Με την ευαισθησία και την πνευματικότητα που τη χαρακτηρίζουν, η Λίνα Νικολακοπούλου – η σπουδαία στιχουργός που έντυσε με λέξεις τα συναισθήματα μιας ολόκληρης γενιάς – παραχώρησε μια βαθιά ανθρώπινη συνέντευξη στην εκπομπή Καλύτερα δε γίνεται και στον Κώστα Καρνάκη.Μέσα από τον δικό της, ξεχωριστό λόγο, μίλησε για την καλλιτεχνική της διαδρομή, τη δημιουργική της ανάγκη, τα τραγούδια που έγιναν συλλογική μνήμη, αλλά και το νέο της μουσικοθεατρικό βήμα με την παράσταση «Χωρικά Ύδατα». Παρά τη μακρόχρονη πορεία της, η ανάγκη για εξέλιξη και έκφραση παραμένει αναλλοίωτη.


Λίνα Νικολακοπούλου: «Δεν είναι παρθενικό το αίσθημα για μένα. Δεν είναι θέμα απωθημένου»

«Μετά από 45 χρόνια πειθαρχίας με την αφοσίωσή μου στο ελληνικό τραγούδι, δικαιούμαι να έχω και άλλα όνειρα, να συνδυάζω και τη μουσική και τον λόγο σ’ αυτή τη μουσικοθεατρική παράσταση που τη λέμε “Χωρικά Ύδατα”. Έχω κάνει πολλά παράδοξα πράγματα με αφορμή το τραγούδι. Δεν είναι παρθενικό το αίσθημα για μένα. Δεν είναι θέμα απωθημένου», είπε αρχικά η Λίνα Νικολακοπούλου.

 

«Τα λόγια μου έχουν γίνει παροιμίες – και το μοιράζομαι με τον κόσμο»

Η στιχουργός δεν έκρυψε τη συγκίνησή της για τον τρόπο που ο λόγος της έχει ενσωματωθεί στον καθημερινό λόγο των ανθρώπων, ως στίχοι-σύμβολα ζωής:

«Πολλά στιχάκια μου τα ακούω σαν παροιμίες. “Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια”, “Είμαστε ακόμα ζωντανοί”, “Θα φανεί στο χειροκρότημα”, “Στο βάθος το ζηλεύουμε αυτό που ρεζιλεύουμε”. Αυτό λοιπόν ότι πεταχτήκαν αυτά τα λόγια και έγιναν παροιμίες και το μοιράζομαι μαζί σας και με τον κόσμο». Κλείνοντας, η Λίνα Νικολακοπούλου μίλησε με αγάπη για τη Ναταλία Γερμανού, με την οποία τη συνδέει χρόνια αμοιβαίας εκτίμησης:  «Ξέρω ότι όλα μου τα χρόνια με παρακολουθεί η Ναταλία Γερμανού, όπως την παρακολουθώ κι εγώ, και εύχομαι να είμαστε πάντοτε ανθισμένες και να προσφέρουμε κάτι ωραίο στον κόσμο».