Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, θεατρικότητα και διάθεση για ουσιαστική κουβέντα, ο Λευτέρης Ελευθερίου μίλησε στην εκπομπή «Καλοκαίρι Παρέα» για μια σειρά θεμάτων που αφορούν τόσο την επικαιρότητα του θεάματος όσο και την προσωπική του ζωή. Ο αγαπημένος ηθοποιός και performer αναφέρθηκε στο πώς το χιούμορ έχει γίνει τα τελευταία χρόνια αντικείμενο ενοχοποίησης, ενώ δεν δίστασε να εκφράσει την εκτίμησή του στο ελληνικό κοινό, το οποίο – όπως λέει – είναι από τα πιο δεκτικά και «ακομπλεξάριστα» όταν πρόκειται για διασκέδαση και συγκίνηση. Στην ίδια συνέντευξη, ο Λευτέρης Ελευθερίου άνοιξε και ένα παράθυρο στην προσωπική του καθημερινότητα ως πατέρας εφήβων παιδιών, τονίζοντας πόσο σημαντική θεωρεί την ουσιαστική επικοινωνία και όχι τον αυταρχισμό στην ανατροφή τους.

Λευτέρης Ελευθερίου: «Το χιούμορ έχει ενοχοποιηθεί τα τελευταία τρία χρόνια»

«Το χιούμορ έχει ενοχοποιηθεί τα τελευταία τρία χρόνια. Δεν γίνεται να το περιορίζεις ή να το βάζεις σε κουτάκια. Το χιούμορ δεν έχει σκοπό να προσβάλει. Αν κάποιος το χρησιμοποιεί έτσι, είναι θέμα χαρακτήρα. Εγώ το βλέπω σαν έναν τρόπο να δούμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Όχι να πεις κάτι για να πειραχτεί κάποιος, αλλά να γελάσεις με την ψυχή σου, να σε πονάει η κοιλιά σου από τα γέλια», είπε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός. Μιλώντας για το ελληνικό κοινό και τη σχέση του με την ψυχαγωγία και το θέατρο, πρόσθεσε: «Ο Έλληνας υποστηρίζει όλα τα είδη θεάματος. Είναι από τους πιο ακομπλεξάριστους λαούς σε ό,τι αφορά την ψυχαγωγία. Ξέρει να εκτιμά, να γελά, να συγκινείται και αυτό είναι υπέροχο».


Ο ηθοποιός θέλει τα παιδιά του να νιώθουν, όχι να φοβούνται

«Θέλω να καταλαβαίνουν, όχι να φοβούνται» Αναφερόμενος στα παιδιά του, τα οποία βρίσκονται στην εφηβεία, ο Λευτέρης Ελευθερίου δεν έκρυψε την αγωνία και την υπευθυνότητα που νιώθει ως γονιός. Όπως είπε: «Το μεγαλύτερο άγχος μου είναι να είναι καλά. Μπαίνουν στην εφηβεία, κι εκεί όλα είναι πιο ευαίσθητα. Θέλουν αγάπη, φροντίδα, συζήτηση και καθοδήγηση μακριά από τις κακοτοπιές. Μεγάλωσα με γονείς που ήταν πιο αυστηροί, πιο "παλιάς κοπής". Προσπαθώ να μην εξουσιάζω με φωνές, αλλά να εξηγώ. Θέλω να καταλαβαίνουν, όχι να φοβούνται».