Ο Νίκος Βερλέκης, ένας από τους πιο σεβαστούς ηθοποιούς της γενιάς του, άνοιξε την καρδιά του στην κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα», μιλώντας για την πορεία του στο ελληνικό θέατρο, τις δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε και το πώς το κίνημα #MeToo άλλαξε τη θεατρική κοινότητα τα τελευταία χρόνια. Με ειλικρίνεια και θάρρος, ο ηθοποιός αναφέρθηκε όχι μόνο στις προσωπικές του εμπειρίες αλλά και στις κακοποιητικές συμπεριφορές που παρατηρούνταν στο παρελθόν, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα τις αλλαγές που φέρνει η εποχή μας.

Διαβάστε: Συγκλονίζει ο Νίκος Βερλέκης: "Μου έλεγε ότι θα πεθάνω - Δεν κοιμόμουν από τον φόβο μου"

Νίκος Βερλέκης: Η πορεία μου στην υποκριτική

Στην αρχή της συνέντευξης, ο Νίκος Βερλέκης αναφέρθηκε στα πρώτα βήματα της καριέρας του και στις επιτυχίες που σημείωσε: «Δεν φανταζόμουν την καριέρα που θα έκανα ως ηθοποιός αλλά βαθιά μέσα μου πίστευα ότι κάποια στιγμή μπορεί να κάνω κάποια πράγματα στον κινηματογράφο. Εγώ δεν τον πρόλαβα τον κινηματογράφο, σε ελάχιστες ταινίες έχω παίξει. Δεν μου έχει σταθεί τίποτα εμπόδιο στη ζωή μου. Ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια και γι’ αυτό ίσως δεν έφτασα εκεί που έπρεπε, που λένε κάποιοι. Έχω ευχαριστηθεί όμως τη ζωή μου και στον έρωτα και στην καλοζωία και την υγεία».

Οι δύσκολες συνθήκες και οι κακοποιητικές συμπεριφορές

Στη συνέχεια, ο ηθοποιός μίλησε για τις συμπεριφορές που επικρατούσαν παλαιότερα στο ελληνικό θέατρο:«Την εποχή που ξεκίνησα εγώ και από πολύ πριν υπήρχαν σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτές οι συμπεριφορές. Υπήρχαν σκηνοθέτες που μύριζαν τους ηθοποιούς στη μασχάλη και στα πόδια για να δουν αν βρωμάνε, τους έλεγαν να βγάλουν τα παπούτσια τους και τέτοια. Θυμάμαι μια φορά τον Κώστα Βουτσά που είχε παρέμβει».

Και για το κίνημα #MeToo, σχολίασε με ειλικρίνεια:

«Πιστεύω πως το #metoo είναι μια κάθαρση για το θέατρο αλλά έχουμε φτάσει και λίγο στην υπερβολή του. Κι εγώ καμιά φορά μπορεί να αισθανθώ περίεργα αν μου αρέσει κάποιος άνθρωπος, αποφεύγω να τον κοιτάξω για να μην παρεξηγηθώ».Με τις δηλώσεις του, ο Νίκος Βερλέκης μας υπενθυμίζει την ανάγκη για ειλικρίνεια, σεβασμό και επαγγελματισμό στον χώρο του θεάτρου, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει την προσωπική του εμπειρία ως καθρέφτη των αλλαγών που συντελούνται στην κοινωνία και την τέχνη σήμερα.