Το απόγευμα της Τετάρτης η Αφροδίτη Γραμμέλη βρέθηκε καλεσμένη στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, σε μια συνέντευξη διαφορετική από τις άλλες. Η γνωστή δημοσιογράφος και τηλεκριτικός άφησε για λίγο το αυστηρό ύφος της επαγγελματικής της περσόνας και μίλησε ανοιχτά, με ευαισθησία και ειλικρίνεια, για όσα βίωσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Με λόγια αφοπλιστικά, αναφέρθηκε στον αγώνα που έδωσε για την ψυχική της υγεία, στην εσωτερική της φθορά από την υπερπροσπάθεια να παραμένει «καλή» με όλους, αλλά και στον αβάσταχτο πόνο που της άφησε η απώλεια του πατέρα της — μια απώλεια που, όπως παραδέχτηκε, τη στιγμάτισε για πάντα.

Αφροδίτη Γραμμέλη: "Πλήγωσα την ψυχική μου υγεία στην προσπάθεια να είμαι καλή"

«Θέλω να κρατήσω την αθωότητα, την καλοσύνη, την καλή πίστη και τη συγχώρεση. Την παρακράτησα όμως και άρχισα να κάνω κακό στον εαυτό μου, οπότε θεωρώ ότι κι εκεί πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Πλήγωσα τον εαυτό μου και την ψυχική μου υγεία», είπε συγκινημένη, μιλώντας για τα όρια που πολλές φορές αγνοούμε στην προσπάθεια να είμαστε «καλοί». Η πίεση της καθημερινότητας και οι εξαντλητικοί ρυθμοί της δουλειάς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ψυχική της κατάρρευση. Όπως εξομολογήθηκε: «Επειδή τα 3/4 της καθημερινότητάς μου είναι δουλειά, λιγότερο ζούμε και περισσότερο δουλεύουμε και στη ζωή αντιμετωπίζουμε μεγάλη πίεση, νομίζω ότι δεν προστάτευσα τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα κι εγώ να νοσήσω και να πρέπει να ασχοληθώ σοβαρά και να προστατεύσω λίγο την ισορροπία μου, την ψυχή μου, το χαμόγελό μου και την καθαρότητα του μυαλού μου. Έχω περάσει δύσκολα, έχω περάσει κατάθλιψη, έχω πάθει κρίσεις πανικού. Δεν ντρέπομαι να το πω γιατί δεν είναι ντροπή και πρέπει να το διαγνώσεις, να το αντιμετωπίσεις με τον σωστό τρόπο».

 

"Ένα κομμάτι μου έχει πεθάνει με τον πατέρα μου»

Ιδιαίτερα φορτισμένη ήταν η στιγμή που η Αφροδίτη Γραμμέλη μίλησε για τον πατέρα της, εξηγώντας πώς η απώλειά του άλλαξε ριζικά τον εσωτερικό της κόσμο: «Εμένα με οδήγησε σε μια φοβερή πτώση ο θάνατος του πατέρα μου, ήταν από τα ισχυρότερα σοκ που έχω δεχτεί στη ζωή μου και δεν το έχω ξεπεράσει. Θεωρώ ότι ένα κομμάτι μου έχει πεθάνει και δεν θα ξαναγυρίσει. Δεν μπορώ να ξαναγίνω όπως ήμουν και το έχω αποδεχτεί. Ο μπαμπάς μου άφησε ένα τεράστιο κενό και δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Ακόμα πενθώ. Ο μπαμπάς μου επέλεξε την καύση και δεν υπάρχει τάφος να πάω και θεωρώ ότι είναι κάπου στον ορίζοντα της θάλασσας. Εκεί άρχισα να αντιμετωπίζω τα πιο γερά προβλήματα. Ξεκινά από την νύχτα, από τον ύπνο και συνεχίζει με τη διάθεση, με μια άρνηση».