Βούλα Πατουλίδου για την απώλεια του συζύγου της: "Το πένθος είναι μη διαχειρίσιμο γιατί είναι μη αναστρέψιμο - Δεν έχω το κουράγιο να στολίσω" (Βίντεο)
Υπάρχουν στιγμές που λες 'πού είσαι;' και δεν απαντά
Η Βούλα Πατουλίδου συγκλονίζει μιλώντας για την απώλεια του συζύγου της, Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, και τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς εκείνον, σε μια εξομολόγηση γεμάτη αλήθεια και συναίσθημα.
Με λόγια απλά αλλά βαθιά ανθρώπινα, η Βούλα Πατουλίδου άνοιξε την καρδιά της σε μια από τις πιο φορτισμένες συνεντεύξεις της. Καλεσμένη στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και μιλώντας στον Ξενοφώντα Σκιτζή, η Χρυσή Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε στην απώλεια του συζύγου της, Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης, και στο πώς βιώνει τις πρώτες γιορτές χωρίς εκείνον, περιγράφοντας το πένθος ως κάτι που δεν μπορεί να εξημερωθεί.
Διαβάστε: Βούλα Πατουλίδου: Συγκινεί η ανάρτησή της για τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον σύζυγό της (Εικόνα)
Στην πιο δυνατή στιγμή της εξομολόγησής της, η Βούλα Πατουλίδου περιέγραψε με απόλυτη ειλικρίνεια τι σημαίνει πένθος. Όχι ως μια ψυχολογική φάση που ξεπερνιέται, αλλά ως μια μόνιμη κατάσταση απώλειας. «Δύσκολα διαχειρίζεται το πένθος. Το πένθος είναι απώλεια. Είναι μη διαχειρίσιμο το μη αναστρέψιμο. Το ότι δεν θα τον ξαναδείς ποτέ, αυτό σε ζορίζει», είπε, περιγράφοντας τις στιγμές εκείνες που απευθύνεσαι στον άνθρωπό σου και δεν υπάρχει απάντηση. Η ίδια παραδέχτηκε πως υπάρχουν στιγμές που απλώς λες «πού είσαι;», γνωρίζοντας ότι η σιωπή που ακολουθεί είναι οριστική.
Ο Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Ιούλιο, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο. Για τη Βούλα Πατουλίδου, όμως, ο αποχαιρετισμός δεν είναι μια στιγμή, αλλά μια καθημερινή διαδικασία, γεμάτη αναμνήσεις, σιωπές και στιγμές που δοκιμάζουν την αντοχή της. Η εξομολόγησή της δεν ήταν απλώς μια τηλεοπτική συνέντευξη, αλλά μια δημόσια κατάθεση ψυχής, που άγγιξε πολλούς ανθρώπους γιατί μίλησε για το πένθος χωρίς φίλτρα, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς εύκολες απαντήσεις.
Διαβάστε: Βούλα Πατουλίδου: Συγκινεί η ανάρτησή της για τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον σύζυγό της (Εικόνα)
Η Βούλα Πατουλίδου και ο αποχαιρετισμός που δεν συνηθίζεται
Η Βούλα Πατουλίδου μίλησε για έναν σύντροφο ζωής που δεν ξεχνιέται και για μια σχέση που δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά βάθυνε μέσα από τις δυσκολίες. Όπως ανέφερε, η κοινή τους πορεία σημαδεύτηκε από σοβαρά προβλήματα υγείας ήδη από το 2007, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με καρδιολογικές περιπέτειες, πριν ακολουθήσει η μάχη με τον καρκίνο. «Έχω ζήσει ένα θαύμα», είπε, εξηγώντας ότι μέσα από αυτές τις δοκιμασίες κατάφεραν να ξανασυστηθούν ως άνθρωποι, να συγχωρεθούν και να αγαπηθούν ξανά, σε ένα επίπεδο πιο ουσιαστικό και αληθινό.
«Το πένθος είναι μη διαχειρίσιμο γιατί είναι μη αναστρέψιμο»
Στην πιο δυνατή στιγμή της εξομολόγησής της, η Βούλα Πατουλίδου περιέγραψε με απόλυτη ειλικρίνεια τι σημαίνει πένθος. Όχι ως μια ψυχολογική φάση που ξεπερνιέται, αλλά ως μια μόνιμη κατάσταση απώλειας. «Δύσκολα διαχειρίζεται το πένθος. Το πένθος είναι απώλεια. Είναι μη διαχειρίσιμο το μη αναστρέψιμο. Το ότι δεν θα τον ξαναδείς ποτέ, αυτό σε ζορίζει», είπε, περιγράφοντας τις στιγμές εκείνες που απευθύνεσαι στον άνθρωπό σου και δεν υπάρχει απάντηση. Η ίδια παραδέχτηκε πως υπάρχουν στιγμές που απλώς λες «πού είσαι;», γνωρίζοντας ότι η σιωπή που ακολουθεί είναι οριστική.Τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς εκείνον
Ιδιαίτερη φόρτιση προκάλεσε η αναφορά της στα φετινά Χριστούγεννα, τα πρώτα χωρίς τον σύζυγό της. Η Βούλα Πατουλίδου εξομολογήθηκε ότι όλα τα «πρώτη φορά» μετά την απώλεια είναι πιο βαριά απ’ όσο φανταζόταν. «Τώρα είναι τα Χριστούγεννα. Εγώ συνήθως αγαπώ πάρα πολύ αυτή τη γιορτή, τα φωτάκια, τη λάμψη. Τώρα δεν ξέρω αν θα έχω το κουράγιο να στολίσω. Δεν θα είναι εύκολο», είπε, περιγράφοντας με απλότητα τη συναισθηματική αδυναμία που φέρνει η απουσία.Ο χρόνος, το κενό και η προσπάθεια να μαλακώσει ο πόνος
Παρότι δεν ωραιοποίησε καθόλου το βίωμα της απώλειας, η Βούλα Πατουλίδου εξέφρασε την ελπίδα ότι ο χρόνος ίσως καταφέρει να μαλακώσει την ένταση του πόνου. Όχι να τον εξαφανίσει, αλλά να τον κάνει πιο ανεκτό. Μίλησε για το κενό που αφήνει πίσω του ένας άνθρωπος ζωής και για το πώς προσπαθεί κανείς να συνεχίσει, κουβαλώντας τη μνήμη και την αγάπη, χωρίς να τις αρνείται.
En