Ο Δημήτρης Μακαλιάς, μέσα από μια βαθιά και ειλικρινή συνέντευξη στο vidcast «Restart», μίλησε για μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του - την απώλεια του αδερφού του. Με συγκίνηση και σεβασμό, περιέγραψε το πώς βίωσε την τραγική αυτή εμπειρία, αλλά και τον θαυμασμό του για τους γονείς του, που κατάφεραν να σταθούν όρθιοι και να συνεχίσουν παρά το αβάσταχτο βάρος. Μέσα από τις σκέψεις του, ο ηθοποιός αποκάλυψε τον προσωπικό του φόβο για το απρόβλεπτο μέλλον και τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να διαχειριστεί το αίσθημα του ελέγχου στην καθημερινότητά του.

Διαβάστε: Δημήτρης Μακαλιάς: “Όταν έχασα τον αδερφό μου, πέρασα από όλα τα στάδια για να το ξεπεράσω” 


Ο Δημήτρης Μακαλιάς για την απώλεια του αδερφού του και την διαχείρηση από την οικογένεια  του «Τι ήρωες αυτοί οι γονείς μου…»

Ο Δημήτρης Μακαλιάς περιγράφει τη σπαρακτική εμπειρία να βλέπει δύο γονείς να χάνουν το παιδί τους, μία κατάσταση που όπως λέει δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί ο ίδιος: «Επειδή έχω χάσει εν τω μεταξύ και τον αδερφό μου, σε μικρή ηλικία, όπου έζησα δύο γονείς να χάνουν ένα παιδί. Ήμουν 27, 28 ετών. Και λέω, ξέρεις τι με φοβίζει τώρα, μην συμβεί τίποτα τέτοιο στη ζωή μου. Αυτό εγώ δεν θα το παλέψω. Δηλαδή ξαφνικά αρχίζω και καταλαβαίνω και λέω, τι ήρωες αυτοί οι γονείς μου. Τι κάνανε, πώς επιβίωσαν, πώς συνέχισαν; Δηλαδή όταν το σκοτάδι είναι τόσο βαθύ, αυτή η μαύρη τρύπα του, φοβάμαι μην με ρουφήξει.»

Ο φόβος για το άγνωστο και η ανάγκη ελέγχου

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Δημήτρης Μακαλιάς μιλάει για την αβεβαιότητα που νιώθει μπροστά στις προκλήσεις της ζωής και τον τρόπο που προσπαθεί να διαχειριστεί αυτό το αίσθημα: «Οπότε αυτό είναι ένα σημείο, το οποίο με τρομάζει. Όχι όμως να με κάνει δυσλειτουργικό, να είμαι όλη την ώρα μην αυτό, μην το άλλο. Αλλά είναι σαν κάτι που λες, εδώ είναι, απλά δεν χτυπάει την πόρτα ακόμα. Αλλά είναι δίπλα στην πόρτα. Αρκεί να κάνει ένα παπ και να μου τη χτυπήσει. Αυτό το παπ, που δεν μπορώ να το ελέγξω, γιατί έχω και αυτό το πρόβλημα, μου αρέσει να ελέγχω τα πράγματα. Είμαι Παρθένος και θέλω όλα τα πράγματα να είσαι στη θέση τους, σε τάξη, να μπορώ να τα ελέγξω. Αυτό είναι το μόνο που δεν μπορώ να ελέγξω.»