Ηλιάνα Μαυρομάτη: Η κόρη της Λίλας Καφαντάρη για την πορεία της στο θέατρο και τους γονείς της: "Και οι δύο είχαν αποσυρθεί όταν ξεκίνησα θέατρο - Δεν είχα να αναμετρηθώ"

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη ανήκει σε μια γενιά καλλιτεχνών που κουβαλούν ένα βαρύ όνομα, χωρίς όμως να το χρησιμοποιούν ως ταυτότητα. Κόρη της Λίλα Καφαντάρη και του Βασίλη Μαυρομάτη, η νεαρή ηθοποιός μίλησε με ειλικρίνεια για την απόφασή της να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής, για τις επιρροές των γονιών της, αλλά και για το πώς κατάφερε να χαράξει μια διαδρομή απολύτως προσωπική, μακριά από συγκρίσεις και έτοιμες ταμπέλες.

Διαβάστε: Συγκινεί η Ηλιάνα Μαυρομάτη για τις απώλειες της οικογένειάς της: "Χάσαμε τον αδελφό μου και τον μπαμπά μου" (Βίντεο)

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη και το μεγάλωμα σε ένα αντισυμβατικό περιβάλλον

Μιλώντας στο περιοδικό Vita και στη Μικαέλα Θεοφίλου, η Ηλιάνα Μαυρομάτη περιέγραψε την παιδική της ηλικία ως μια εμπειρία βαθιά διαφορετική από το συνηθισμένο. Μεγαλώνοντας δίπλα σε δύο καλλιτέχνες με έντονη προσωπικότητα και αντισυμβατική στάση ζωής, βίωσε από νωρίς έναν τρόπο ύπαρξης που συνδύαζε την τέχνη με την ελευθερία. Όπως εξήγησε, η καθημερινότητά της δεν έμοιαζε με εκείνη ενός τυπικού μικροαστικού σπιτιού. Η τέχνη δεν ήταν απλώς επάγγελμα, αλλά τρόπος σκέψης και στάσης απέναντι στη ζωή, κάτι που διαμόρφωσε βαθιά τον χαρακτήρα και τις ευαισθησίες της.

Η αρχική άρνηση και οι πρώτες σπουδές

Παρότι το περιβάλλον της ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με το θέατρο, η Ηλιάνα Μαυρομάτη παραδέχτηκε ότι αρχικά αρνιόταν να αποδεχτεί πως ήθελε να γίνει ηθοποιός. Γι’ αυτό και οι πρώτες της σπουδές κινήθηκαν σε διαφορετικό δρόμο. Ωστόσο, όπως η ίδια αναγνωρίζει, θα ήταν αστείο να ισχυριστεί ότι οι γονείς της δεν επηρέασαν τον επαγγελματικό της προσανατολισμό. Η συνεχής επαφή με τη δουλειά τους, οι επισκέψεις στο θέατρο και στα γυρίσματα, αλλά και η καθημερινή τριβή με την καλλιτεχνική διαδικασία, λειτούργησαν καταλυτικά στη διαμόρφωση της επιθυμίας της να εκφραστεί μέσα από την υποκριτική.

Η εμπειρία του θεάτρου από τα παρασκήνια

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη θυμάται έντονα τη σχέση της με τον χώρο του θεάτρου από πολύ μικρή ηλικία. Δεν τον έβλεπε ως κάτι μακρινό ή εξιδανικευμένο, αλλά ως έναν ζωντανό οργανισμό, γεμάτο ένταση, δημιουργία και αλήθεια. Το γεγονός ότι παρακολουθούσε τους γονείς της «από μέσα» να εργάζονται, της έδωσε μια ρεαλιστική εικόνα της τέχνης, χωρίς εξωραϊσμούς. Αυτή η εμπειρία, όπως λέει, της επέτρεψε να αντιληφθεί νωρίς τόσο τη μαγεία όσο και τις δυσκολίες του επαγγέλματος.

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη και η απελευθέρωση από τη σύγκριση

Σε ερώτηση για το πώς κατάφερε να μη χτίσει την καριέρα της ως «κόρη της Καφαντάρη και του Μαυρομάτη», η Ηλιάνα Μαυρομάτη έδωσε μια απολύτως καθαρή απάντηση. Όταν εκείνη ξεκίνησε το θέατρο, και οι δύο γονείς της είχαν ήδη αποσυρθεί επαγγελματικά. Αυτό, όπως παραδέχτηκε, την απελευθέρωσε σε μεγάλο βαθμό, καθώς δεν χρειάστηκε να αναμετρηθεί με δύο εν ενεργεία ηθοποιούς και με τις αναπόφευκτες συγκρίσεις που κάτι τέτοιο θα έφερνε. Η απουσία αυτής της πίεσης της έδωσε χώρο να αναπτυχθεί πιο ελεύθερα και να ακολουθήσει τη δική της καλλιτεχνική διαδρομή.

Ένα προσωπικό όραμα μακριά από τα χνάρια των γονιών της

Η ίδια εξήγησε ότι από πολύ νωρίς την απασχόλησαν καλλιτεχνικά ζητήματα εντελώς διαφορετικά από εκείνα που είχαν απασχολήσει τους γονείς της. Ο δρόμος που χάραξε ήταν κυρίως θεατρικός και βαθιά προσωπικός, βασισμένος σε συνεργασίες, αισθητικές αναζητήσεις και τρόπους δουλειάς που ανταποκρίνονταν στις δικές της ανάγκες. Όπως είπε, άρχισε σταδιακά να χτίζει ένα προσωπικό όραμα για το πώς θέλει να υπάρχει μέσα στην τέχνη, ένα όραμα που δεν είχε καμία σχέση με ό,τι είχαν κάνει οι γονείς της, αλλά βασιζόταν αποκλειστικά στη δική της καλλιτεχνική ταυτότητα.

Μια νέα γενιά με δική της φωνή

Η πορεία της Ηλιάνας Μαυρομάτη δείχνει πώς ένας νέος καλλιτέχνης μπορεί να τιμά την καταγωγή του χωρίς να εγκλωβίζεται σε αυτήν. Με σεβασμό στο παρελθόν, αλλά με ξεκάθαρη ματιά στο παρόν και το μέλλον, η νεαρή ηθοποιός συνεχίζει να διαμορφώνει τη δική της θέση στον χώρο της υποκριτικής, αποδεικνύοντας ότι το όνομα μπορεί να είναι αφετηρία, αλλά ποτέ προορισμός.