Η καταξιωμένη ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου βρέθηκε στην εκπομπή Buongiorno, την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, και μίλησε για τη συμμετοχή της στη νέα δραματική σειρά του MEGA, «Μια νύχτα μόνο», αλλά και για προσωπικά θέματα που τη συγκινούν βαθιά. Από τον έρωτα και την αγάπη μέχρι τις δυσκολίες της ζωής και τον ρόλο της οικογένειας, η κυρία Φωτοπούλου άνοιξε την καρδιά της και μοιράστηκε σκέψεις γεμάτες σοφία και ευαισθησία. Στην σειρά, η Λυδία Φωτοπούλου υποδύεται τη μητέρα του Τάσου Ιορδανίδη και εξηγεί τον ρόλο της στο κεντρικό τρίο της ιστορίας: «Οι πρωταγωνιστές και το κεντρικό τρίο, η Μαριλίτα Λαμπροπούλου, ο Δημήτρης Λάλος και ο Τάσος Ιορδανίδης, κάνουν ένα ερωτικό τρίγωνο. Έχουν μια εταιρεία οι δυο άνδρες. Εγώ και η Φιλαρέτη Κομνηνού είμαστε οι μητέρες των δύο αυτών ξαδέρφων και λίγο το μάτι μας είναι στραμμένο στην εταιρεία και δεν θέλουμε να χαλάσει. Θέλουμε να έχουν καλή σχέση τα δυο ξαδέρφια. Έχει πολλές ιστορίες, που διαδραματίζονται. Νομίζω, ότι θα πάει πολύ καλά. Υποδύομαι την μητέρα του Τάσου Ιορδανίδη».

Λυδία Φωτοπούλου: Ο έρωτας, η αγάπη και οι προσωπικές μάχες που διαμορφώνουν τη ζωή της

Η Λυδία φωτοπούλουαναφέρθηκε στον τρόπο που βλέπει τον έρωτα και την αγάπη στη ζωή της: «Δεν νομίζω ότι όλα ξεκινούν από τον έρωτα, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί κανείς να ξεκινήσει τη ζωή του. Και ο έρωτας όμως παίζει σπουδαίο ρόλο». Η Λυδία Φωτοπούλου στην συνέχεια μίλησε με τρυφερότητα για τη σημασία της οικογένειας και την αγάπη για τις εγγονές της: «Τώρα είμαι ερωτευμένη, με τις εγγονές μου. Η αγάπη έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για μένα τώρα και είναι πολύ ωραίο να έχεις στη ζωή σου συνοδοιπόρους, που αγαπάς». Η ηθοποιός δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε η εγγονή της, μοιράζοντας την εμπειρία της και την εμπιστοσύνη της στην επιστήμη: «Ιδίως για την παιδική νόσηση είναι πολύ μπροστά και πρέπει να έχουν ελπίδα οι γονείς», είπε, προσθέτοντας πόσο σημαντική είναι η ψυχολογία για τα παιδιά: «Νομίζω κάνει τη διαφορά, ιδίως η ψυχολογία του παιδιού, που μπορεί να παίζει με τις κούκλες του τον γιατρό, να παίζει το νοσοκομείο… η θεραπεία είναι μέρος του παιχνιδιού». Αναφερόμενη στη στιγμή που πληροφορήθηκαν για την κατάσταση της εγγονής της, η κυρία Φωτοπούλου τόνισε: «Δεν μπορείς να είσαι ψύχραιμος. Απλά ανασκουμπώνεσαι και πας μόνο με τη σιγουριά, ότι όλα θα πάνε καλά. Και πήγαν όλα καλά. Αυτό που έχει κάνει η κυρία Βαρδινογιάννη με την Ελπίδα στο Παίδων είναι εξαιρετικό».

Θρησκεία, πένθος και θέατρο: Πηγές δύναμης και αυτογνωσίας

Η Λυδία Φωτοπούλου μίλησε ακόμη για τη σχέση της με τη θρησκεία, αποκαλύπτοντας μια πιο προσωπική και φιλοσοφική πλευρά: «Όλοι οι άνθρωποι είχαμε ανάγκη να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Η θρησκεία ήταν το πρώτο πράγματα που μπορούσε να εξηγήσει γιατί ερχόμαστε, φεύγουμε τι συμβαίνει… Σίγουρα πιστεύω σε κάτι πάνω από εμάς. Αυτό λέγεται σύμπαν, φυσική, σκοτεινή ενέργεια, συνοχή, δεν ξέρω». Μάλιστα, σε δύσκολες στιγμές προσευχήθηκε με έναν δικό της μοναδικό τρόπο: «Είπα, σύμπαν βοήθησέ με. Μπορεί να ήταν σύμπτωση, αλλά ήρθε η βοήθεια».  Η ηθοποιός αναφέρθηκε και στην απώλεια της μητέρας της σε ηλικία 14 ετών και στο πώς αυτή η εμπειρία την σημάδεψε: «Το πρωί έμαθα ότι ήταν άρρωστη και το βράδυ πέθανε. Κάποια στιγμή πήγα σε μία ψυχίατρο και μου είπε… πόσο λάθος είχε γίνει τότε. Και αυτό εννοούσα ότι άρχισα να την πενθώ τοτε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή και πάντα τη θεωρούσα ηρωίδα που μου έκρυψε την αρρώστια και είχα πάρει κι εγώ τέτοιον χαρακτήρα, να κρύβω τα προβλήματά μου. Από τότε ελευθερώθηκα, άρχισα να νιώθω αυτό το πένθος σε πραγματικό και όχι φαντασιακό επίπεδο, όπως το είχα μέχρι τότε». Η ίδια δίνει ένα μήνυμα στους γονείς σχετικά με την ειλικρίνεια: «Γι’ αυτό λέω στους γονείς, να λένε πάντα την αλήθεια, μπορεί να είναι κάπως καλυμμένη, κάπως φροντισμένη, αλλά πάντα την αλήθεια. Το παιδί μέσα του καταλαβαίνει. Ακούς μία αλήθεια και είναι η αλήθεια που σε καταστρέφει. Πρέπει οι γονείς να τα μοιράζονται όλα». Και καταλήγει, η Λυδία Φωτοπούλου μιλώντας για το θέατρο, που στάθηκε καθοριστικό για την προσωπική της ανάπτυξη: «Το θέατρο γιάτρεψε τις πληγές μου και μέσω αυτού βρήκα τον τρόπο να επικοινωνώ αυτά που θέλω».