Η περίοδος που πέρασε στη φυλακή υπήρξε για τον Λάκη Γαβαλά μια μοναδική εμπειρία ζωής, γεμάτη μαθήματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια. Ο γνωστός σχεδιαστής, που βρέθηκε πίσω από τα κάγκελα λόγω ανακριβούς απόδοσης φόρων προς το Δημόσιο, δεν αντιμετώπισε μόνο την ποινική πλευρά της κράτησής του, αλλά και τις κοινωνικές δυναμικές που αναπτύσσονται μέσα σε έναν περιορισμένο χώρο με άλλους ανθρώπους. Μέσα από τα βιώματά του, ο Λάκης ανακάλυψε πόσο σημαντικό είναι να παραμένει κανείς πιστός στον εαυτό του, να διατηρεί την αξιοπρέπειά του και να προσεγγίζει τις καταστάσεις με χιούμορ, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Οι σχέσεις του με τους συγκρατούμενους του φαίνεται ότι ήταν καθοριστικές για την εμπειρία αυτή. Ο σεβασμός που απέκτησε δεν προήλθε από την προσπάθεια επίδειξης δύναμης ή ανδρισμού, αλλά από τον τρόπο που κράτησε την αξιοπρέπειά του και αντιμετώπισε τις καθημερινές προκλήσεις με χιούμορ και στυλ. Οι κρατούμενοι, όπως ανέφερε ο ίδιος, έκαναν ακόμη και στην άκρη για να περάσει, αναγνωρίζοντας την προσωπικότητά του και τη στάση του μέσα στο περιβάλλον της φυλακής.

Διαβάστε: Λάκης Γαβαλάς: Μιλάει για τη φυλακή, τον σεβασμό που έλαβε και τη συνεργασία με τον οίκο Hermès (Βίντεο)

Οι ατάκες του Λάκη Γαβαλά για τη φυλακή

Σε συνέντευξή του στο Grace, ο Λάκης Γαβαλάς περιέγραψε με τον δικό του μοναδικό τρόπο τις εμπειρίες του: «Ο ανδρισμός δεν βρίσκεται ούτε πίσω από μια ασπίδα σε έναν πόλεμο ούτε στην ικανότητα στο "τσατσιλίκι" που μπορεί να δείχνει ένας φυλακισμένος για να έχει καλύτερη μεταχείριση. Σκέφτηκα ότι τα παντελόνια που φοράω τα τιμώ – και τις φούστες βέβαια τις τιμώ, είτε στενές είτε φαρδιές, είτε πλισέ είτε εβαζέ. Βασικά, εγώ τιμώ ό,τι είναι στυλ. Αυτό λοιπόν που με δίδαξε η φυλακή είναι ότι πρέπει να έχω την αξιοπρέπειά μου, και το πέτυχα γιατί, όταν έβγαινα από το κελί για να προαυλιστώ, υπήρχαν διάσπαρτα άλλοι κρατούμενοι που κάθονταν έξω στον κοινό χώρο και έκαναν στην άκρη για να περάσω. Μάλιστα, μετά από λίγο καιρό –επειδή εγώ το χιούμορ το έχω πάντα στη ζωή μου, αλλιώς πεθαίνω–, πήγαινα ως Βουγιουκλάκη και τους έλεγα "ακρίστε, χωριανοί!"».