"Τα δάκρυα της Κάλλας" στη Σανγκάη: Η Μαρία της Ελλάδας στην παγκόσμια σκηνή της τέχνης

Μου τηλεφώνησε φίλος για να πάµε σε συναυλία του Ρίκι Μάρτιν. Πρώτα περάσαµε από το σπίτι του... Ντόναλντ Τραµπ για να τον πάρουµε µαζί µας. Τον έχω συναντήσει δύο φορές όλες κι όλες. ∆εν τον εντυπωσιάζει η τέχνη µου. Με είχε προειδοποιήσει ο Γκορ Βιντάλ ότι “περιθώριο για καυστικούς σχολιασµούς στις ΗΠΑ δεν χωράει. Κανείς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν θα καταλάβει το χιούµορ σου”». Ο Φραντσέσκο Βετσόλι συγκαταλέγεται στους διασηµότερους σύγχρονους Ευρωπαίους εικαστικούς. Ο 53χρονος δηµιουργός ζωγραφίζει, φτιάχνει γλυπτά, καταφεύγει σε ευφάνταστες µίξεις όλων των τεχνών. Κεντάει κιόλας περίτεχνα εργόχειρα, που φιλοξενούνται σε top µουσεία, όπως το Γκουγκενχάιµ. Αλλά πρωτίστως κερδίζει τις εντυπώσεις µε την ξεχωριστή τεχνοτροπία του: κάνει τους «ήρωες» και τις «ηρωίδες» του να δακρύζουν.

Έμπνευση απο την αιωνια «divina» Μαρία Κάλλας

Σε αυτό το πλαίσιο, εµπνευσµένος από την αιώνια «divina» Μαρία Κάλλας, έστησε µια ολοκαίνουργια σειρά. Τη βάφτισε «Ντίβες», καθιστώντας κι άλλες διασηµότητες («ανέκαθεν “µούσες” µου, σαν Σειρήνες που µε καλούν να τις αποκωδικοποιήσω, ήταν σταρ του σινεµά και της µουσικής», θα πει εµφατικά) πρωταγωνίστριές του. Τώρα λοιπόν και µέχρι τις αρχές Ιουνίου τις παρουσιάζει στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Σανγκάης (MAM Shanghai). Εκεί αντικρίζουµε την Κάλλας ως «τη µεγαλύτερη σοπράνο του 20ού αιώνα», την αιώνια σεξοβόµβα Σοφία Λόρεν, τη σπουδαία Αννα Μανιάνι... Την αξέχαστη «Λο-Λο» των Ιταλών, κατά κόσµον Τζίνα Λολοµπρίτζιτα, που στα τέλη των '50s-αρχές '60s τα απανταχού ΜΜΕ αποκαλούσαν «την ωραιότερη γυναίκα του πλανήτη». Ολες... κλαίουσες. Αγαπηµένος του... κλαψιάρης είναι ο Κάρι Γκραντ από φωτογραφία του µε την Γκρέις Κέλι από την κλασική ταινία του Αλφρεντ Χίτσκοκ «To catch a thief». Συγκινείται κάθε φορά που βλέπει τον «Σούπερµαν» Κρίστοφερ Ριβς, καθώς επαναφέρει από τη χοάνη της µνήµης του το τραγικό ατύχηµά του µε το άλογο, που τον οδήγησε στο αναπηρικό καροτσάκι, την αρρώστια και −τελικά− στο µοιραίο.

Η «Εύα της Μήλου» χωρίς… μήλο

Με λατρεία στην αρχαία Ελλάδα −είναι της σχολής της Μόνικα Μπελούτσι, που αποθεώνει την ιστορία µας όπου κι αν βρεθεί−, µεταξύ άλλων παράδοξων πρότζεκτ, έχει αντικαταστήσει το κεφάλι της Αφροδίτης της Μήλου µε αυτό της hot ηθοποιού Εύα Μέντες. Η σταρ το ερωτεύτηκε. Ονόµασε το δηµιούργηµά τoυ «Η Εύα της Μήλου» − χωρίς πάντως να σκεφτεί να τοποθετήσει, έτσι, για το κερασάκι στην τούρτα, σαν prop στο πόνηµά του, ένα... µήλο. Αυτό της αµαρτίας. «Η δουλειά µου έχει δόσεις υπερβολής», παραδέχεται, «αλλά το κοινό της Κίνας δείχνει να ενδιαφέρεται για την τεχνοτροπία µου. Η Μαρία Κάλλας µε είχε εµπνεύσει από πέρυσι. Αφορµή στάθηκαν τα εκατό χρόνια από τη γέννησή της και έτσι ολοκλήρωσα το πρότζεκτ προσθέτοντας και τις υπόλοιπες ντίβες». Ο Βετσόλι παίρνει κλικ που έχουν απογειώσει στη συνείδηση µουσικόφιλων και κινηµατογραφόφιλων διασηµότητες και πατάει πάνω τους − όπως στη φωτογραφία του Νίκολας Σάντα Μαρία Σία µε την Κάλλας− για να επικοινωνήσει µηνύµατα fun στους φιλότεχνους. Απώτερος στόχος του είναι να τους ψυχαγωγήσει. Με αυτό το σκεπτικό, έτσι, για πλάκα, έχει µεταµορφωθεί σε Μάρλεν Ντίτριχ. Του τάζουν χρυσάφι τόσο για να φιλοξενήσουν τα πρότζεκτ του top µουσεία ανά την υφήλιο, αλλά και έντυπα όπως το «W», το «Numero», το «Wallpaper» για cover stories-συνέντευξη και φωτογράφηση. Για την ιστορία, από τις πρώτες σούπερ σταρ που τον λάτρεψαν για τη µεθοδολογία προσέγγισης των τεχνών και ανέκαθεν ανοιχτή σε οτιδήποτε καινούργιο ήταν η «ωραία της ηµέρας» Κατρίν Ντενέβ. (Living) «La vida loca», που λέει και ο Ρίκι Μάρτιν.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών