Ο Βασίλης Ζούλιας, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και επιτυχημένους Έλληνες σχεδιαστές, προχώρησε σε μια βαθιά προσωπική και συγκλονιστική εξομολόγηση στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά». Με εμφανή ειλικρίνεια, μίλησε δημόσια για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, τον εθισμό του στις ουσίες, την απόπειρα αυτοκτονίας που σημάδεψε τη ζωή του, αλλά και τη ριζική αλλαγή που βίωσε, η οποία μετρά πλέον πάνω από τρεις δεκαετίες. Η ιστορία του αποτελεί μια μαρτυρία για την ανθρώπινη ανθεκτικότητα και τη δύναμη της θέλησης.

Διαβάστε: Βασίλης Ζούλιας: Η δήλωση που θα συζητηθεί - "Ξυπνήστε, το γκέι κοινό στηρίζει την παγκόσμια οικονομία γενικότερα" (Βίντεο)

Βασίλης Ζούλιας: Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η αναζήτηση αποδοχής

Ο Βασίλης Ζούλιας αναφέρθηκε με συγκίνηση στα παιδικά του βιώματα, αποκαλύπτοντας πως είχε νιώσει παραμελημένος. «Ήμουν ένα παιδί που είχε παραμεληθεί κάπως στην παιδική ηλικία», δήλωσε. Παρά τη δυσκολία, τόνισε τον καθοριστικό ρόλο της μητέρας του: «Έχω μιλήσει με τη μητέρα μου. Η μητέρα μου ήταν βράχος δίπλα μου, μια γυναίκα άξια. Ήταν η μόνη που πίστευε πάντα σε μένα και ότι θα τα καταφέρω. Έχω δει τη μητέρα μου να κοιμάται στο χαλί για να έχω όλο το κρεβάτι και να με στηρίζει».


Ο χωρισμό των γονιών του που τον στιγμάτισε

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στον χωρισμό των γονιών του, ένα γεγονός που τον στιγμάτισε βαθιά και τον έκανε να νιώθει διαφορετικός. «Είχα μία στεναχώρια που χώρισαν οι γονείς μου, έβλεπα τις άλλες οικογένειες και ήθελα κι εγώ έναν μπαμπά δίπλα μου». Παρά την αρχική αποξένωση, οι σχέσεις με τον πατέρα του αποκαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια, σε μια συγκινητική επανασύνδεση.


«Τον πατέρα μου δεν του το είπα για πολλά χρόνια, αλλά έχουν φτιάξει οι σχέσεις μας τα τελευταία χρόνια. Είμαι 62, ο πατέρας μου 87, και πρόσφατα φάγαμε μαζί και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε καθίσει ποτέ σε ένα τραπέζι μαζί. Η μητέρα μου ποτέ δεν με δηλητηρίασε για τον πατέρα μου», σημείωσε, υπογραμμίζοντας την ωριμότητα και την αγάπη που επικράτησε τελικά.

Η μάχη με τον εθισμό και η απόπειρα αυτοκτονίας

Ο σχεδιαστής δεν δίστασε να μιλήσει για τον εθισμό του στις ουσίες, περιγράφοντας την αγωνία και την αίσθηση του τέλους που βίωνε. «Μια εθισμένη προσωπικότητα δεν περνάει καλά, η αίσθηση του τέλους αυτού του μαρτυρίου ήταν έντονη», εξομολογήθηκε.

Το πιο δραματικό σημείο της εξομολόγησής του αφορούσε την ημέρα που συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών και προχώρησε σε απόπειρα αυτοκτονίας, τον Φεβρουάριο του 1988. «Τότε ο νόμος περί ναρκωτικών ήταν ίδιος για τους χρήστες και τους εμπόρους, δεν υπήρχε διαχωρισμός. Μου έβαλαν τις χειροπέδες για να οδηγηθώ στον Κορυδαλλό και ο αστυνομικός με λυπήθηκε, “άντε να χαιρετήσει τη μαμά του”, και μου έβγαλε τις χειροπέδες για να χαιρετήσω τη μητέρα μου».


Εκείνη τη στιγμή, η απόγνωση τον οδήγησε σε μια απελπισμένη πράξη. «Και όπως ήταν το αίθριο κι εγώ χωρίς χειροπέδες, επειδή είχα πει μπαίνοντας ότι “θα φύγω από εκεί αν συμβεί κάτι με σκοπό να πεθάνω”, δεν ήθελα ούτε να γυρίσω πίσω σε αυτό που ζούσα, ούτε να μπω στη φυλακή. Η διέξοδος ήταν ο θάνατος».


Έφυγα από τα χέρια της μητέρας μου και έπεσα στο κενό

Περιγράφοντας τη στιγμή της απόπειρας, ο Βασίλης Ζούλιας συγκλονίζει: «Έφυγα από τα χέρια της μητέρας μου και έπεσα στο κενό. Κατάπια τη γλώσσα μου και έσπασα τη μύτη μου, είχα εσωτερική αιμορραγία». Η ζωή του σώθηκε χάρη στην άμεση παρέμβαση ενός γιατρού που βρέθηκε τυχαία εκεί. «Βρέθηκε ένας γιατρός εκεί, που κατάφερε και έβαλε το χέρι του στο στόμα μου, τράβηξε τη γλώσσα μου και μου έσωσε τη ζωή. Αν περνούσαν 3 λεπτά, θα είχα πεθάνει». Η πρώτη του σκέψη όταν άνοιξε τα μάτια του ήταν «γιατί ζω ακόμη», αποκαλύπτοντας πως είχε κάνει και άλλες απόπειρες στο παρελθόν.

Η πορεία προς τη λύτρωση και το μήνυμα ελπίδας

Σήμερα, ο Βασίλης Ζούλιας μετρά 32 χρόνια σε αποχή από αλκοόλ και ναρκωτικά, μια πορεία που χαρακτηρίζει ως «μορφή θεραπείας». «Βρίσκομαι σε μία, ας πούμε, μορφή θεραπείας τα τελευταία 32 χρόνια, που είμαι σε αποχή από αλκοόλ και ναρκωτικά», τόνισε.

Βλέπει την επιβίωσή του ως κάτι βαθιά πνευματικό και πιστεύει πως μια ανώτερη δύναμη τον προστάτευσε. «Πιστεύω πως μια ανώτερη δύναμη με προστάτευσε, με βοήθησε να ζήσω, είχε άλλο πλάνο για τη ζωή μου». Η εμπειρία του τον έχει οδηγήσει σε μια νέα φιλοσοφία ζωής, γεμάτη ευγνωμοσύνη. «Πολύ συχνά εύχομαι να συγχωρεθεί η αχαριστία μου προς τη ζωή».

Πλέον, επιθυμεί να μοιραστεί την ιστορία του για να μεταφέρει ένα μήνυμα ελπίδας. «Θέλω να μιλάω για όσα πέρασα με τις ουσίες, να μεταφέρω ένα μήνυμα σε όποιον πιστεύει πως δεν μπορεί να τα καταφέρει». Η εξομολόγησή του αποτελεί μια ισχυρή μαρτυρία ότι ο εθισμός είναι μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεραπεία και θέληση, προσφέροντας ελπίδα και δύναμη σε όσους βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.


Δείτε το σχετικό βίντεο που ακολουθεί: