Σε μια εποχή όπου η διαφορετικότητα δοκιμάζεται καθημερινά και η κοινωνική ευαισθητοποίηση παραμένει ζητούμενο, η Άρια Παπανικολάου έρχεται να υψώσει τη δική της, αυθεντική φωνή. Η κόρη του Δημήτρη Παπανικολάου, που μεγάλωσε μέσα σε έναν κόσμο αθλητικό, εκτεθειμένο και απαιτητικό, επιλέγει να μοιραστεί δημόσια τον πιο προσωπικό της αγώνα: τη ζωή της με τον αυτισμό. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου της βιβλίου, «Με λένε Άρια», η νεαρή συγγραφέας δεν περιορίζεται σε μια απλή εξομολόγηση· ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο κατανόησης προς όλους όσοι έχουν βρεθεί στο περιθώριο, απομονωμένοι, παρεξηγημένοι ή αόρατοι.Σε μια εξαιρετικά ανθρώπινη και αποκαλυπτική συνέντευξη στη Φαίη Σκορδά και στο «Buongiorno», η Άρια αφηγείται τις πιο βαθιές της πληγές, αλλά και τις μεγαλύτερες νίκες της. Μιλά για τον “γιγάντιο πόνο” που βίωσε στην εφηβεία της, για τις προδοσίες, την απόρριψη, τις στιγμές που ένιωσε πως δεν την ήθελε κανείς. Την ίδια στιγμή, όμως, περιγράφει την απελευθέρωση που ένιωσε όταν στα 14 της έμαθε ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού — μια αλήθεια που, αντί να τη βαραίνει, της έδωσε φτερά. Πλέον, η Άρια δεν ζητά κατανόηση μόνο για τον εαυτό της· παλεύει για όλα τα παιδιά που είναι «διαφορετικά» και για όλους τους γονείς που χρειάζονται έναν οδηγό για να μάθουν πώς να αγαπούν σωστά. Με την ωριμότητα μιας γυναίκας που έχει παλέψει με τον εαυτό της και τον κόσμο, καταφέρνει να μετατρέψει τον πόνο σε φως, την προσωπική ιστορία σε κοινωνικό μήνυμα και τη δική της ελευθερία σε έμπνευση για χιλιάδες άλλους.

Διαβάστε: Δημήτρης Παπανικολάου για την κόρη του, που είναι στο φάσμα του αυτισμού: "Πολλές φορές μας έλεγε πως δεν θα έπρεπε να έχει γεννηθεί"

«Πέρασα γιγάντιο πόνο»: Η Άρια Παπανικολάου μιλά για τη διάγνωση και τη μοναξιά της εφηβείας

Η Άρια Παπανικολάου ξεκίνησε μιλώντας για το μήνυμα πίσω από το βιβλίο της. Με μια εισαγωγική φράση για την πρόθεση και την καρδιά της, είπε:«Θέλω να μάθουν οι γονείς πως να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να μάθουν σε άλλα παιδιά πως να συμπεριφέρονται σε εκείνα που είναι διαφορετικά, πως να συμπεριφέρονται με σεβασμό και καλοσύνη και όχι το αντίθετο. Δε θέλω να περάσουν τον πόνο που πέρασα εγώ. Πέρασα γιγάντιο πόνο. Κανένας δε με ήθελε. Με πρόδωσαν όλοι. Έτσι αισθάνομαι… Είμαι πολύ σκληρή γυναίκα».

Με έντονη συναισθηματική φόρτιση, αναφέρθηκε στη στιγμή που έμαθε ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Με μια εισαγωγή που προϊδέασε για την ελευθερία που ακολούθησε, είπε:«Έμαθα ότι έχω αυτισμό στα 14, στην εφηβεία μου. Δεν ήξερα τι να πω, αλλά όταν το έμαθα ένιωσα σαν να ήμουν σε ένα κλουβί και να ελευθερώθηκα». Μιλώντας με βαθιά ενσυναίσθηση προς άλλα παιδιά που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες, συμπλήρωσε —με μια εισαγωγική φράση που δείχνει την ανάγκη της να στηρίξει όσους πονάνε σήμερα όπως πόνεσε εκείνη: «Θα ήθελα να πω στα παιδιά που είναι στο φάσμα του αυτισμού και μπορεί να μην τα καλούν σε πάρτι, όπως συνέβαινε σε εμένα, ότι δε χρειάζεται να ανησυχούν. Θα βρουν άλλους φίλους, που θα τους αγαπούν και θα τους καλούν παντού… Οι άλλοι φταίνε, όχι εκείνο».

Όνειρα, ταξίδια, προσωπικότητα: Η Άρια μιλά για τον εαυτό της όπως πραγματικά είναι

Η Άρια Παπανικολάου μίλησε και για τα όνειρά της, τις συνήθειές της, τις προτιμήσεις της και τον τρόπο που βλέπει τη ζωή —με έναν τρόπο γλυκά αθώο αλλά και ώριμο ταυτόχρονα. Με μια εισαγωγική φράση που προετοίμασε το έδαφος για τον αληθινό της χαρακτήρα, είπε:«Το όνειρό μου είναι να κάνω τον κόσμο καλύτερο, να κάνω οικογένεια, να παντρευτώ με τον άντρα που αγαπώ και να κάνουμε παιδιά. Μου αρέσει να ταξιδεύω μόνο σε καινούργια μέρη, δε θέλω να πηγαίνω σε μέρη που έχω ξαναπάει. Αν πηγαίνω στην ίδια χώρα συνέχεια, μετά δεν έχει ενδιαφέρον. Μου αρέσουν χώρες με ιστορία, που συνδέονται και με τη μυθολογία. Μου αρέσει πολύ η μυθολογία.Δε μου αρέσει να πηγαίνω σε μαγαζιά γιατί είμαι αγοροκόριτσο. Τα μόνα ψώνια που μου αρέσουν είναι για φαγητό στο super market. Moυ αρέσουν τα φορέματα, αλλά δε μου αρέσει να πηγαίνω συνέχεια σε μαγαζιά με ρούχα. Προτιμώ την ελευθερία μου, δε θέλω να κάθομαι πολλές ώρες σε ένα μαγαζί. Από τότε που ήμουν μωρό η μητέρα μου με έπαιρνε στα μαγαζιά και εγώ την τράβαγα να φύγουμε. Μου αρέσει να περιποιούμαι μόνο για την αγάπη μου, και τους φίλους μου».

Κλείνοντας, μίλησε για τη βαθιά της σύνδεση με την αυτιστική κοινότητα. Με μια εισαγωγική φράση που υπογράμμισε την αίσθηση του «ανήκειν», δήλωσε: «Περισσότερο με καταλαβαίνουν τα άτομα που είναι στο φάσμα του αυτισμού. Η αγάπη μου είναι στον αυτισμό. Οι περισσότεροι από τους φίλους μου είναι στον αυτισμό…».