Η Ντόρα Μακρυγιάννη, η ταλαντούχα ηθοποιός που έγινε γνωστή μέσα από τη σειρά του ΑΝΤ1 «Γυναίκα χωρίς όνομα», μοιράστηκε για πρώτη φορά λεπτομέρειες για τα πρώτα βήματα της καριέρας της στην υποκριτική και τη ζωή της πριν την αναγνωρισιμότητα. Καλεσμένη στην εκπομπή “Νωρίς Νωρίς” το πρωί της Παρασκευής 31 Οκτωβρίου, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν αποφάσισε να αφήσει πίσω της την ασφάλεια του πατρικού και να έρθει στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρό της. Χωρίς καν σταθερό σπίτι και με μόνο μια βαλίτσα στο χέρι, η Ντόρα αντιμετώπισε μια σειρά από προκλήσεις, από την αναζήτηση στέγης μέχρι την προσπάθεια να εισαχθεί σε σχολές υποκριτικής, με τον ενθουσιασμό και την αποφασιστικότητά της να την οδηγούν σε κάθε βήμα. Παράλληλα, μίλησε για τη δουλειά που έκανε πριν αφιερωθεί στην υποκριτική, μια εμπειρία που την γαλούχησε με πολύτιμα μαθήματα επικοινωνίας και σχέσεων με τον κόσμο, αλλά που δεν θα μπορούσε να συνεχίσει για μια ζωή.

Διαβάστε: Ντόρα Μακρυγιάννη: "Ήταν ένα χαστούκι" - Η εξομολόγηση για το πρόωρο τέλος της σειράς και τη νέα αρχή στην ΕΡΤ

Ντόρα Μακρυγιάννη: Η προηγούμενη δουλειά και η απόφαση να αλλάξει ζωή

Η Ντόρα περιέγραψε την προηγούμενη επαγγελματική της πορεία λέγοντας: «Πριν γίνω ηθοποιός, δούλευα ως ασφαλίστρια στο γραφείο του μπαμπά. Το αγάπησα ως επάγγελμα αλλά δεν θα μπορούσα να το κάνω μια ζωή. Ευτυχώς και ο πατέρας μου το σεβάστηκε. Είναι πολύ παρεξηγημένο επάγγελμα, έχει επικοινωνία με τον κόσμο και νοιάζεσαι για τον πελάτη σου». Στη συνέχεια μίλησε για το πώς ξεκίνησε η πορεία της στην υποκριτική: «Στην υποκριτική με έσπρωξε να ανέβω ένας σκηνοθέτης, με δήλωσε στο έργο χωρίς να το ξέρω. Είδα τη “γλύκα” και, όταν έπαιξα τον ρόλο της Ανουσάκη στα “Κόκκινα Φανάρια”, εκεί ήρθε το αποκορύφωμα. Ήμασταν sold-out στο Αίγιο, γινόταν χαμός και έλεγα ότι δεν θέλω να πάω την άλλη μέρα στο γραφείο, θέλω ξαναπαίξω. Εκεί είπα ότι κάτι γίνεται».

Το μεγάλο βήμα και η ζωή στην Αθήνα

Η ηθοποιός Ντόρα Μακρυγιάννη περιέγραψε και την απόφαση να αφήσει τα πάντα πίσω της: «Την απόφαση να αλλάξω ζωή και να έρθω στην Αθήνα την πήρα κυριολεκτικά εν μία νυκτί. Γύριζα με μία βαλίτσα και έμενα όπου έβρισκα. Έδωσα εξετάσεις σε όποια σχολή έβλεπα, δεν πίστευα ότι θα περάσω στο Εθνικό. Επί μία βδομάδα έδινα εξετάσεις, ούτε που θυμάμαι τι μονολόγους έλεγα. Ήταν ένας σίφουνας όλο αυτό που έγινε».