Σε μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική εξομολόγηση προχώρησε η Θέμις Μπαζάκα, μιλώντας για το πρόβλημα υγείας του πατέρα της και τις δύσκολες αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η ηθοποιός, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΟΚ! και τον Μιχάλη Ροδόπουλο, αναφέρθηκε χωρίς φίλτρα στην άνοια που αντιμετώπισε ο πατέρας της, αλλά και στον φόβο που η ίδια νιώθει όχι τόσο για τον θάνατο, όσο για την ανημποριά και την απώλεια της αυτονομίας.

Διαβάστε: Θέμις Μπαζάκα: "Πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω και έχασε τη ζωή του ο 18χρονος αδελφός μου σε τροχαίο – Δεν μπορούσα να ξαναφύγω" (Βίντεο)


Η Θέμις Μπαζάκα για τα χρόνια δίπλα στον πατέρα της

Η Θέμις Μπαζάκα αποκάλυψε ότι ο πατέρας της έπασχε από άνοια και πως εκείνος δεν ήθελε κανέναν άλλον στο πλευρό του, πέρα από την ίδια. Όπως εξομολογήθηκε, η παρουσία της ήταν για εκείνον απολύτως απαραίτητη, κάτι που καθόρισε ολόκληρη την καθημερινότητά της για πολλά χρόνια. «Ο πατέρας μου είχε άνοια και δεν ήθελε κανέναν άλλο δίπλα του στο σπίτι. Τους έδιωχνε όλους, ήθελε μόνο εμένα», ανέφερε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας τη στενή και απαιτητική σχέση φροντίδας που ανέπτυξαν.

Επτά χρόνια διαρκούς αγωνίας και ευθύνης

Η ηθοποιός μίλησε για την καθημερινή παρουσία της κοντά στον πατέρα της, τονίζοντας ότι ζούσε ουσιαστικά δίπλα του και πηγαινοερχόταν συνεχώς τα τελευταία επτά χρόνια της ζωής του. Όπως είπε, δεν μπορούσε να λείψει, ούτε να χαλαρώσει πραγματικά. «Ζούσα δίπλα του και πηγαινοερχόμουν τα τελευταία επτά χρόνια. Δεν μπορούσα να λείψω», ανέφερε, εξηγώντας ότι ακόμα και λίγες ημέρες διακοπών συνοδεύονταν από έντονη αγωνία και φόβο.

Η γνωστή ηθοποιός μιλά ανοιχτά για την άνοια του πατέρα της, τα χρόνια φροντίδας στο πλευρό του και τις απώλειες που σημάδεψαν τη ζωή της.

Η Θέμις Μπαζάκα και οι στερήσεις της προσωπικής ζωής

Η φροντίδα του πατέρα της είχε άμεσο αντίκτυπο και στην προσωπική της ζωή. Η ίδια παραδέχτηκε ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα στερήθηκε τα ταξίδια και την ελευθερία που αγαπούσε. «Έφευγα διακοπές πέντε μέρες και ήμουν με την αγωνία. Πήγαινα στο Βερολίνο, ας πούμε, να δω την κόρη μου και αν δεν απαντούσε στο κινητό του, πώς να το πω, άσπριζαν τα μαλλιά μου», περιέγραψε με ειλικρίνεια. Για χρόνια, όπως είπε, τα ταξίδια μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, αφήνοντας πίσω μια έντονη επιθυμία που σήμερα προσπαθεί να ξαναβρεί.

«Με φοβίζει η ανημπόρια, όχι ο θάνατος»

Σε ένα από τα πιο δυνατά σημεία της συνέντευξης, η Θέμις Μπαζάκα μίλησε για τον φόβο της απέναντι στη φθορά και την ασθένεια. «Δεν ξέρω αν με φοβίζει ο θάνατος. Με φοβίζει η ανημπόρια», δήλωσε, εξηγώντας ότι το να βλέπεις ανθρώπους που αγαπάς να χάνουν σταδιακά τις δυνάμεις και την αξιοπρέπειά τους είναι κάτι που την έχει σημαδέψει βαθιά.

Οι απώλειες που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ

Η ηθοποιός αναφέρθηκε και σε δύο πολύ σημαντικές απώλειες της ζωής της, που ακόμα δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει. Όπως αποκάλυψε, πριν από τρία χρόνια έχασε την αγαπημένη της φίλη και «αδελφή», την Αννέζα Παπαδοπούλου, ενώ πρόσφατα έφυγε από τη ζωή και ο στενός της φίλος, Κοσμάς Φουντούκης. Και οι δύο ήταν συνομήλικοί της και φίλοι από τα 16 τους χρόνια. «Τους είδα να τους διαλύει αυτή η φρικτή ασθένεια, να σου λένε “πονάω” και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα», είπε, περιγράφοντας την απόλυτη αδυναμία μπροστά στον πόνο των αγαπημένων της ανθρώπων.

Σε μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική εξομολόγηση προχώρησε η Θέμις Μπαζάκα, μιλώντας για το πρόβλημα υγείας του πατέρα της και τις δύσκολες αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρει τα τελευταία χρόνια της ζωής του.


Η Θέμις Μπαζάκα και μια πληγή που παραμένει ανοιχτή

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην απώλεια της Αννέζας Παπαδοπούλου, εξηγώντας ότι παρά τη δύναμη που συνήθως δείχνει, αυτή η απώλεια δεν ξεπεράστηκε ποτέ. «Η Αννέζα μού έλεγε πάντα πόσο με θαύμαζε που προσπερνούσα γρήγορα το δυσάρεστο γεγονός και πήγαινα παρακάτω και δεν μπορώ με τίποτα να ξεπεράσω τον θάνατό της», εξομολογήθηκε, αποκαλύπτοντας μια πιο ευάλωτη πλευρά της.

Η ανάγκη για ζωή μετά τις δοκιμασίες

Σήμερα, όπως εξήγησε, η επιθυμία της να ταξιδέψει και να γνωρίσει τον κόσμο είναι πιο έντονη από ποτέ. Τα χρόνια των στερήσεων έχουν δημιουργήσει μια βαθιά ανάγκη για εμπειρίες και ελευθερία. «Είναι τόσο πολύ μεγάλος ο κόσμος και θέλω τόσο πολύ να τον δω όλον», είπε, κλείνοντας τη συνέντευξη με μια νότα ζωής και ελπίδας, παρά τις απώλειες και τις δυσκολίες που σημάδεψαν τη διαδρομή της.