Μια γυναίκα µε υπέροχη ψυχή, µια καλλιτέχνις µε πολλές περγαµηνές είναι η Ελενα Τοπαλίδου, που στις 11 και 12 Ιουλίου θα τη δούµε να πρωταγωνιστεί στο νέο έργο του Μιχαήλ Μαρµαρινού µε τίτλο «ζ-η-θ, ο Ξένος» στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, µια παραγωγή του ΚΘΒΕ και του ΘΟΚ. Η Ελενα Τοπαλίδου, που πριν από µερικούς µήνες µετακόµισε στη Θεσσαλονίκη για τις πρόβες της φετινής της παράστασης, µιλώντας σήµερα στο «S», πιο δυνατή από ποτέ, αποκαλύπτει όλα όσα άλλαξαν στη ζωή της τους τελευταίους µήνες, αναφορικά µε την απώλεια του πατέρα της, τη διάσταση µε τον σύντροφό της, Νίκο Κουρή, τον γιο της, που ετοιµάζεται να µπει στο πανεπιστήµιο, και τη διαδικτυακή επίθεση που δέχτηκε πέρυσι για την εξωτερική της εµφάνιση.


Τι λέει αυτό το έργο;

Μιλάει γενικά για την έννοια «ξένος». Είναι πολύ συγκινητικό αυτό που συµβαίνει σε αυτή την παράσταση. Είναι τρεις ραψωδίες από την «Οδύσσεια» του Οµήρου. Στην αρχή ξεβράζεται στην ακτή του νησιού των Φαιάκων ένας γυµνός άντρας, πολύ ταλαιπωρηµένος, που έχει ένα µεγάλο όνειρο, να γυρίσει στην πατρίδα του. Συναντά τη Ναυσικά, την κόρη του βασιλιά των Φαιάκων. Της ζητάει να τον βοηθήσει. Η Ναυσικά τον ερωτεύεται και αµέσως σπεύδει να τον βοηθήσει οδηγώντας τον στο παλάτι του πατέρα της. Εγώ υποδύοµαι τη βασίλισσα Αρήτη, τη µητέρα της Ναυσικάς στην ραψωδία η’.


Εχετε νιώσει ποτέ αυτό το συναίσθηµα του ξένου;

Ναι, πολύ. Φέτος ειδικά ένιωσα ότι είµαι ξένη στην ίδια µου τη ζωή. Επειδή συνέβησαν κάποια πράγµατα στην προσωπική µου ζωή και σε σχέση µε τον θάνατο του πατέρα µου. Ξενοποιήθηκα από τα δεδοµένα που ήξερα. Είναι σαν να είµαι ένας πρόσφυγας από τη ζωή µου. Και στη Θεσσαλονίκη λίγο προσφυγικά ήρθα µε έναν τρόπο. Γιατί δεν θα είχα έρθει για την παράσταση, αν δεν είχαν αλλάξει οι συνθήκες της ζωής µου. Είµαι εδώ από το Πάσχα. Σηκώθηκα και έφυγα από την Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη είναι µια πόλη που την ξέρω και την αγαπώ, αλλά τα υπόλοιπα είναι όλα ξένα. Μένω σε ένα σπίτι που είναι µόνο 5 µέτρα, µακρόστενο. Εχει µόνο ένα κρεβάτι. Μπαίνω µόνο εγώ, οι σκέψεις µου δεν χωράνε, µένουν έξω.

Ημουν αυτοκαταστροφική ως ύπαρξη. Είχα πάντα την αίσθηση της τιμωρίας του εαυτού μου. Ομως, τώρα δεν είμαι έτσι. Είμαι πια πολύ διαφορετική


Είχατε ανάγκη να φύγετε;

Ναι, έφυγα γιατί το είχα τεράστια ανάγκη. Ηταν σοβαρή επιλογή µου. ∆εν είµαι µια κατατρεγµένη που αναγκάστηκε να εκδιωχθεί, όπως οι πρόσφυγες. Αλλά επέλεξα να εκδιωχθώ εγώ η ίδια από τη ζωή µου. Εγώ µε έδιωξα.


