Μια σπάνια συνέντευξη έδωσε ο Γιώργος Νταλάρας στη Λένα Αρώνη και την ΕΡΤ, όπου και μίλησε για τη ζωή του και την πορεία του στο τραγούδι. Ο σπουδαίος ερμηνευτής αναφέρει τον λόγο που δεν έμπλεξε με ουσίες και το αλκοόλ, λέγοντας πώς ενώ μεγάλωσε με δυσκολίες κατάφερε να ξεχωρίσει στο τραγούδι χωρίς να παρασυρθεί από τις κακοτοπιές.

«Όταν ένιωσα ότι δεν θα μπορέσω να ταξιδέψω παρότι πήγα στη σχολή να γίνω μηχανικός, δεν θα μπορέσω να γίνω πιλότος που το ζήλευα από μικρός έμεινα σε αυτό που ένιωσα ότι έχω ευθύνη να κάνω. Γιατί; Γιατί άκουγα τραγούδια από παιδί, ο πατέρας μου ήταν καταπληκτικός τραγουδιστής, πήρα το όνομα του θείου μου του Γιώργου που πέθανε στην Κατοχή και ήταν επαναστάτης και μετά ένιωσα ότι όλα αυτά που ήταν γύρω από το τραγούδι δεν ήταν αυτό που ήθελα. Πολύ λίγοι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί, ο ένας ήταν ο Τσιτσάνης και ο άλλος ο Απόστολος Καλδάρας» εξήγησε.


«Το ρεμπέτικο τραγούδι είχε μέσα μου μεγάλη επιρροή. Είχα όμως μέσα μου πρόβλημα με τους στίχους. Γελούσα με τους στίχους. Έλεγα τόσο ωραίες μουσικές πώς βάζουν τέτοια λόγια στα τραγούδια; Αυτά άρχισα να τα λέω αφού άκουσα τα τραγούδια του Χατζηδάκι, του Ξαρχάκου. Είπα ότι εδώ είναι κάτι άλλο και ευτυχώς που είμαι νέος και θα ζήσω αυτή την καινούργια εποχή και θα ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Το άλλο που αγάπησα θα το τιμήσω γιατί είναι πυξίδα. Είδα ότι αυτό που λέμε ρεμπέτικο τραγούδι είναι ζωντανό. Είναι δώρο στις μέρες μας να ξυπνάς και να βλε΄πεις τον ήλιο. Δεν έκανα τα πάντα για να πεθάνω 33 χρονών από ουσίες, από σκόνες, από πιοτά, από ξύδια, κάτι μου μίλησε. Ποιος με βοήθησε; Ο πατέρας μου που πέθανε 50 χρονών από κίρρωση του ήπατος. Να ο μεγάλος μου δάσκαλος! Μου είπε "Γιωργάκη, παρακολούθα τι κάνω και μην κάνεις τίποτα από αυτά". Αυτό είναι το παιχνίδι» εξήγησε και συμπλήρωσε:

«Με έσωσε η αφέλειά μου. Θα μπορούσα να έχω μπλέξει από μικρό παιδί σε συμμορίες. Δεν μπήκα μέσα σε αυτή τη διαδικασία».Ο Γιώργος Νταλάρας όμως αναφέρθηκε και στο γεγονός ότι κατά την άποψή του γίνεται αντιπαθής όταν εκφράζει τη γνώμη του για τους τραγουδιστές εξηγώντας παράλληλα γιατί δεν υπάρχουν σήμερα καλοί λαϊκοί τραγουδιστές.

Όπως εξήγησε οι γνήσια καλοί τραγουδιστές ήταν πονεμένοι λαϊκοί άνθρωποι και αναφέρθηκε σε Καζαντζίδη, Αγγελόπουλο και Πάριο. «Αν δεν είσαι λαϊκός άνθρωπος, αν δεν έχεις πονέσει, δεν μπορείς να τραγουδήσεις. Είναι θέσφατο; Όχι αλλά μέχρι τώρα η ιστορία αυτό έχει δείξει.

Μην τους κρίνουμε όλους με αυστηρότητα. Το λέω να το ακούω κι εγώ. Πολλές φορές αυτά που λέω στοχεύουν σε πρόσωπα και νομίζουν κάποια παιδιά ότι τα λέω για εκείνους. Δεν κρίνω τα πρόσωπα αλλά το αποτέλεσμα της δουλειάς. Κάποια πράγματα που λέω και ενοχλούν όπως ότι "είναι πολύ σπουδαία τραγουδίστρια αλλά το τραγούδισμά της μυρίζει νύχτα" ακούγεται άσχημα. Υπάρχουν πολλές φωνές, πλα΄σματα λουλούδια, που για κάποιον λόγο τους ρούφηξε η νοοτροπία της νύχτας. Έρχονται νέες γενιές. Από πού θα τα ακούσουν αυτά αν όλες οι όμορφες Ελληνίδες τραγουδίστριες τραγουδάνε σαν τσιράκια ενός παλιού μάγκα της εποχής του 60; Αυτά τα πράγματα ερεθίζουν και είναι ενοχλητικά; Φώναξες πάλι έναν παππού να σου πει αντιπαθητικά πράγματα!» είπε με χιούμορ στη Λένα Αρώνη.