Δεν είναι απλώς ένας από τους καλύτερους σχεδιαστές, αλλά ένας άνθρωπος που πρεσβεύει το καλό και βοηθά ανιδιοτελώς τους άλλους. Ο Ερωτόκριτος είναι παράλληλα ενεργειακός εκπαιδευτής και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια αυτογνωσίας. Ωστόσο, τα σεμινάρια που παραδίδει ειδικεύονται στην επίτευξη στόχων και στη διαχείριση της ανθρώπινης απώλειας.

«Είμαι ένας χαρακτήρας που στην ουσία θέλει να πρεσβεύει το καλό. Στην ουσία, από παιδάκι, από μωρό, μυούμαι κατά έναν τρόπο στο καλό μέσα από επαναλαμβανόμενες απώλειες ανθρώπων» εξηγεί στην «ON time» και για πρώτη φορά αποκαλύπτει την αλήθεια για τους γονείς του. «Η μητέρα μου, μόλις έγινα έξι μηνών, μετά από βαριά επιλόχειο κατάθλιψη, με άφησε και έφυγε, και ο πατέρας μου με πήγε στη γιαγιά μου, στην Κρήτη. Τη μητέρα μου την είδα έντεκα χρόνων, οπότε δεν έχω ζήσει μαζί της. Από τα έντεκα και μετά την είχα δει πεντ’ έξι φορές.

Οπότε εγώ μεγάλωσα με τη γιαγιά μου, όχι με τους γονείς μου» δηλώνει και εξηγεί γιατί και ο πατέρας του ήταν μακριά: «Ο μπαμπάς ήταν ένας άνθρωπος της νύχτας… Ευτυχώς, δεν μας μεγάλωσε αυτός. Κανείς όμως δεν τον κατηγορούσε στα αυτιά μου. Στο παιδικό μου μυαλό για τη μαμά μου υπήρχε δικαιολογία, ότι είναι άρρωστη. Τον πάτερα μου τον είδα πέντε χρόνων, όταν χτύπησα στο κεφάλι μου και ήρθε να με δει στο νοσοκομείο. Από τότε και ύστερα, ασυνείδητα, όλο το χρόνο προκαλούσα ατυχήματα στη ζωή μου για να βλέπω τον πατέρα μου επί ένα χρόνο. Και εκεί, μετά, για έξι μήνες μάς πήρε ο πατέρας μου, έγινε όμως ο σεισμός του ’81 και επιστρέψαμε πάλι στην Κρήτη» περιγράφει ο Ερωτόκριτος και εξηγεί πως, παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε χωρίς τους γονείς του, εκείνος είχε ωραίες αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη. «Εμείς παίζαμε με τόξο και με βέλη, τότε ήταν ένα άγριο χωριό, εγώ όμως ζούσα πανέμορφα, έπαιρνα πολλή αγάπη από τη γιαγιά, από τις θείες εκεί… Και φαίνεται, στο δικό μου το μυαλό, ότι η απώλεια των γονιών μου δεν υπήρχε» λέει.

Στην Αθήνα

Στα δώδεκά του χρόνια ήρθε στην Αθήνα, στον πατέρα του, και δεν έφυγε ξανά. «Είχα εκπαιδευτεί στην Κρήτη σαν παιδί, μετά έμεινα σε ένα διαμέρισμα, άλλο περιβάλλον, και γι’ αυτό η μετάβαση ήταν δύσκολη. Ξαφνικά βάζουν ένα παιδί εντελώς ελεύθερο μέσα σε τέσσερις τοίχους….» λέει.