Σας δικαίωσε αυτή η απόφασή σας;

Ναι, µε έχει δικαιώσει πλουσιοπάροχα.


Εχετε βρει την «Ιθάκη» σας;

Εχω βρει κάτι, που δεν ξέρω αν είναι ο πραγµατικός µου εαυτός, αλλά είναι έντονο, τροµερά επιβιώσιµο, ετοιµοπόλεµο και τελείως στραµµένο προς τη ζωή. Να αποδεχτώ το γεγονός ότι σε αυτή τη γη ήρθαµε για να ζήσουµε και όχι να αυτοκαταστραφούµε. Εγώ αυτοκαταστράφηκα για πολλά χρόνια, για διάφορους λόγους. ∆εν µπορούσα να βγάλω εις πέρας την ύπαρξή µου στην καθηµερινότητα. Αλλά αυτά τώρα έχω καταφέρει πια να τα συνδυάσω µε έναν τρόπο αρκετά αποκαλυπτικό. Ο εαυτός µου αποκαλύπτεται και µε σοκάρει κάθε στιγµή.


Νιώθετε ελεύθερη;

Οχι, ελεύθερη καθόλου. Απλώς, έχω νιώσει και καταλάβει τι αγαπώ και γιατί - και γιατί επέλεξα στη ζωή µου όσα έχω επιλέξει. Με δικαιολογώ, µε παρηγορώ, ξεκουράζω το µυαλό µου, δεν µε κατακρίνω, αφαίρεσα όλες τις τύψεις και τις ενοχές που µε κυρίευαν µια ζωή. Ξέρω πια πού βρίσκοµαι, πού πατάω, ποιον θέλω, ποιον δεν θέλω. Είµαι πια συνειδητοποιηµένη, δυνατή.


Ποιος είναι ο µεγαλύτερός σας φόβος;

Επειδή έχω περάσει αδιανόητους φόβους και τρόµο, δεν έχω πια φόβο. Θέλω να έχω υγεία. Να είναι καλά το παιδί µας.



Νιώθετε ότι έχετε αυτοκαταστραφεί;

Ηµουν αυτοκαταστροφική ως ύπαρξη. Είχα πάντα την αίσθηση της τιµωρίας του εαυτού µου. Οµως, τώρα δεν είµαι έτσι. Είµαι πια πολύ διαφορετική.



Πώς νιώθετε για το γεγονός ότι θα ξαναπαίξετε στην Επίδαυρο;

Η Επίδαυρος είναι ένα ονειρικό µέρος. Εκεί βρίσκονται οι καλύτεροί µας φίλοι, που µας έχουν παντρέψει. Ο Κώστας και η Παναγιώτα, που έχουν το ξενοδοχείο που µένουµε πάντα, έναν θαυµάσιο τόπο. Εκεί µεγάλωσε και το παιδί µας, που θεωρεί αυτόν τον τόπο ως το χωριό του.


Ο γιος σας θέλει να γίνει ηθοποιός;

Είναι 17 ετών και, προς το παρόν, είναι τελείως προσηλωµένος στο διάβασµα για το πανεπιστήµιο, προς τη Βιολογία. Είναι πολύ καλός σε αυτό. Η µητέρα µου έχει σταθεί δίπλα του ως µια πολύ καλή εκπαιδεύτρια.



Σας πλήγωσε το γεγονός ότι δεχθήκατε επιθέσεις για την εξωτερική σας εµφάνιση;

Πληγώθηκα όσο πληγώθηκα µέχρι πριν από λίγους µήνες. Πληγώθηκα ανεξέλεγκτα. Τώρα δεν µπορώ να πληγωθώ άλλο. Εχουν όλοι δει τι έγινε πέρυσι, το ανέλαβα και το έδειξα µόνη µου, τα έβγαλα και τα επικοινώνησα στην κοινωνία, ώστε να µπορούν να βοηθηθούν άνθρωποι που δεν µπορούν να βρουν τη δύναµη που βρήκα εγώ. Τώρα το ξεπέρασα. Το αντιµετωπίζω µε πολύ χιούµορ. ∆εν µε πειράζει πια.

Δημοσιεύθηκε στο Secret των Παραπολιτικών