Καλεσμένος στην εκπομπή «Status» βρέθηκε ο Μάριος Αθανασίου την Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025, σε μια από τις πιο προσωπικές και ειλικρινείς του συνεντεύξεις. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στην παιδική του ηλικία και την απουσία του πατέρα του, καθώς και στο πώς αυτή η έλλειψη διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και τις επιλογές του ως ενήλικας.

Διαβάστε: Ο Μάριος Αθανασίου αποκαλύπτει: Δούλευα στην οικοδομή όλο τον χειμώνα - Οι βρώμικες δουλειές έχουν καθαρούς ανθρώπους (Βίντεο)

Μάριος Αθανασίου: Η συνάντηση στα 13 με τον πατέρα του

Ο Μάριος Αθανασίου αποκάλυψε ότι γνώρισε τον πατέρα του στα 13 του χρόνια, ωστόσο δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να καλύψει το κενό που είχε ήδη διαμορφωθεί μέσα του. «Δεν προσπάθησα και δεν ήθελα να καλύψω το κενό που δημιουργήθηκε από τον πατέρα μου. Συνήθισα να ζω με αυτό και πριν και μετά από όταν τον γνώρισα στα 13 μου. Δεν διεκδίκησα να το καλύψω αυτό το κενό».

Όπως ο ίδιος εξήγησε, η γνωριμία τους δεν είχε το θεραπευτικό αποτέλεσμα που πολλοί φαντάζονται. Αντιθέτως, του προκάλεσε μεγαλύτερη σύγχυση και συναισθηματική αναστάτωση.

Η επιλογή της αποστασιοποίησης

Παρότι σήμερα υπάρχει μια τυπική επαφή, ο ηθοποιός παραμένει ξεκάθαρος: Η επανασύνδεση δεν τον αφορά. Το κενό αυτό το διαχειρίστηκε όπως μπορούσε, με τον δικό του τρόπο, ως παιδί. «Έκτοτε υπάρχει επαφή αλλά είναι τυπική. Ουσιαστικά όμως το κενό που μπορεί να αφήσει η απουσία του πατέρα, ούτε ένιωσα την ανάγκη ούτε ήθελα να το καλύψω. Το έκανα με τον δικό μου τρόπο. Είχα προσπαθήσει με ό,τι μπορεί να κάνει ένα παιδί». Η στάση του δεν είναι σκληρή ή τιμωρητική, αλλά αποτέλεσμα προσωπικής επεξεργασίας και αυτοπροστασίας. Δεν προκύπτει από θυμό, αλλά από συνειδητή επιλογή να προχωρήσει.



«Η συγχώρεση δεν έχει νόημα»

Ο Μάριος Αθανασίου έκλεισε την εξομολόγησή του με μια βαθιά και ώριμη τοποθέτηση για τη συγχώρεση. «Τον έχω καταλάβει, που αυτό είναι το πιο βασικό. Η συγχώρεση δεν έχει νόημα, δεν παίζει ρόλο. Καταλαβαίνω ότι είναι ανθρώπινο, είναι επιλογή και κάνουμε τις επιλογές μας». Η φράση αυτή συνοψίζει μια στάση ζωής όπου η κατανόηση δεν σημαίνει απαραίτητα αποδοχή ή συμφιλίωση, αλλά βαθιά αναγνώριση της ανθρώπινης πολυπλοκότητας.