Στις 28 Ιουνίου, ο ΛΕΞ κατάφερε ξανά το «ακατόρθωτο»: γέμισε το ΟΑΚΑ µε πάνω από 60.000 ανθρώπους, που ήρθαν να δουν κάτι περισσότερο από ένα live, ήρθαν να βιώσουν µια εµπειρία. Το κοινό τον αποθέωσε, εκείνος ανταπέδωσε, και το αποτέλεσµα ήταν µια συναυλία που γράφτηκε στην ιστορία της εγχώριας ραπ σκηνής. Ωστόσο, ο ΛΕΞ δεν είναι ο µόνος που έφτασε εκεί. Μία εβδομάδα πριν, στις 21 Ιουνίου, το ίδιο µέρος είχε πληµµυρίσει ξανά από κόσµο - αυτή τη φορά για τον Bloody Hawk, τον Νίκο Κίτσο από την Ξάνθη.

Διαβάστε: Bloody Hawk: "Βούλιαξε" το ΟΑΚΑ με 40.000 θεατές - "Από τα 16 μου ονειρευόμουν αυτή τη μέρα!"

Ο Bloody Hawk δεν είναι απλώς ένας ανερχόμενος ράπερ. Είναι η φωνή µιας γενιάς, µιας νοοτροπίας, µιας αλήθειας που δεν κάνει θόρυβο, αλλά κόβει βαθιά. Η δική του διαδροµή προς την κορυφή δεν γράφτηκε µε χορηγίες, viral videos ή lifestyle εξώφυλλα. Γράφτηκε µε πόνο, επιµονή, φίλους και αµέτρητα ξενύχτια µέσα σε ένα σπίτι όπου λίγοι καλλιτέχνες -µε πολλή ψυχή- έφτιαξαν κάτι που τελικά ακούστηκε απ’ άκρου εις άκρον στην Ελλάδα. Γεννηµένος και µεγαλωµένος στις εργατικές κατοικίες της Ξάνθης, ο Bloody Hawk ένιωσε από νωρίς τι θα πει περιθώριο. Χλευάστηκε για την εµφάνισή του, αµφισβητήθηκε για την τέχνη του και απορρίφθηκε ως «πολύ µικρός» για να πετύχει. Όµως, δεν σταµάτησε.

Ο Bloody Hawk μιλάει για φίλους που «έφυγαν» νωρίς, παιδικά τραύµατα, τη δύναµη της οικογένειας

«Μεγάλωσα στην άκρη µιας πόλης, στην άκρη της χώρας… Παιδί της κατηφόρας κι είναι οξύµωρο πολύ πώς από την άκρη κατέληξα εδώ, στο κέντρο της σκηνής», λέει στο «Κοµπλεξικό», ένα κοµµάτι-οµολογία για τις ρίζες του και το πείσµα του. Σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς στίχους του τραγουδιού, ο ίδιος θυµάται: «Παραπονέθηκε η δασκάλα στη µάνα µου, λέει “δεν ξέρει καν να κρατά το µολύβι, τι θα κάνετε;” Κι εκείνη κάθισε και µου ’µαθε ένα-ένα αυτά τα γράµµατα, που αδιαφορώ για το αν θα καταλάβετε»… Και τελικά, όχι µόνο τα καταλάβαμε, αλλά τα τραγουδήσαμε, τα κάναμε δικά µας και γίναμε κοινωνοί µιας αλήθειας που δύσκολα ξεχνιέται.

Αυτή η αυθεντικότητα είναι η βάση της µουσικής του. Τα τραγούδια του είναι βιωµατικά - τίποτα φτιαχτό, τίποτα επιτηδευµένο. Μιλάει για φίλους που «έφυγαν» νωρίς, παιδικά τραύµατα, τη δύναµη της οικογένειας, τη φτώχεια, τους έρωτες που αντέχουν στον χρόνο. Μιλάει για εκείνες τις µέρες που «την έβγαζε µόνο µε δανεικά µακαρόνια» αλλά και για τις νύχτες που εκείνος και οι φίλοι του έµεναν κλεισµένοι σε ένα σπίτι γράφοντας ρίµες, χωρίς να ξέρουν αν θα τους ακούσει κανείς - και τελικά τους άκουσε ολόκληρη η χώρα.

