En"Στην αρχή θύμωσα με τον Θεό, μετά με ανθρώπους" - Η Γιούλη Ζήκου μιλά για τη βαθιά απώλεια του Γιάννη Μόρτζου - "Ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου" (Βίντεο)
Μια χρονιά γεμάτη ανείπωτο πόνο
Η Γιούλη Ζήκου εξομολογείται σκέψεις και συναισθήματα για τον έναν χρόνο από τον χαμό του αγαπημένου της συζύγου - «Τώρα νιώθω χειρότερα, μου λείπει σε κάθε στιγμή».
Η Γιούλη Ζήκου μίλησε με συγκλονιστική ειλικρίνεια για τον έναν χρόνο που πέρασε από τον θάνατο του αγαπημένου της συζύγου, Γιάννη Μόρτζου, περιγράφοντας το τεράστιο συναισθηματικό βάρος, τον θυμό, τη μοναξιά και την αίσθηση ότι ο χρόνος δεν απαλύνει τον πόνο, όπως πολλοί της έλεγαν. Η γνωστή καλλιτέχνις αποκάλυψε ακόμα ότι τις πρώτες μέρες της απώλειας έφτασε μέχρι και στο σημείο να σκέφτεται να βάλει τέλος στη ζωή της.
Διαβάστε: Γιάννης Μόρτζος: Σε κλίμα οδύνης η κηδεία του ηθοποιού - Συντετριμμένη η σύζυγός του (Εικόνες)
Η Γιούλη Ζήκου εξομολογήθηκε ότι τις πρώτες ημέρες της απώλειας έφτασε σε οριακό σημείο. «Όταν έχασα τον Γιάννη, ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου», είπε συγκλονίζοντας. Παρά τις προσπάθειες των φίλων και γνωστών να της δώσουν κουράγιο, ο πόνος γινόταν εντονότερος. Ο μοναδικός καθημερινός της στόχος ήταν να σταθεί όρθια, να τιμήσει εκείνον μέσα από τη ζωή της, παρότι ένιωθε πως ο θυμός και η θλίψη την έκαναν να μην αναγνωρίζει τον εαυτό της.
Διαβάστε: Γιάννης Μόρτζος: Σε κλίμα οδύνης η κηδεία του ηθοποιού - Συντετριμμένη η σύζυγός του (Εικόνες)
Η εξομολόγηση της Γιούλης Ζήκου για τον πρώτο χρόνο χωρίς τον Γιάννη Μόρτζο
Η Γιούλη Ζήκου περιέγραψε πως ο πρώτος χρόνος μετά την απώλεια του Γιάννη Μόρτζου στάθηκε δυσβάσταχτος, πιο δύσκολος από όσο περίμενε. Όπως είπε, καθημερινά συνειδητοποιεί πόσο της λείπει ο άνθρωπος που είχε στο πλευρό της για όλη της τη ζωή, με τον πόνο να γίνεται πιο έντονος όσο ο χρόνος περνά. Η ίδια συγκινήθηκε βαθιά όταν μίλησε για τις στιγμές που μοιράζονταν τα βράδια, λίγο πριν κοιμηθούν, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.Η Γιούλη Ζήκου για τον θυμό που ένιωσε απέναντι στον Θεό
Η ίδια παραδέχθηκε ότι τους πρώτους μήνες είχε έντονο θυμό απέναντι στον Θεό. Ένιωθε πως η απώλεια ήταν άδικη, απότομη και αδιανόητη. Οι άνθρωποι γύρω της προσπαθούσαν να της πουν ότι ο χρόνος θα λειτουργήσει ως γιατρός, ότι ο πόνος θα μαλακώσει μετά από έναν χρόνο. Όμως για εκείνη συνέβη το αντίθετο. Τώρα, έναν χρόνο μετά, αισθάνεται ακόμη πιο έντονα τη μοναξιά και την απουσία του. «Τώρα νιώθω χειρότερα, γιατί συνειδητοποιώ ότι αυτόν τον άνθρωπο δεν θα τον έχω ποτέ ξανά στη ζωή μου», είπε χαρακτηριστικά.Οι άνθρωποι που δεν σεβάστηκαν τη μνήμη του Γιάννη Μόρτζου
Η Γιούλη Ζήκου περιέγραψε επίσης ότι, πέρα από τον πόνο της απώλειας, βρέθηκε αντιμέτωπη και με συμπεριφορές ανθρώπων που δεν τίμησαν τη μνήμη του συζύγου της. Όπως υποστήριξε, υπήρξαν άτομα που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το όνομα και τον θάνατο του αγαπημένου της, κάτι που της προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο θυμό και απογοήτευση. Αναφέρθηκε μάλιστα σε περιστατικά από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, τα οποία την πλήγωσαν ιδιαίτερα.Το μνημόσυνο και η συγκίνηση από τις πράξεις των μαθητών του
Ιδιαίτερα φορτισμένη μίλησε για τους μαθητές του Γιάννη Μόρτζου, οι οποίοι απέτισαν φόρο τιμής στη μνήμη του με τρόπους που τη συγκλόνισαν. Όπως αποκάλυψε, βρίσκει συχνά σημειώματα, γράμματα και λουλούδια στον τάφο του, χειρονομίες που αποδεικνύουν πόσο βαθιά είχε αγγίξει ο ηθοποιός όσους τον γνώρισαν. Το μνημόσυνο που διοργάνωσαν οι μαθητές του θεωρεί ότι ήταν το πιο ουσιαστικό και ανθρώπινο αφιέρωμα που θα μπορούσε να γίνει για εκείνον.
Οι σκοτεινές σκέψεις της πρώτης περιόδου και η προσπάθεια να σταθεί ξανά όρθια
Η Γιούλη Ζήκου εξομολογήθηκε ότι τις πρώτες ημέρες της απώλειας έφτασε σε οριακό σημείο. «Όταν έχασα τον Γιάννη, ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου», είπε συγκλονίζοντας. Παρά τις προσπάθειες των φίλων και γνωστών να της δώσουν κουράγιο, ο πόνος γινόταν εντονότερος. Ο μοναδικός καθημερινός της στόχος ήταν να σταθεί όρθια, να τιμήσει εκείνον μέσα από τη ζωή της, παρότι ένιωθε πως ο θυμός και η θλίψη την έκαναν να μην αναγνωρίζει τον εαυτό της.
