Η Μάρθα Φριντζήλα, η αγαπημένη τραγουδίστρια που έχει καταφέρει να χαράξει τη δική της πορεία στο ελληνικό τραγούδι, μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε στην παιδική της ηλικία. Σε μια συνέντευξη γεμάτη συγκίνηση στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» την Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου, η Μάρθα αναφέρθηκε στην κακοποίηση που υπέστη από τη μητριά της, την απώλεια της οικογένειάς της και το μεγάλο ψυχικό βάρος που κουβαλάει ακόμη. Μέσα από τις λέξεις της ξεδιπλώνεται η δύναμη μιας γυναίκας που, παρά τις δυσκολίες, βρήκε τρόπους να συνεχίσει και να ζει με την αλήθεια της καρδιάς της.

Διαβάστε: Μάρθα Φριντζήλα: Η τέχνη για μένα ήταν η ψυχοθεραπεία

Μάρθα Φριντζήλα: Η αδυναμία να συγχωρέσει τη μητριά της - «Να σε συγχωρήσω ενώ μου διέλυσες τη ζωή;»

«Δεν έχω τη δύναμη να τη συγχωρέσω, γιατί δεν ξέρω πώς γίνεται. Να σε συγχωρέσω που μου πήρες αυτό, εντάξει, αλλά τώρα που μου διέλυσες τη ζωή; Πώς να σε συγχωρέσω; Τι να συγχωρέσω; Το καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι», είπε η Μάρθα Φριντζήλα, περιγράφοντας τη σχέση της με τη μητριά της και τον πόνο που άφησαν πίσω της τα χρόνια της κακοποίησης.

Η στήριξη του πατέρα και η οικογενειακή ισορροπία

Η τραγουδίστρια δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον πατέρα της, που υπήρξε για εκείνη πηγή αγάπης και στήριξης: «Εγώ είχα την τύχη να έχω έναν κουκουρούκου μπαμπά, ο οποίος μας έπαιρνε και μας έβαζε στην καρότσα του φορτηγού και πηγαίναμε και μέναμε σε κάτι χωράφια. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ελεύθερος, που πίστευε πολύ σε μας και μας λάτρευε και όλες οι δυσκολίες… μητριές, θάνατοι, όλα αυτά κάπως σαν να ισορροπούσανε, δηλαδή αυτή τη διελκυστίνδα – είχα έναν πατέρα κουκουρούκου, δύο αδελφές τέλειες και βέβαια στη ζωή μου συνάντησα εκπληκτικούς ανθρώπους». Σε σχέση με τον πατέρα της, πρόσθεσε: «Σε έναν μεγάλο βαθμό του είχα ρίξει το βάρος που πιστεύω ότι του αναλογούσε. Του το έλεγα, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που μπορεί κι ο ίδιος, κάποια στιγμή κατάλαβα, ότι όπως εγώ φοβόμουν, έτσι κι εκείνος φοβόταν. Δηλαδή, δεν είναι να θεωρούμε ότι οι μεγάλοι θα μας προστατεύσουν. Ναι, αλλά και οι μεγάλοι είναι φοβισμένοι. Φοβόταν τη ζωή».


Το ψυχικό βάρος και η δύναμη να συνεχίσει μετά τους θανάτους της μητέρας της και της αδερφής της

Η Μάρθα Φριντζήλα μίλησε επίσης για την απώλεια της μητέρας και της αδερφής της και για το πώς αυτό το βάρος συνεχίζει να τη συνοδεύει: «Σίγουρα μένει πάντα στη ζωή μας αυτό το βάρος απλά μεγαλώνεις εσύ γύρω από αυτό, δεν είναι ότι φεύγει. Δεν φεύγει ποτέ η ενοχή του ότι εγώ ζω. Όταν παιδί έχεις χάσει την αδερφή σου που ήσασταν δίπλα δίπλα..Εγώ ήμουν 14 και αυτή 15 λες ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ». Και πρόσθεσε: «Αυτό είναι το βάρος το μεγάλο και λες ότι θα κάνω και άλλα βήματα και άλλα πράγματα σαν να ζω άλλη μια ζωή. Είναι οι μηχανισμοί που βρίσκει η ψυχολογία μας για να αντέχει το ξύλο».