Η ηθοποιός Ελένη Φιλίνη μίλησε εκτενώς στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4» σήμερα, 11 Νοεμβρίου, αποκαλύπτοντας σημαντικές πτυχές της καριέρας της και τις προσωπικές της εμπειρίες στο χώρο του μόντελινγκ και της υποκριτικής. Με αφορμή τη συμμετοχή της στη νέα σειρά της ΕΡΤ «Καλά Θα Πάει Κι Αυτό», η Φιλίνη άνοιξε την καρδιά της στους παρουσιαστές Θανάση Αναγνωστόπουλο και Νάνσυ Ζαμπέτογλου, μιλώντας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν ξεκίνησε στον χώρο, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που δέχτηκε και την πίεση να αποδείξει ότι το ταλέντο της ξεπερνά την εξωτερική εμφάνιση.

Διαβάστε: Ελένη Φιλίνη: Η προσωπική της ζωή και η εξομολόγηση για την απώλεια της μητέρας της 

Ελένη Φιλίνη: Η ταμπέλα της «πολύ ωραίας γυναίκας» και οι πρώτες εμπειρίες

Η Ελένη Φιλίνη περιέγραψε την πίεση που ένιωσε όταν τα πρώτα χρόνια της καριέρας της την ταύτιζαν μόνο με την ομορφιά της. «Μου φόρεσαν την ταμπέλα της πολύ ωραίας γυναίκας από μόνοι τους. Τη δεκαετία του ’80, αν ήσουν ένα νόστιμο αγόρι ή κορίτσι, έπρεπε να αποδείξεις ότι έχεις και το ταλέντο και το μυαλό, ότι δεν είσαι… ελέφαντας. Το να λένε μόνο “να ένα ωραίο κορίτσι” θα ήταν αρκετό, αν ασχολιόμουν μόνο με το μόντελινγκ. Εγώ όμως το μόντελινγκ το έκανα μόνο για το χαρτζιλίκι». Σε άλλο σημείο πρόσθεσε: «Τότε με ενοχλούσε πάρα πολύ να με λένε όμορφη και να μου δίνουν μόνο τέτοιους ρόλους. Δεν το χάρηκα, αισθανόμουν άσχημα. Τώρα που το σκέφτομαι λέω: τι χαζή που ήμουν».

Η εμπειρία των παρενοχλήσεων και η αντίδρασή της

Με ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές, η Ελένη Φιλίνη αποκάλυψε τις δυσάρεστες εμπειρίες που βίωσε στον χώρο της δουλειάς της. «Ήταν μία περίεργη εποχή. Μου έτυχαν και κάποιες παρενοχλήσεις στο μόντελινγκ. Μου έτυχαν και δύο από σκηνοθέτες, που δεν έγιναν φυσικά μετά οι ταινίες τους, και από έναν ηθοποιό που δεν είναι στη ζωή. Έχασα τις δουλειές. Αντέδρασα αγριεμένα», είπε, τονίζοντας ότι η αντίδρασή της ήταν αποφασιστική και έντονη, παρά τις επαγγελματικές συνέπειες που υπέστη.

Η θετική στάση απέναντι στη ζωή και το πέρασμα του χρόνου

Η ηθοποιός αναφέρθηκε επίσης στη φιλοσοφία της για το μεγαλών, την αυτοφροντίδα και την αποδοχή της ηλικίας. «Εγώ θέλω να μεγαλώνω όμορφα, το να μεγαλώνεις είναι ευλογία. Μακάρι να είμαστε εδώ και σε 30 και σε 40 χρόνια. Αυτό που μου λένε πολλές φορές και με πιάνουν τα γέλια είναι “καλά, εσύ δεν θα γεράσεις;”. Και τι να κάνω, βρε παιδιά; Μεγαλώνω. Δεν είμαι το κοριτσάκι που ήμουν πριν χρόνια. Η ρυτίδα είναι πολλές φορές αυτό που έχεις ζήσει. Φροντίζω τον εαυτό μου, δεν έχω κάνει κραιπάλες».