Η ανθρώπινη δύναμη συχνά κρύβεται πίσω από βαθιές, αθέατες πληγές—και η ιστορία της Μαρίας Πολύζου το αποδεικνύει με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο. Γνωστή στο ευρύ κοινό για τις αθλητικές της επιδόσεις, την επιμονή και το πείσμα της, η πρωταθλήτρια μεγάλων αποστάσεων κουβαλά μέσα της μια διαδρομή πολύ πιο δύσκολη από οποιονδήποτε μαραθώνιο έχει τρέξει. Με μια ειλικρίνεια που συγκινεί και ταυτόχρονα σοκάρει, ανοίγει ένα κεφάλαιο της ζωής της που για χρόνια κρατούσε κλειστό, φωτίζοντας τις σκοτεινές εμπειρίες που σημάδεψαν την παιδική της ηλικία. Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση μιλά για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον πατέρα της, τις στιγμές τρόμου που βίωνε καθημερινά στο σπίτι της και τις δύο φορές που, ανήλικη ακόμη, πίστεψε ότι ο μοναδικός τρόπος να σωθεί ήταν να τερματίσει τη ζωή της. Όμως μέσα απ’ αυτό το σκοτάδι, κατάφερε να βρει δρόμο προς το φως—και σήμερα, μοιράζεται την αλήθεια της για να δώσει φωνή σε παιδιά και ανθρώπους που ίσως ακόμη να ζουν στη σιωπή.

Διαβάστε:Συγκλονίζει η Μαρία Πολύζου για τη σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα της: "Διέλυσε τα όνειρά μου, το σώμα μου"

Μαρία Πολύζου: Η εξομολόγηση της που συγκλονίζει

Μιλώντας στη διαδικτυακή εκπομπή «LEGIT», η Μαρία Πολύζου δήλωσε χαρακτηριστικά:«Προσπάθησα δύο φορές να βάλω τέλος στη ζωή μου. Η μία ήταν κοντά στα 12 και η άλλη στα 14. Στον τέταρτο όροφο μένεις, δεν είναι και δύσκολο». Στη συνέχεια περιέγραψε το περιβάλλον τρόμου στο οποίο μεγάλωσε, υπογραμμίζοντας πως το σπίτι της ήταν ένας χώρος γεμάτος βία και φόβο. «Είναι πολύ σκληρό να βάλω έναν άνθρωπο σε ένα σπίτι στο οποίο υπήρχε πολλή κακοποίηση, πολύ ξύλο, τρόμος, φόβος. Ζούσα το σπίτι μου πολύ μαύρο σαν ατμόσφαιρα», είπε, αποτυπώνοντας με λίγες λέξεις τη συναισθηματική ασφυξία των παιδικών της χρόνων. Και δεν ήταν μόνη της σε αυτή την πραγματικότητα. Όπως αποκάλυψε, κακοποίηση δέχονταν και τα αδέλφια της: «Όλοι δέχονταν κακοποίηση, ξύλο, μπουνίδι. Έχω ακούσει τις φωνές και το έχω δει, πραγματικά δεν μπορούν να φύγουν αυτές οι εικόνες από το μυαλό μου. Απλά με τα χρόνια μπορείς να τις θυμάσαι και να μην πονάς. Μαζευόμασταν όλοι σαν τα ποντίκια και εξαφανιζόμασταν. Όποιος έπεφτε μπροστά του, μετά οι άλλοι μαζευόμασταν».

«Μετά ήταν σκοτάδι»: τα χρόνια του τραύματος και η σιωπή της μητέρας

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της, η Μαρία Πολύζου περιγράφει τα συναισθήματα που ακολούθησαν τον βιασμό της από τον πατέρα της: «Μετά ήταν σκοτάδι. Χάνεις τον κόσμο απ’ τα μάτια σου. Όταν ο ίδιος ο πατέρας σου σε κακοποιεί δεν ξέρεις πού βαδίζεις πια. Η πρώτη φορά δεν περιγράφεται, δεν αναλύεται και δεν χρειάζεται. Σημασία έχει τι παθαίνει ένα παιδί». Παράλληλα, τόνισε ότι η μητέρα της πιθανότατα γνώριζε τι συνέβαινε: «Δεν το είχα πει στη μητέρα μου. Πιστεύω πως το ήξερε. Δύσκολα μιλάς. Πρώτον ντρέπεσαι πολύ και δεν ξέρεις γιατί. Πιστεύεις ότι δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανένας». Όταν όλα γύρω της έμοιαζαν να βυθίζονται στο σκοτάδι, η προσευχή έγινε για εκείνη μια μικρή σανίδα ψυχικής σωτηρίας: «Η δική μου διέξοδος ήταν η προσευχή, προσευχόμουν στον Θεό να με πάρει κοντά του, δεν είχε νόημα η ζωή μου. Δεν υπήρχαν χρώματα, δεν έβλεπα τα πουλιά να πετάνε. Ήταν λες κι όλα ήταν σκοτωμένα γύρω μου».