Η Ζέτα Μακρυπούλια, γνωστή για το χιούμορ και την ειλικρίνειά της, άνοιξε την καρδιά της σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στη στήλη «Θάρρος ή Αλήθεια» του Fipster. Μέσα από μια σειρά γρήγορων ερωτήσεων, η ηθοποιός και παρουσιάστρια μοιράστηκε άγνωστες πτυχές της προσωπικής της ζωής, αποκαλύπτοντας στιγμές που σπάνια μοιράζεται δημόσια. Το απόσπασμα από τη συνέντευξη που ανέβηκε στο Instagram δείχνει τη Ζέτα Μακρυπούλια να μιλάει με ειλικρίνεια και χιούμορ για όσα την εκνευρίζουν, τις ένοχες απολαύσεις της και το κρυφό ταλέντο της.

Ζέτα Μακρυπούλια: «Να μου κλέβουν τον αναπτήρα» – Τι την εκνευρίζει περισσότερο

«Να μου κλέβουν τον αναπτήρα», σημείωσε η Ζέτα Μακρυπούλια όταν την ρώτησαν τι την εκνευρίζει πιο πολύ. Για την πιο άσχημη ατάκα που της έχουν πει, αποκάλυψε: «Ήταν μια λίγο αισχρή ατάκα, δεν μπορώ να την πω. Αφορούσε ένα μέρος του σώματός μου. Κάτι ήθελαν να κάνουν σε αυτό το μέρος».

«Παραδέχτηκα την αδυναμία μου στη σοκολάτα» – Ένοχες απολαύσεις και κρυφό ταλέντο

Σε πιο χαλαρό τόνο, η Ζέτα αποκάλυψε: «Για την ένοχη απόλαυση, παραδέχτηκα την αδυναμία μου στη σοκολάτα». Για τις βρισιές της, είπε με χιούμορ: «Αν είμαι στο αυτοκίνητο, μπορώ να εφεύρω βρισιές, αλλά δεν μου έρχονται τώρα. Νομίζω τα κλασσικά, μαλ***». Παράλληλα, αποκάλυψε ότι «κάνω μακραμέ κι είμαι αρκετά ταλαντούχα», ενώ για την πρώτη εντύπωση που αφήνει σχολίασε: «Συνήθως λένε "μωρέ δεν είναι έτσι όπως νόμιζα"».



Τι είναι το μακραμέ με το οποίο ασχολείται η Ζέτα Μακρυπούλια στον ελεύθερο της χρόνο

Πρόκειται για την υψηλή τέχνη των κόμπων, η οποία χρησιμοποιείται για να φτιάξει κάποιος το οτιδήποτε χρησιμοποιώντας ειδικά νήματα για μακραμέ (link) , από βαμβάκι ή γιούτα και μάλιστα εύκολα. Και λέμε εύκολα, καθώς όσο πολύπλοκο, περίτεχνο και δύσκολο μπορεί να φαίνεται, μια δημιουργία Μακραμέ, βγαίνει μέσα από απλές κινήσεις των χεριών, χρησιμοποιώντας μόνο δύο είδη κόμπων για να ξεκινήσετε. Συγκεκριμένα, το μακραμέ λοιπόν (ή κομποδετική) είναι μια μορφή κλωστοϋφαντουργίας, στην οποία δεν υφαίνουμε με αργαλειό ούτε πλέκουμε με βελόνες ή βελονάκι, αλλά κάνουμε κόμπους με τα χέρια μας και μόνο.  Αποτέλεσμα είναι πως κάποιος μπορεί να δημιουργήσει εύκολα και απλά με ελάχιστο εξοπλισμό (πίνακας μακραμέ & νήματα) ακόμα και στα πρώτα του βήματα πάνω στην τεχνική του Μακραμέ.

makrame-texni

Η Ιστορία του Μακραμέ

Οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι η τέχνη του μακραμέ έχει γεννηθεί στις Αραβικές περιοχές και χώρες περίπου στον 13ο αιώνα μ.χ.

Μάλιστα είναι πιθανό το όνομα της τέχνης να προέρχεται από την αραβική λέξη «Migramah» που σημαίνει κάτι σαν «κρόσσι, διακοσμητική φράντζα, χοντρή δαντέλα».

Αξίζει όμως να σημειωθεί πως η τέχνη δημιουργίας με κόμπους, χρονολογείται πιθανότατα πολύ πιο πίσω χρονολογικά και συγκεκριμένα στην Αρχαία Κίνα κατά την περίοδο είτε των Εμπόλεμων Βασιλείων (481-221 π.Χ.) είτε κατά τη διάρκεια της περιόδου των Βόρειων Δυναστειών (581-317 π.Χ.).

