Ο γνωστός ηθοποιός Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μίλησε στο #Buongiorno με αφορμή την αποψινή παράσταση στον Βύρωνα, όπου πρωταγωνιστεί στον «Υπηρέτη των δύο αφεντάδων». Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη σχέση του με το φαγητό, τη διαχείριση της φόρμας του και τη σημαντική αναδρομή που έκανε μέσα από την επανεμφάνιση της παράστασης, η οποία είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά πριν 14 χρόνια. Με έντονα προσωπικό τόνο, μοιράστηκε σκέψεις για τη δουλειά του, την ωριμότητα που απέκτησε μέσα στα χρόνια, αλλά και για το πόσο σημαντικό είναι το χειροκρότημα και η επαφή με το κοινό. Παράλληλα, δεν δίστασε να αναφερθεί στις δύσκολες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, εκφράζοντας την αγωνία του για τον κύκλο βίας και την ανάγκη για ειρήνη.

 

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος για την μαγεία του κοινού και τις παιδικές αναμνήσεις

«Πάντα έχει σημασία ποιος θα είναι κάτω από τη σκηνή. Δεν έχει σημασία αν δεν το βλέπεις που κάθεται… Παίζεις και για αυτόν φυσικά», είπε, τονίζοντας την αξία του κάθε θεατή ξεχωριστά. Θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια στον Βύρωνα: «Έχω δει τα νούμερα των παπουτσιών μου να μεγαλώνουν. Ξέρω κάθε δρόμο και δρομάκι, το έχω περπατήσει, έχω κάθε ανάμνηση από αυτή τη συνοικία». Αναφέρθηκε και στις παραστάσεις που παρακολουθούσε στο Θέατρο Βράχων, ακόμα και όταν δεν είχε χρήματα: «Στο Θέατρο Βράχων έχω δει παραστάσεις πηδώντας πάνω από τα σύρματα γιατί δεν είχα λεφτά να πληρώσω το εισιτήριο. Πριν δω το θέατρο, ονειρευόμουν να μπορώ να βρεθώ πάνω στη σκηνή. Όταν είδα κιόλας τον Μίμη Φωτόπουλο… Θυμάμαι, είχα ανέβει πάνω σε ένα δέντρο. Όταν τελείωσε η παράσταση, με είχε μαγέψει τόσο πολύ που ήθελα να πάω να δω τι υπήρχε από πίσω. Έβαλα τότε στο μυαλό μου ότι αυτοί οι ήρωες ήταν φυσιολογικοί από πίσω. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που λάτρεψα το μπουλούκι». Μιλώντας για την καθημερινότητά του, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αποκάλυψε: «Έχω ξεκινήσει pilates 2,5 μήνες τώρα. Ντρέπομαι, μερικά πράγματα τα κρατάω για εμένα. Στα social μου ξεφεύγουν τα σκυλάκια μου που κάνουν μερικά ανθρώπινα πράγματα και για τη δουλειά… τα προσωπικά λίγο τα μαζεύω». Και πρόσθεσε: «Όταν ξυπνάς και νιώθεις κουρασμένος, το σώμα σου δεν σε ακολουθεί. Κάποια στιγμή λες: κάτι δεν πάει καλά. Δεν κάνω προθέρμανση αλλά θα τα χώσω όλα, θα τρέξω στη σκηνή».

 

Ο πόνος της βίας και ο φαύλος κύκλος της ιστορίας

Τέλος, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλοςσχολίασε την τραγική κατάσταση στην Παλαιστίνη, τονίζοντας την ανθρώπινη διάσταση του πολέμου και την αδυναμία να δικαιολογηθεί η βία. «Δεν υπάρχουν πολιτικές από τη στιγμή που σκοτώνονται παιδιά. Δεν υπάρχει τίποτα που να με πείσει ότι συμβαίνει για το καλό του ενός ή του άλλου όταν υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Από τη στιγμή που είναι στόχος να απαλειφθεί ένα γένος, δεν μπορώ να είμαι με το μέρος αυτού που κρατάει το όπλο και το κουμπί για να σκοτωθούν αυτοί οι άνθρωποι», ανέφερε με έντονη φόρτιση. Μιλώντας για την αίσθηση αδυναμίας που βιώνει βλέποντας την κατάσταση να κλιμακώνεται, τόνισε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: «Ζούμε την εποχή του παραλόγου. Δεν ξέρω τι δύναμη έχουμε εκτός από το να φωνάζουμε και να λέμε ότι δεν είμαστε ηλίθιοι. Μπορεί να βρισκόμαστε εδώ, αλλά αν μπορούσαμε, θα ήμασταν κι εμείς με αυτούς που πηγαίνουν προσπαθώντας να μπουν στη Γάζα με ανθρωπιστική βοήθεια». Κατέληξε με μια πικρή διαπίστωση για τον φαύλο κύκλο της ιστορίας: «Η γνώμη μου είναι ότι είμαστε καταδικασμένοι ως άνθρωποι να ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο, γιατί οι άνθρωποι που έζησαν τους παγκοσμίους πολέμους και βίωσαν την καταστροφή και τον θάνατο, δεν ζει κανείς τους για να πει: “Τι κάνετε;”».