Χλευάστηκε για την εµφάνισή του, αµφισβητήθηκε για την τέχνη του και απορρίφθηκε ως «πολύ µικρός» για να πετύχει. Όμως, δεν σταμάτησε

Αποκορύφωµα για τον ίδιο δεν ήταν ούτε το sold out στο ΟΑΚΑ ούτε τα εκατοµµύρια streams στο Spotify. Ηταν η συναυλία στην Ξάνθη, στις 9 Νοεµβρίου του 2024. Η επιστροφή στην πόλη που τον γέννησε καλλιτεχνικά. Εκεί όπου ο Νικόλας Κίτσος έγινε Bloody Hawk. Εκεί ένιωσε, όπως λέει, το βάρος και την ευλογία να µοιραστεί µε το κοινό του την πιο προσωπική του νίκη.

Όσοι τον έχουν ακούσει γνωρίζουν καλά πως ο στίχος είναι το δυνατό του όπλο. Στο κοµµάτι «Victoriam in F Minor» λέει: «Η µόνη συνταγή επιτυχίας που ξέρουµε είναι πως δεν χρωστάµε κάτι σε κανένανε. Αφιερώνω τη νίκη αυτή σ’ εµένανε και στα παιδιά που δεν τα καταφέρανε». Κι εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτός ο συγκεκριµένος καλλιτέχνης δεν τρέχει για να κυνηγήσει τη φήµη. Κυνηγάει να πει αυτά που πολλοί δεν τολµούν, να εκπροσωπήσει όσους δεν ακούγονται. Γιατί, όπως λέει στο ίδιο τραγούδι, «αν δεν γράφω αυτά που σκέφτεται ο λαός, αυτά που κάθε µέρα βλέπω δεν θα τα ’λεγε κανείς».

Κάτι παλιό

Ακόμα και όσοι τον αµφισβητούν δύσκολα αγνοούν το γεγονός ότι οι συναυλίες του µετατρέπονται σε λαϊκά προσκυνήµατα. Ότι τα τραγούδια του τραγουδιούνται από χιλιάδες στόµατα λέξη-λέξη. Ότι έχει µια σχέση µε το κοινό του που θυµίζει κάτι παλιό, σχεδόν ροµαντικό. Και γι’ αυτό δεν είναι έκπληξη που και εκείνος, όπως ο ΛΕΞ, µπορεί πλέον να γεµίσει στάδια. Γιατί δεν πουλάει lifestyle, αλλά αλήθεια. Η συνεργασία του µε τον ΛΕΞ στο κοµµάτι «Αντιγονιδών», στον τελευταίο δίσκο του Bloody «Φθηνά Tricks 3», είναι άλλη µια απόδειξη της χηµείας που έχουν δύο καλλιτέχνες µε κοινή βάση, αλλά διαφορετικές προσεγγίσεις. «Πες πως τα καταφέραµε γιατί είχαµε ταλέντο», ραπάρουν, κλείνοντας το µάτι σε όσους κάποτε τους είπαν ότι δεν θα φτάσουν µακριά. Ο Bloody Hawk δεν είναι «ο επόµενος ΛΕΞ». ∆εν χρειάζεται να είναι. Είναι ο πρώτος Bloody Hawk. Και το ΟΑΚΑ ήταν απλώς άλλη µία στάση στον δικό του δρόµο - έναν δρόµο που ξεκίνησε από την Ξάνθη, αλλά φαίνεται να µην έχει όρια. Η καλοκαιρινή περιοδεία του Bloody Hawk συνεχίζεται µε συνεχόµενα sold out «για να πάει πάνω-κάτω όλη η Ελλάδα».

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Παραπολιτικά" 9/8.