Σε μία σπάνια και φορτισμένη συνέντευξη που παραχώρησαν μαζί στην εκπομπή «Buongiorno», οι αδελφές Ελεάνα και Χριστίνα Βραχάλη άνοιξαν την καρδιά τους, μιλώντας για την πορεία τους στον χώρο της τέχνης και του αθλητισμού, αλλά και για την προσωπική μάχη της στιχουργού Ελεάνας με τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Η συνομιλία τους αποκαλύπτει πτυχές της ζωής τους που δεν ήταν ευρέως γνωστές, ενώ παράλληλα φωτίζει την έμπνευση πίσω από γνωστά τραγούδια που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ελληνική μουσική σκηνή, όπως το «Βυθός» και ο «Καπνός», τα οποία ερμήνευσε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Οι δύο αδελφές μοιράζονται στιγμές από την παιδική τους ηλικία, τη σχέση τους με την έκφραση και τη δημιουργικότητα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οι δύσκολες προσωπικές στιγμές έγιναν αφορμή για καλλιτεχνική δημιουργία. Παράλληλα, η Ελεάνα μιλάει με θάρρος για την πάθησή της, θέλοντας να στείλει μήνυμα στήριξης και ελπίδας σε όσους βιώνουν παρόμοιες δυσκολίες.

 

Ελεάνα Βραχάλη: Από την παιδική αγάπη στον αθλητισμό μέχρι τη δημιουργική έκφραση

Η Ελεάνα Βραχάλη μίλησε αρχικά για την αδελφή της και την αγάπη της για τον αθλητισμό: «Η Χριστίνα λάτρευε τον αθλητισμό από μικρή. Την θυμάμαι στο δημοτικό με γυαλιά και μία μπάλα του μπάσκετ στο χέρι». Απαντώντας, η Χριστίνα περιέγραψε τη δημιουργικότητα της Ελεάνας από μικρή ηλικία: «Η Ελεάνα εκφραζόταν μέσα από στίχους. Από τότε που έμαθε να γράφει, έγραφε στίχους. Ως μικρότερη έπαιρνα τα βιβλία της αδερφής μου και στο βιβλίο της ιστορίας είχα βρει τους στίχους από το τραγούδι “Καπνός”». Αναφερόμενη στους στίχους αυτούς, η Χριστίνα συμπλήρωσε: «Όταν διάβαζα το βιβλίο Ιστορίας της αδελφής μου, ανακάλυψα μερικούς στίχους γραμμένους στο πίσω μέρος. Ήταν μια πικρή απογοήτευση, “τι να πω κι εγώ που όλα τα περίμενα, μα έγιναν αλλιώς, που άναβες φωτιές με όλα αυτά που μου ‘ταζες, κι έμεινε ο καπνός”. Όταν γύρισα σπίτι, τη ρώτησα πού το είχε δει αυτό και μου είπε ότι το έγραψε την ώρα του μαθήματος».

 

Η έμπνευση μέσα από τις δυσκολίες και η μάχη με τη σκλήρυνση κατά πλάκας

Για το τραγούδι «Βυθός», η Ελεάνα περιέγραψε τη δύσκολη περίοδο που το δημιούργησε: «Το τραγούδι “Βυθός” το έγραψα σε μια πολύ περίεργη κατάσταση, είχα ένα θέμα υγείας, είχα επιστρέψει σπίτι, αλλά έπρεπε να ξυπνάω για να παίρνω φάρμακα. Θυμάμαι είχα ένα τετράδιο δίπλα, πήρα ένα μολύβι κι άρχισα να γράφω στα σκοτεινά, δεν έβλεπα. Επίσης δεν μπορούσα να γράψω και καλά εκείνη την περίοδο. Θυμάμαι ήταν μια μουτζούρα και είπα “ας ξανακοιμηθώ”. Κοιτάζοντας μετά αυτό που έγραψα, καταφέρνοντας να το αποκρυπτογραφήσω γιατί ήταν η μια πρόταση μέσα στην άλλη, διαπίστωσα ότι είχε και μέτρο, ότι ήταν έτοιμο τραγούδι. Όταν συνήλθα κι αρχίσαμε και κάναμε με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη την “Ακατάλληλη σκηνή” και πήγαμε στο στούντιο για το τελευταίο μας τραγούδι, του είπα αν ήθελε να δει κάτι που είχα γράψει. Το βλέπει και μου λέει “νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι το 13ο μας τραγούδι, γιατί το 13 είναι ο τυχερός μου αριθμός”». Τέλος, αναφερόμενη στην απόφασή της να μιλήσει ανοιχτά για την πάθησή της, είπε: «Μίλησα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας όταν έλαβα ένα μήνυμα από μία κοπέλα 21 ετών που μου έλεγε πόσο τραγικά το βίωνε, είχε σταματήσει τη ζωή της, είχε πάθει κατάθλιψη και ένιωθε πως όλα τελείωσαν».