Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου συγκλονίζει: "Έχασα τη μάνα μου και διαλύθηκε όλος μου ο κόσμος" (Βίντεο)
«Δεν μπορώ να δω τις ταινίες της», εξομολογήθηκε
Η συγκλονιστική εξομολόγηση της Μαρίας Ελένης Λυκουρέζου, για την απώλεια της Ζωής Λάσκαρη και τον τρόπο που τη μεγάλωσε
Διαβάστε: Η Λυκουρέζου αποκαλύπτει: "Δεν θέλω να με λένε μόνο Αίθρα, μου αρέσει και το Μαρία Ελένη" (Βίντεο)
Μαρία Ελένη Λυκουρέζου: Ο τρόπος ζωής και η καθημερινή πειθαρχία
Πριν μιλήσει για την απώλεια της μητέρας της, η Μαρία Ελένη περιέγραψε τον τρόπο ζωής που ακολουθεί για να διατηρεί ισορροπία:«Αυτό που ξεκίνησα να κάνω στα social media, στο TikTok, ήταν να βγω να πω πριν από το TikTok σε ένα βίντεοκαστ για την εξάρτησή μου και για το πώς άλλαξε η ζωή μου μετά. Και αφού είμαι, στεριώνομαι, 25 χρόνια, δηλαδή ένας ολιστικός τρόπος ζωής. Γενικότερα, κινούμαι πάρα πολύ. Η διατροφή μου, που έχω πειθαρχία, τρώω συγκεκριμένα είδη, χωρίς να πιέζομαι όλα αυτά. Διαβάζω. Δεν βλέπω τηλεόραση. Δεν έχω τηλεόραση. Ακούω ωραία μουσική.Κολυμπώ στη θάλασσα όποτε μπορώ το χειμώνα και πηγαίνω. Αυτά είναι μερικά tips που κάνω στην καθημερινότητα. Δηλαδή ξυπνάω, κάθομαι λίγη ώρα το πρωί, λίγη ώρα το απόγευμα, στη σιωπή το βράδυ πριν κοιμηθώ, προσεύχομαι, ευγνωμοσύνη κάθε μέρα για τη ζωή που έχω, που δεν έχω… Απλά πραγματάκια και κατάλαβα ότι η απλότητα είναι η όλη ιστορία».
Η απώλεια της μητέρας της Ζωής Λάσκαρη
Στη συνέχεια, η συζήτηση στράφηκε στον θάνατο της Ζωής Λάσκαρη και στο πόσο επηρέασε τη Μαρία Ελένη:«Έφυγε νέα, αλλά πέρα από αυτό νομίζω όταν χάνεις τη μάνα σου, σε όποια ηλικία και να είσαι, νομίζω διαλύεται ο κόσμος. Εγώ έτσι ένιωσα. Εγώ δεν το ‘χα σκεφτεί ποτέ με τη μάνα μου. Θέλω να πω ότι δεν ήταν και ένας άνθρωπος ο οποίος μίλαγε γι’ αυτό, ποτέ. Δεν μίλαγε ποτέ “αν θα φύγω”, “αν θα πεθάνω”, ποτέ… Ήτανε πάντα ένας ευχάριστος, δυνατός, δεν μιλούσε ποτέ για τέτοια πράγματα. Οπότε δεν είχαμε μπει ποτέ στη διαδικασία, ούτε ήταν ποτέ άρρωστη. Ήτανε μία δυνατή γυναίκα ζωντανή. η μάνα είναι στήριγμα. Δηλαδή μόνο και μόνο ότι υπάρχει η μάνα σου νιώθεις μια ασφάλεια». «Από ‘κει και πέρα όταν χάνεις λοιπόν τη μάνα σου, τουλάχιστον εγώ που την έχασα τη μάνα μου, διαλύθηκε όλος μου ο κόσμος. Δηλαδή πέρασα φάσεις να… σκοτάδι, να ‘ναι όλα κλειστά, να ‘ναι μεσημέρι, να μη θέλω να βγω απ’ το σπίτι, να πνίγομαι… κατάθλιψη, κατάθλιψη. Πόνο, πολύ πόνο. Για μήνες. Αλλά χωρίς να πάρω κάτι. Απλά ήθελα να το βιώσω. Απλά ήθελα να νιώσω τον πόνο. Αυτό που με βοήθησε πάλι και κάθε φορά με βοηθάει να ξαναπάρω μπρος στη ζωή μου είναι το περπάτημα. Πάλι κάτι πολύ απλό. Ούτε ταινία της δεν μπορώ να δω τίποτα ακόμα».
Η πρώτη ενηλικίωση και η ανεξαρτησία
Η Μαρία Ελένη θυμήθηκε πώς η μητέρα της την έκανε ανεξάρτητη από μικρή ηλικία:«Η πρώτη ενηλικίωση νομίζω, ήρθε πριν από τα 17 μου, γιατί γενικά η μάνα μου με είχε πολύ ανεξάρτητη και ελεύθερη. Δηλαδή μόνη μου έκανα πολλά πράγματα από πολύ μικρή. Από το να πάω να ψωνίσω κάτι για τον εαυτό μου, θυμάμαι, μόνη μου πήγαινα και το ψώνισα. Δηλαδή δεν με πήγαινε η μαμά μου. Με είχε μάθει να στρώνω το κρεβάτι. Έκανα πράγματα στην καθημερινότητά μου ως μικρή από μόνη μου».
Οι δύσκολες στιγμές και οι έντονες εμπειρίες
Η συζήτηση έφτασε σε στιγμές έντασης και προβληματισμού που βίωσε με τη μητέρα της: «Τότε είχε βρει ναρκωτικά. Θυμάμαι όλη τη φάση αυτή, εκείνη την ημέρα, δε θα την ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι τον τσακωμό, την ένταση… Νεύρα, ντροπή, τσαντίλα, γιατί το άφησα και δεν το πήρα… Όλα αυτά που σκέφτεται ένα παιδί. Δεν ξέρω, μπορεί να έλεγα να ήμουνα λίγο πιο ήρεμη. Αλλά και πάλι, δεν ξέρω. Ζήσαμε πολύ έντονες στιγμές με τη μάνα μου. Και, και όμορφες αλλά και τσακωμούς. Ο μπαμπάς εργαζότανε πάρα πολλές ώρες. Η μάνα ήταν εκεί στην καθημερινότητα. Διότι ο μπαμπάς ήτανε απών. Απ’ το πρωί και πολύ πρωί και γυρνούσε πολύ αργά το βράδυ. Αυτό δεν του το είχε πει καν η μητέρα μου για να μην τον αγχώσει ακριβώς επειδή δεν ξέρει από αυτά τα πράγματα, για να μην το αντιμετωπίσει λάθος απέναντί μου».
Η δύναμη της οικογένειας και οι αξίες της μητέρας της
Τέλος, η Μαρία Ελένη τόνισε τη σημασία της οικογένειας και των αξιών που της μετέδωσε η μητέρα της: «Μια μάνα ενώνει μια οικογένεια. Η μάνα είναι που κρατάει μια οικογένεια. Χωρίς τη μάνα δεν υπάρχει τίποτα. Εκεί είναι όλη η δύναμη. Η οικογένειά μας είναι η βάση μας, είναι η αρχή μας. Έτσι ξεκινάμε όλοι απ’ την οικογένειά μας. Μεγαλώνουμε. Ακόμα και με τους γονείς σου μπορεί να μην τα βρεις, να μην συμφωνήσεις σε κάποια πράγματα. Δεν σημαίνει ότι δεν τους αγαπάς. Σημαίνει ότι ο καθένας παίρνει τον δρόμο του όμως». «Δεν μεγάλωσα ποτέ με κουτσομπολιό, με τσιγκουνιά, με μιζέρια, με σοβαροφάνεια. Μεγάλωσα με σοβαρότητα, με πολύ γέλιο, με χιούμορ που ‘ναι ευφυΐα, με αξιοπρέπεια, αξίες… Άσχετα αν υπήρχε τρέλα και υπήρχε όμως… υπήρχαν αξίες, υπήρχε αξιοπρέπεια, υπήρχε σεβασμός. Δηλαδή η μάνα μου σεβόταν, το έβλεπες, δεν είχε όριο».
En