλεια του πατέρα μου, που ήταν ξαφνική. Δηλαδή σήμερα μιλήσαμε στο τηλέφωνο και ξαφνικά μου είπε "άκουσε, αυτό πρέπει να το κάνεις γιατί εγώ δεν θα είμαι πάντα εδώ". Ένας άνθρωπος που δεν είχε ούτε φοβίες ούτε έπαιρνε χάπια ή έτρεχε στους γιατρούς, τίποτε απ' όλα αυτά. "Τι είπες, μπαμπά;", τον ρώτησα και μου απάντησε "αγάπη μου, δεν είμαστε αιώνιοι". Αυτό μου το είπε σήμερα και την άλλη μέρα το πρωί με ειδοποίησαν πως από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ο πατέρας μου δεν υπάρχει». «Ήμουν τότε 36-37 χρονών και ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Όχι αυτή, η αμέσως επόμενη. Την ημέρα της κηδείας του. Το βράδυ ήταν στο Δελφινάριο 2.500 κόσμος, εγώ έπρεπε να παίξω τη Μαντόνα και ο κόσμος έπρεπε να γελάσει. Δεν ήθελα τη ζωή μου, ήθελα να φύγω κι εγώ και να πάω να βρω τον μπαμπά μου. Γιατί είχα μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου και αυτή ήταν η πρώτη απώλεια, η οποία ήταν ξαφνική», συμπλήρωσε η Έλντα Πανοπούλου.