Μαρία Γεωργιάδου: Αποκάλυψε τις αιτίες που τους χώρισαν με τον Στράτο Τζώρτζογλου μετά από 14 χρόνια γάμου (Βίντεο)
Ήμασταν προβεβλημένοι σαν ζευγάρι, παίζαμε θέατρο, αλληλοσυμπληρωνόμασταν, πρόσθεσε η ηθοποιός
Η Μαρία Γεωργιάδου μιλάει για τις διαφορές και τα κοινά που έκαναν τον γάμο της με τον Στράτο Τζώρτζογλου ξεχωριστό

Μαρία Γεωργιάδου για Στράτο Τζώρτζογλου: Η σχέση τους και τα κοινά σημεία
Καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4», η ηθοποιός εξήγησε πως ενώ ήταν πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, είχαν βρει πολλά κοινά στοιχεία: «Με τον Στράτο ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά είχαμε σημεία επαφής για να βρεθούμε και να υπάρξουμε μαζί. Αυτά ήταν αρκετά για ένα διάστημα που δεν ήταν μικρό. Ήμασταν προβεβλημένοι σαν ζευγάρι, παίζαμε θέατρο, αλληλοσυμπληρωνόμασταν. Είναι ο πατέρας του παιδιού μου και δεν έχουμε κακή σχέση», ανέφερε η Μαρία Γεωργιάδου. Η ίδια τόνισε πως ο δεύτερος γάμος δεν αποτέλεσε ποτέ επιθυμία της: «Έτσι κι αλλιώς δεν έχω ξαναπαντρευτεί, ήταν επιλογή μου αυτό. Να περάσω όμορφα χωρίς δεύτερο γάμο. Δεν έχω ανάγκη να κάνω έναν δεύτερο γάμο».
Η στάση της ηθοποιού απέναντι στη δημοσιότητα
Μιλώντας για τη δημοσιότητα που συνόδευε τη σχέση τους, η Μαρία αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε: «Καμιά φορά προβάλλονται πράγματα που δεν θέλεις, αλλά αυτό δεν ήταν στο χέρι μας. Από ένα σημείο κι έπειτα παραιτήθηκα, γιατί δεν ήταν στο χέρι μου. Γράφονταν πράγματα που με ενοχλούσαν, αλλά έκλεινα τα μάτια, απλώς φρόντιζα να μην τα μαθαίνει το παιδί. Δε με ενδιέφερε κάτι που ήταν κακόβουλο ή ψέμα. Γιατί να με ενδιαφέρει; Στο κάτω κάτω δεν μπορούσα να το αλλάξω. Κανείς δεν ενδιαφερόταν γιατί εσύ διαμαρτυρήθηκες. Έπαψε να με αφορά».
Η απώλεια της μητέρας της και η δύναμη της ζωής
Αναφερόμενη η Μαρία Γεωργιάδου, στην προσωπική της απώλεια σε τρυφερή ηλικία, η ηθοποιός μοιράστηκε συγκινητικές σκέψεις για τη μητέρα της:«Τη μητέρα μου την έχασα πολύ νωρίς. Ήμουν έφηβη, τότε τελείωνα το σχολείο. Είναι μέσα στο μυαλό μου σαν μια τεράστια αγάπη και στοργή. Και μια προστασία που νιώθω ακόμα ότι υπάρχει. Με τρόπο που δεν ξέρω πως να τον εξηγήσω. Μπορεί να είναι τελείως μεταφυσικό και τελείως στο μυαλό μου. Αλλά αισθάνομαι ακόμα την παρουσία της. Καλά τα πρώτα χρόνια της μιλούσα. Όταν χάνεις έναν άνθρωπο δεν το αποδέχεσαι και πολύ εύκολα. Δηλαδή περνάνε χρόνια μέχρι να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει πια η συγκεκριμένη συνήθεια. Ότι δεν υπάρχει η πρωινή κουβέντα, η βραδινή κουβέντα ή το κοινό φαγητό. Καθάριζα ένα δωμάτιο και αισθανόμουν ότι μιλούσα… Απλά πράγματα που θα μπορούσα να τα είχα πει αν ήταν ζωντανή. Οπότε λίγο με έναν τρόπο γλύκαινα την απώλεια. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που έκανα θέατρο. Γιατί θεωρώ πάντα ότι μια απώλεια σε κάνει να τιμάς περισσότερο τη ζωή. Επειδή το θέατρο είναι μια πεμπτουσία ζωής, ό,τι καλό ή κακό μπορείς να πάρεις από τη ζωή, αισθάνθηκα την ανάγκη να το ακολουθήσω. Για να αισθανθώ έξτρα ζωντανή. Είχα τον πατέρα μου, στηρίχθηκα σε αυτόν πολύ. Προσπάθησε να μου δώσει ό,τι έλειπε. Αλλά μια απώλεια μας αλλάζει. Πολλές φορές με τρόπο που δεν θέλουμε. Γιατί μας φέρνει έναν φόβο, είναι ένα φράγμα οι γονείς».