Για μια άγνωστη πτυχή της ζωής της, που κράτησε περισσότερο από δύο δεκαετίες, μίλησε ανοιχτά η Έρρικα Πρεζεράκου, συγκλονίζοντας με την ειλικρίνειά της. Η πρώην πρωταθλήτρια του επί κοντώ και δημόσιο πρόσωπο που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε δυναμική, κοινωνική και πάντα ενεργή, αποκάλυψε πως για 25 χρόνια βίωνε σιωπηλά μια βαθιά προσωπική δυσκολία: την αγοραφοβία. Σε συνέντευξή της στο vidcast της Δάφνης Καραβοκύρη, η Έρρικα Πρεζεράκου μίλησε για την περίοδο που ένιωθε «αιχμάλωτη» μέσα στο ίδιο της το σπίτι, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο. Μίλησε για τα πρώτα σημάδια, το πώς καμουφλάριζε την κατάστασή της πίσω από την αθλητική της καθημερινότητα, αλλά και τη στιγμή που ξεκίνησε η μεγάλη αλλαγή στη ζωή της, όταν αποσύρθηκε από τον αθλητισμό.

Διαβάστε: Έρρικα Πρεζεράκου: "Μετά το ατύχημα ο γιατρός μου είπε ότι δεν θα μπορέσω να γίνω μητέρα"

Έρρικα Πρεζεράκου: Η αποκάλυψη για την αγοραφοβία και τα 25 χρόνια «σιωπηλής μάχης»

«Αδυναμία είναι οι φόβοι μας», είπε η Έρρικα Πρεζεράκου χαρακτηριστικά και συνέχισε: «Κάτι που δεν ξέρουν οι άνθρωποι, και μάλιστα έχουν την ακριβώς αντίθετη γνώμη για αυτό, είναι ότι εγώ έχω υπάρξει 25 χρόνια αγοραφοβική στο σπίτι μου. Όλοι οι άνθρωποι που με ξέρουν, με γνωρίζουν από την τηλεόραση, από συνεντεύξεις, από shows, από τις δράσεις μου σε πράγματα. Εργάζομαι με όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά οι περισσότεροι δεν με γνωρίζουν προσωπικά». Αναλύοντας πώς ξεκίνησαν όλα, η πρώην πρωταθλήτρια είπε: «Η αγοραφοβία νομίζω μου δημιουργήθηκε όταν έφυγα από το σπίτι, επειδή έκανα τρεις δουλειές, έβγαινα τα βράδια. Γενικά, από 17 μέχρι 21 ήταν σαν να βγήκε μια αντίδραση και συνέβαιναν διάφορα πράγματα, το οποίο δεν το καταλάβαινα τότε, αλλά δεν μπορούσα να τα διαχειριστώ πολύ. Ένιωθα ότι ήμουν σε ένα σοκ γενικά και ότι εκεί έξω ο κόσμος με φοβίζει. Δεν το κατάλαβα τότε ότι έπαθα αγοραφοβία, άρχισα να είμαι περισσότερο εσωστρεφής, να βγαίνω έξω αλλά σε πολύ προστατευμένο περιβάλλον».


«Ο αθλητισμός ήταν ένα τέλειο άλλοθι»

Η Έρρικα Πρεζεράκου εξήγησε πως η έντονη αθλητική της καθημερινότητα κάλυπτε ιδανικά την απομάκρυνσή της από τον κόσμο: «Όταν μπήκε ο αθλητισμός, βόλευε τέλεια. Έλεγα "παιδιά δεν μπορώ να βγω έξω, έχω προπόνηση, έχω αγώνες"». Και πρόσθεσε: «Περνάει έτσι μια δεκαετία που δεν βγαίνω έξω. Πάντα το σπίτι μου είναι ανοιχτό, μαγειρεύω και έρχονται όλοι στο σπίτι αλλά δεν κυκλοφορώ έξω. Σπάνια, σπάνια, άντε 2-3 φορές τον χρόνο για κάνα φαγητό». Η σημαντική καμπή ήρθε με το τέλος της αθλητικής της σταδιοδρομίας: «Η μεγάλη αλλαγή ήρθε όταν σταμάτησα τον αθλητισμό στα 35».