Υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς να επιδιώξουν ποτέ τη φήμη ή την προβολή, κατάφεραν να ριζώσουν βαθιά στην καρδιά μας με την αλήθεια, τη σεμνότητα και το ατόφιο ταλέντο τους. Η Κατερίνα Γιουλάκη ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Μια ηθοποιός που πέρασε από τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη αφήνοντας το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα, όχι μόνο με τους ρόλους που ενσάρκωσε, αλλά και με τον διακριτικό, ανθρώπινο τρόπο που τους προσέγγισε. Η είδηση του θανάτου της, αν και ήσυχη σαν τη δική της παρουσία, σκόρπισε θλίψη. Γιατί έκλεισε ένας ακόμη φωτεινός κύκλος της χρυσής εποχής του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, αφήνοντάς μας με την ανάμνηση ενός προσώπου αγαπημένου, γνώριμου, σχεδόν οικείου. Μιας φιγούρας που μας μεγάλωσε, μας έκανε να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να αναγνωρίσουμε σε εκείνη τον εαυτό μας, τη μητέρα μας, τη θεία μας, τη γειτόνισσα.

Η ανάρτησή της Φίνος Φίλμ για την Κατερίνα Γιουλάκη

«Θλίψη και συγκίνηση σκόρπισε η είδηση του θανάτου της Κατερίνας Γιουλάκη, της αξέχαστης ηθοποιού που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.

Αν και οι περισσότεροι τη θυμόμαστε ως «η κυρία Κατερίνα» από το εμβληματικό «Ρετιρέ» του Γιάννη Δαλιανίδη, η Κατερίνα Γιουλάκη είχε μια μακρά και αξιόλογη πορεία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Όπως αναφέρει στο αφιέρωμά της η Φίνος Φιλμ, από το 1963 και μέσα σε δέκα χρόνια γύρισε 7 ταινίες, ερμηνεύοντας ρόλους αξέχαστους, που μνημονεύονται ακόμη και σήμερα από γενιές θεατών.

Θα την θυμόμαστε πάντα ως την απολαυστική σπιτονοικοκυρά κυρία Παρασκευή στις «Κυρίες της Αυλής», τη στριφνή αλλά τίμια προϊσταμένη στους «Κληρονόμους», την Τούλα, τη ξενομανή κουνιάδα και καταπιεστική σύζυγο του «καημένου του Ιπποκράτη» στην «Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη», την αέρινη παρουσία της ως Ιζαμπέλα Μαρινέρι στον «Επαναστάτη Ποπολάρο», αλλά και την γκρινιάρα σύζυγο του Χρόνη Εξαρχάκου στο «Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας» και στον «Κατεργάρη».

«Η Κατερίνα Γιουλάκη ήταν μια ηθοποιός με ψυχή και ταλέντο, που κατάφερε κάτι άπιαστο για τους περισσότερους καλλιτέχνες: να αγαπηθεί βαθιά και αυθεντικά από κοινό τεσσάρων δεκαετιών χωρίς να φθαρεί στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό και μόνο της δίνει μια άξια θέση στο “ρετιρέ” του παραδείσου», αναφέρει συγκινητικά η Φίνος Φιλμ.