Ο Μιχάλης Σαράντης, ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της νέας γενιάς, άνοιξε την καρδιά του και μοιράστηκε μία από τις πιο ευαίσθητες και σκοτεινές σελίδες της ζωής του. Μιλώντας με ειλικρίνεια και συναισθηματική διαύγεια, αποκάλυψε πως η απώλεια του καλύτερού του φίλου στην παιδική ηλικία άφησε βαθύ αποτύπωμα μέσα του, δημιουργώντας ενοχές που τον ακολούθησαν για χρόνια. Η αφήγησή του στην εκπομπή «Buongiorno» δεν ήταν απλώς μια προσωπική εξομολόγηση· ήταν ένα ταξίδι στην ψυχολογία ενός παιδιού που βρέθηκε αντιμέτωπο με ένα τραύμα που δεν μπορούσε να διαχειριστεί, και ενός ενήλικα που χρειάστηκε χρόνο για να συμφιλιωθεί με το παρελθόν. Με ειλικρίνεια και ωριμότητα, ο ηθοποιός αφηγήθηκε λεπτομέρειες από εκείνη την εποχή, από τη φιλία που τον καθόρισε μέχρι το αίσθημα ενοχής που κουβαλούσε σαν βάρος, αποκαλύπτοντας πώς μια απλή κουβέντα από έναν ξένο άνθρωπο λειτούργησε σαν λυτρωτικό φως.

Διαβάστε: Μιχάλης Σαράντης: Πώς η κόρη του, τον βοήθησε να αντιμετωπίσει τα "τραύματα" που προερχόντουσαν από τους γονείς του (Βίντεο)

Μιχάλης Σαράντης: «Έχασα τον καλύτερό μου φίλο…» – Η πρώτη και πιο σκληρή εξομολόγηση

Σε μια από τις πιο φορτισμένες στιγμές της συνέντευξης, ο Μιχάλης Σαράντης αναφέρθηκε για πρώτη φορά ανοιχτά στις ενοχές που κουβαλούσε από την παιδική του ηλικία. Όπως είπε:«Έχασα τον καλύτερό μου φίλο σε πολύ τρυφερή ηλικία. Ένιωθα πολλές ενοχές που έμεινα εγώ στη ζωή και έφυγε εκείνος. Για πολλά χρόνια δεν έκανα όσα θα μπορούσα γιατί ένιωθα ενοχές που έχω μείνει εγώ στη ζωή και δεν έχει μείνει αυτό το λαμπρό παιδί που έφυγε τότε, ο Ηλίας. Ένιωθα τρομερές ενοχές σε όλα», είπε χαρακτηριστικά. Ανακαλώντας τις μνήμες του, εξήγησε ότι ο φίλος του αρρώστησε στην πρώτη γυμνασίου και αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο. Μίλησε με συγκίνηση για τον χαρακτήρα του: «Ήμασταν στο Δημοτικό με τον Ηλία. Ήταν ένα λαμπρό παιδί. Φανταστικό παιδί, φωτεινό, πανέξυπνο, ευγενέστατο. Εγώ κι εκείνος ήμασταν από τους κοντούληδες της τάξης στο Δημοτικό. Ήμασταν μαζί από την πρώτη Δημοτικού, μέχρι τη μέρα που έφυγε. Ο Ηλίας αρρώστησε στην πρώτη γυμνασίου και σταμάτησε το σχολείο εκεί», εξήγησε.

«Είδες φιλαράκο μου; Ψήλωσες» – Η στιγμή που τον έκανε να «διαλυθεί»

Ο ηθοποιός στη συνέχεια περιέγραψε ένα περιστατικό που χαράχτηκε για πάντα μέσα του. Αναφέρθηκε στον τελευταίο αποχαιρετισμό προς τον Ηλία, μια στιγμή που, όπως είπε, τον συγκλόνισε:«Τον ξαναείδα στη Β’ Γυμνασίου, το καλοκαίρι που μεσολάβησε εγώ ψήλωσα. Μας κάλεσαν οι γονείς του με τα άλλα παιδιά να πάμε να τον δούμε, για να τον χαιρετήσουμε ουσιαστικά. Πήγα και ήμουν ένα κεφάλι πιο ψηλός από εκείνον, και μου λέει "είδες φιλαράκο μου; Ψήλωσες". Κάπου εκεί εγώ διαλύθηκα. Δεν μου το έκανε επίτηδες. Το έκανε από χαρά για τον φίλο του, και από στεναχώρια γιατί εκείνος έφευγε. Εγώ όμως διαλύθηκα», παραδέχτηκε.

«Δεν φταις» – Η φράση που τον απελευθέρωσε

Παρά τον χρόνο που περνούσε, το αίσθημα ενοχής δεν έσβηνε. Ώσπου, όπως διηγήθηκε, μια τυχαία συνάντηση σε ένα μπαρ στάθηκε καθοριστική για να δει τα πράγματα αλλιώς:«Σταμάτησα να έχω ενοχές, όταν βρέθηκε κάποιος να μου πει ότι δεν φταίω εγώ που έφυγε από τη ζωή. Ήταν μια άγνωστη κοπέλα σε ένα μπαρ. Καθόμασταν σε ένα μπαρ που συχνάζαμε, δεν φλερτάραμε, πιάσαμε απλώς την κουβέντα και κάπως της είπα αυτό το περιστατικό. Αυτή η κοπέλα τότε μου είπε "δεν φταις". Όταν το ακούς από κάποιον που δεν σε ξέρει, σου ανάβει ένα λαμπάκι μέσα σου. Για εκείνη ήταν το προφανές αυτό», τόνισε.