Η Ελένη Χατζίδου και ο Παντελής Παντελίδης μοιράστηκαν τα πρώτα τους καλλιτεχνικά βήματα, μια κοινή διαδρομή γεμάτη όνειρα και τραγούδια. Όταν όμως ο Παντελής έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, η τραγουδίστρια βρέθηκε μπροστά σε ένα συναισθηματικό και κοινωνικό τείχος που δεν περίμενε ποτέ. Μιλώντας στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται» με τη Ναταλία Γερμανού, αποκάλυψε για πρώτη φορά με τόσο έντονα λόγια την πληγή που κουβαλά από εκείνη την ημέρα. Η συγκίνησή της ήταν εμφανής, όπως και το παράπονο για μια «σιωπηρή στοχοποίηση» που δέχθηκε, την πιο δύσκολη στιγμή – όταν ήθελε απλώς να πει το τελευταίο αντίο σε έναν φίλο.

Ελένη Χατζίδου: «Ένιωθα ότι κάποιοι με κατηγορούσαν χωρίς λόγο»

«Τον τελευταίο καιρό νιώθω άνετα να μιλήσω γι’ αυτό. Όταν “έφυγε” ο Παντελής Παντελίδης ήταν πολύ θυμωμένοι όλοι οι άνθρωποι που τον αγαπούσαν. Νομίζω ότι ένιωθαν ότι είχαν ευθύνη όλοι όσοι ήταν κοντά του» είπε αρχικά η Ελένη Χατζίδου. «Είχαμε ξεκινήσει μαζί αλλά στη συνέχεια απομακρυνθήκαμε. Έκανα 5 βήματα πίσω για να μην τον ενοχλώ, να μην τον κουράζω και εγώ. Μιλούσαμε καμιά φορά στο τηλέφωνο. Όταν έφυγε από τη ζωή και ήθελα να ανεβάσω κάποια φωτογραφία με εκείνον, ένιωθαν κάποιοι ότι το κάνω για να εκμεταλλευτώ όλο αυτό που έγινε». «Όταν πέθανε ο Παντελής Παντελίδης, πήρα τηλέφωνο ένα φίλο δημοσιογράφο και τον ρώτησα αν ήταν στο σπίτι της οικογένειας για να πάω και εγώ. Μου είπε “Ελενάκι καλύτερα να μην έρθεις”. Δεν μπορούσα να το καταλάβω όλο αυτό. Υπήρχε ένας θυμός ανεξήγητος», είπε η Ελένη Χατζίδου.


Η τραγουδίστρια για τον Παντελή Παντελίδη: «Δεν μπόρεσα ποτέ να τον αποχαιρετήσω»

«Τη μέρα της κηδείας πήγα να μπω από το πλάι και μου λένε “κυρία μου να πάτε από την κεντρική είσοδο”. Πάω από την κεντρική είσοδο και μου είπαν να περιμένω. “Νομίζετε ότι κάτι είστε και θέλετε να περάσετε πιο μπροστά από όλους;” μου είπαν. Λέω “γιατί φωνάζετε κύριε;”. Λέω “μαμά πάμε να φύγουμε”».


Σε εκείνο το σημείο, η φωνή της λύγισε και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της:


«Αυτοί οι άνθρωποι μου στερήσανε να δω τον φίλο μου μέσα στην κάσα. Δεν μπόρεσα να τον αποχαιρετήσω ποτέ. Για ένα κώλυμα στο κεφάλι τους. Δεν το κατάλαβα ποτέ. Έχει χαραχτεί μέσα μου αυτό το πράγμα».