 Επιπρόσθετα, κάποιες από τις πρώτες καταγραφές χρήσης κόμπων ως διακόσμηση εμφανίστηκαν στα γλυπτά των Βαβυλώνίων και των Ασσύριων, με κρόσια και πλεξίδες σε στυλ μακραμέ να κοσμούν ενδύματα της εποχής στα αγάλματα που έχουν βρεθεί, ενώ πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω συναντάμε στην Μινωική εποχή, τις "δεσιές", την παραδοσιακή τέχνη που χρησιμοποιύσαν οι γυναίκες για να ολοκληρώνουν τα εργόχειρα τους.

Η εξάπλωση του Μακραμέ. Από Την Μέση Ανατολή στην Ευρώπη

Οι Άραβες, όμως, πιστεύεται ότι είναι ο λόγος για την εξάπλωση του μακραμέ στην Ευρώπη. Ταξίδεψαν σε όλη σχεδόν την ήπειρο από τις ερήμους της Μέσης Ανατολής, σε πόλεις κοντά στην Ασία και την Αφρική.

Τελικά, και οι ναυτικοί υιοθέτησαν τεχνικές του μακραμέ και τις ενσωμάτωσαν στις δικές τους μεθόδους κομποδεσίματος. Με τα νήματα που είχαν για να μπαλώνουν ή να στερεώνουν τα ιστία έφτιαχναν διάφορα πρακτικά ή διακοσμητικά καλλιτεχνήματα, ανεμόσκαλες και καλύμματα τιμονιού, καθώς και στολίδια, όπως καπέλα και ζώνες.

Μέχρι τον 15ο αιώνα, η Ισπανία ήταν υπό την κυριαρχία των Μαυριτανών. Οι Ισπανοί μαθαίνουν την τέχνη του μακραμέ από τους Μαυριτανούς. Αυτή η συγχώνευση των δύο πολιτισμών βοήθησε να εξαπλωθεί το μακραμέ στη Γαλλία τον 15ο έως τον 16ο αιώνα, και στην Ιταλία τον 17ο έως τον 18ο αιώνα. Ταυτόχρονα, το μακραμέ έγινε δημοφιλές στην Αγγλία τον 16ο αιώνα.

Μικρό-Μακραμέ: Η Τέχνη Του Μακραμέ στο σήμερα

Μετά τα χρόνια της μεγάλης άνθησης του μακραμέ στη Ευρώπη από τους Άραβες, η τέχνη αυτή σιγά-σιγά παραμελήθηκε, μέχρι που επανήλθε στη μόδα τη δεκαετία του ‘60 και ‘70. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα ξανάγινε μια πολύ διαδεδομένη μορφή χειροτεχνίας: από την εποχή αυτή προέρχονται θαυμάσιες κουρτίνες, τσάντες, ζώνες, γιλέκα, διακοσμητικά τοίχων κ.ά. που μπορεί κανείς να δει στα Εθνολογικά Μουσεία και στα Μουσεία Λαϊκής Τέχνης της Αμερικής και πολλών χωρών της Ευρώπης. Στα Μουσεία Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης επίσης, μπορεί κανείς να θαυμάσει ωραιότατα σχέδια μακραμέ ως τελειώματα στα υφαντά στρωσίδια, στα τραπεζομάντιλα, στις πετσέτες, στα μαντίλια. Με την τεχνική του μακραμέ συνήθιζαν να δένουν τα νήματα που περίσσευαν από την ύφανση και να κάνουν πανέμορφα δαντελωτά κρόσσια και φούντες. Σήμερα πλέον η τεχνική αυτή έχει εξελιχθεί και επανέρχεται στη μόδα ως μικρο-μακραμέ, η οποία είναι πια πολύ διαδεδομένη στον κόσμο του κοσμήματος. Κάθε χειροτέχνης και καλλιτέχνης με εφόδια την φαντασία, την έμπνευση και κλωστές… μπορεί να δημιουργήσει σχέδια ελεύθερα ή γεωμετρικά, επίπεδα ή ανάγλυφα, μονόχρωμα ή πολύχρωμα, να τα συνδυάσει με χάντρες, πέτρες και άλλα υλικά… και να δώσει μορφή σε βραχιόλια, περιδέραια, δαχτυλίδια, τσάντες, ζώνες, ρούχα, κουρτίνες, διακοσμητικά τοίχου και όλων των ειδών αξεσουάρ.