Πατέρας σήμερα τριών παιδιών, ο Ερωτόκριτος ερωτεύτηκε, ενώ ήταν δόκιμος αξιωματικός στο στρατό: «Ήμασταν μαζί από τα δεκαεπτά και επιστρέφοντας από το στρατό, στα είκοσι, όντας αρραβωνιασμένος, είχα ανάγκη και τα χρήματα, οπότε πήγα και δούλεψα σε κατάστημα με υφάσματα. Με την τριβή με τα υφάσματα, έκανα το δικό μου χώρο το 2010, κι έτσι ξεκίνησα και το σχεδιασμό ρούχων. Η Σίσσυ Χρηστίδου είδε τα δικά μου τα ρούχα και μου ζήτησε να κάνω μια σειρά “μπαμπάς-γιος”, για να μπουν στο site της, έτσι ξεκίνησα» τονίζει και περιγράφει όσα συνέβησαν μετά: «Ξαφνικά, στα είκοσι πέντε μου, μένει έγκυος η κοπέλα μου. Αποφασίζουμε να κρατήσουμε το παιδί και βρίσκομαι σε μία επταετία με τρία παιδιά. Παντρεμένος. Ήμασταν εννιά χρόνια παντρεμένοι με τη Μαρία και, με το που χωρίζουμε, ο Μανώλης, ο μεγάλος μου γιος, έπειτα από λίγους μήνες, στα έντεκά του χρόνια, διαγνώστηκε με λευχαιμία και ενάμιση χρόνο μετά “έφυγε”. Εγώ ξαφνικά, με το που χώρισα, διάβασα και ένα βιβλίο, το “Μυστικό”, και πήρα ασύλληπτες δυνάμεις. Μάλλον με προετοίμαζε ο Θεός γι’ αυτό που ερχόταν, οπότε είμαι χωρισμένος με τρία παιδιά, μισθωτός, αλλά είχα μια ανεξήγητη εσωτερική δύναμη, που δεν με πείραζε τίποτα. Τότε μας έλεγαν οι γιατροί πως το παιδί θα “φύγει” από μέρα σε μέρα, εγώ είπα “θα το σώσουμε το παιδί”, κι έμεινε ενάμιση χρόνο στη ζωή. Κάναμε μεταμόσχευση, πέτυχε απόλυτα, μιλούσαν για θαύμα οι γιατροί, αλλά έκανε υποτροπή μετά. Τότε έκανα σκέψεις να ανοίξω μαγαζί… “Έφυγε” το παιδί τον Δεκέμβριο, κι εγώ τον Απρίλιο άνοιξα το μαγαζί μου, και ήταν ευλογία αυτό» εξηγεί ο σχεδιαστής.

Από τότε στηρίζει τα παιδιά και τα βοηθάει: «Ξεκίνησα με το “Χαμόγελο του Παιδιού”. Μετά έφτιαξα τη δική μου σχολή, βοηθάω παιδιά μέσα από τον οργανισμό “Μανώλη μαζί μπορούμε” (το όνομα του γιου μου), κι έχουμε βοηθήσει πάρα πολλά, έχουν συγκεντρωθεί 750.000 ευρώ για παιδί που πήγε στην Αμερική, έχει θεραπευτεί και τώρα είναι φοιτητής. Έχω ιδρύσει και τη σχολή αγάπης εαυτού, όπου κάνουμε αυτογνωσία, ώστε να προλαβαίνουμε τα παιδιά, να μην ασθενούν. Είμαστε εβδομήντα εισηγητές, κάνουμε δωρεάν μαθήματα στο κέντρο της Αθήνας. Κάνουμε γιόγκα, ψυχοθεραπεία».

«Δεν υπάρχει θάνατος»

Ο ίδιος εξηγεί πως δεν θρήνησε για το χαμό του γιου του, γιατί έχει τη δική του θεωρία, πως κανείς δεν χάνεται: «Δεν χάνεται τίποτα στο δικό μου το πεδίο, κι αυτό με έχει σώσει. Θεωρώ πως αυτή εδώ η μορφή ζωής μπορεί να είναι και υποδεέστερη από κει που πάμε όταν φεύγουμε οι άνθρωποι. Εκεί είναι ένα βήμα πιο κοντά στον Θεό, οπότε με αυτή την πεποίθηση, όταν έφυγε ο Μανώλης, ο γιος μου, δεν στενοχωρήθηκα. Δεν το είδα σαν απώλεια, ότι κάτι έχασα. Δεν ήταν εύκολο να αποδεχτούν οι άλλοι αυτό που έλεγα, νόμιζαν ότι είναι μια άμυνά μου, τώρα όμως που έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια, έχω την ίδια ζέση και τον ίδιο ενθουσιασμό, βοηθάω ανθρώπους για να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει θάνατος» εξηγεί.

Από τότε ο Ερωτόκριτος ξεκίνησε να βοηθά τα παιδιά εμπράκτως. «Απ’ όταν ξεκίνησα και άνοιξα το μαγαζί, όλα τα χρήματα, εκτός από αυτά που χρειάζομαι για να βιοποριστώ, τα μεταφέρω για το κοινό καλό. Είμαι πολύ πιο πλούσιος απ’ ό,τι παλιότερα, γιατί αφαιρώ υλιστικά πράγματα από τη ζωή μου, δεν έχω κινητό ενάμιση χρόνο, δεν έχω αυτοκίνητο δέκα χρόνια, δεν πίνω, δεν καπνίζω. Κοιμάμαι δέκα και μισή το βράδυ. Είναι φανταστικά να μην έχεις κινητό. Μόλις βγω από το σπίτι μου, από το ατελιέ μου ή το κατάστημά μου, δεν υπάρχω πουθενά στα social, δεν με βρίσκει κανείς. Έχω κάτι πολύ σημαντικό μαζί μου, την εμπιστοσύνη. Είμαι ένας μπαμπάς διαφορετικός από τους άλλους, από την άποψη πως δεν θέλω να έχουν μια ταύτιση και προσκόλληση μαζί μου, θέλω να είναι ανεξάρτητα παιδιά… Ο Χρήστος, ο γιος μου, είναι στο μαγαζί, αλλά και μοντέλο στα ρούχα, τώρα ασχολείται και με το σχεδιασμό».

Συνεργασίες

Τον Ερωτόκριτο τον είδαμε στη «Φάρμα» και σε διάφορες εκπομπές… Τον ενδιαφέρει η τηλεόραση; «Ναι και γι’ αυτό πήγα και στη “Φάρμα”, γιατί θέλω, όταν μιλάω, να με ακούει περισσότερος κόσμος. Θέλω να έχω βήμα στην τηλεόραση, γιατί έτσι μπορώ να βοηθήσω περισσότερο κόσμο» λέει.

Από τις συνεργασίες του ξεχωρίζει δύο: «Είχαμε πάει στο Μιλάνο με τον Λάκη Γαβαλά, να κάνω φωτογραφίσεις για τα ρούχα μου, και μου λέει “πάμε για καφέ” και μου έκανε έκπληξη, με πήγε στους Desquared, οι οποίοι μας έδωσαν τις εγκαταστάσεις τους για να κάνω εκεί τη φωτογράφιση. Πολύ ωραίες συνεργασίες έχω κάνει και με τον Λευτέρη Πανταζή. Κάθε φορά που έρχονται αυτοί οι άνθρωποι, είναι σαν να κάνεις ένα σεμινάριο, κάτι μαθαίνεις από αυτούς» λέει.

Τέλος σε ό,τι αφόρα το νόμο για την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, απαντά πως «το πρώτο που πρέπει να σκεφτούμε είναι το αρχέτυπο της μητέρας. Και πρωτίστως οι γκέι έχουν εξαρτημένη σχέση με τη μητέρα τους. Άρα, πώς θα αφαιρέσουμε το δικαίωμα σε μια ζωή να πει “μαμά”; Είναι ο πρώτος έρωτας και θα τους το αφαιρέσουμε εμείς αυτό το δικαίωμα; Αυτή είναι η άποψή μου» καταλήγει.

*Δημοσιεύθηκε στην Ontime