Είναι μια από τις μεγαλύτερες λαϊκές τραγουδίστριες, που μετρά 50 χρόνια καριέρας! Η Κατερίνα Στανίση έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Ρίτα Σακελλαρίου, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Πασχάλης Τερζής, ο Στέλιος Καζαντζίδης. Η ίδια είναι μια γυναίκα που αγαπούν οι άντρες και λατρεύουν οι γυναίκες. Δυναμική, δίκαιη και πολύ ευαίσθητη, παραμένει στην κορυφή από το ξεκίνημά της στο τραγούδι μέχρι και σήμερα, καθώς έχει γράψει στο κοντέρ της πολλά χιλιόμετρα επιτυχιών.

Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;

Τα νέα τραγούδια μου θα κυκλοφορήσουν σύντομα, υπάρχει όμως ήδη το «Δεν μπορώ», σε στίχους του Φώντα Θεοδώρου και σε μουσική του Βασίλη Δαραμούσκα, που ήδη τραγουδιέται στο μαγαζί και με κάνει χαρούμενη.

Πώς αποφάσισες να γίνεις τραγουδίστρια;

Από πιτσιρίκα πέντε ετών μού άρεσε να τραγουδάω. Πάντα τραγουδούσα. Έπλενα, θυμάμαι, τα πιάτα, ανέβαινα σε ένα σκαμπό για να φτάνω και τραγουδούσα. Βέβαια, δεν ήξερα τότε τι θα γίνει και αν θα γίνω αυτό που έγινα, αλλά μεγαλώνοντας, έγινε ένα όνειρό μου, που με αξίωσε ο Θεός να το ζήσω, και να ζω, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέσα από αυτό. Η μουσική και το τραγούδι εμένα με βοήθησαν πάρα πολύ, γιατί έβγαζα τα συναισθήματά μου, τα παράπονά μου, τις λύπες μου, τις χαρές μου. Τα τραγούδια μου με οδηγούσαν στη ζωή και η ζωή με οδηγούσε στα τραγούδια.

Ακόμα και σήμερα σημειώνεις μεγάλη επιτυχία όπου και αν εμφανίζεσαι. Έχεις σκεφτεί το τέλος;

Όπως συμβαίνει και στη φύση, κάτι αρχίζει και κάτι τελειώνει, δεν θα το ήθελα βέβαια από τώρα, αλλά όσο η φωνή μου μπορεί να αποδίδει, και η υγεία μου με βοηθά, πιστεύω ότι θα τραγουδώ. Γιατί βλέπω και πολύ μεγάλους σε ηλικία συναδέλφους μου, οι οποίοι συνεχίζουν να τραγουδούν. Κι αυτό το κάνουν όχι γιατί έχουν ανάγκη από χρήματα, αλλά γιατί τους δίνει ζωή αυτό. Παίρνουμε ζωή από την αγάπη του κόσμου. Αυτό που συμβαίνει στα μαγαζιά όπου τραγουδώ δεν είναι αυτό το χειροκρότημα το τυπικό, είναι τόσο θερμό, όταν σηκώνονται όρθιοι να με υποδεχτούν, που με συγκινεί τόσο πολύ, ώστε με δυσκολία συγκρατώ τα δάκρυά μου.

Τι πιστεύεις ότι ήταν αυτό που σε εκτόξευσε στην κορυφή;

Τι να πω εγώ. Δεν μου αρέσει να μιλάω για μένα. Θυμάμαι κάτι, όμως, που μου είχε πει ο Στέλιος Καζαντζίδης. Είναι η προσωπικότητα, μου έλεγε, και ήμουν πολύ τυχερή να κάνω ένα ντουέτο μαζί του, το «Δεν είσαι εσύ». Επειδή μιλούσαμε πολύ, μου έλεγε κάποιες ιστορίες, όπως όταν είχε συνεργαστεί με πάρα πολλούς μουσικούς μπουζουκιού –πράγματα τα οποία ήταν πολύ γνωστά εκείνη την εποχή-, όταν έβγαινε ο Χιώτης, έκανε το μαγαζί άνω κάτω. Η προσωπικότητά του, τον ήθελε η πίστα, είχε επικοινωνία με τον κόσμο. Ρώτησα τότε τον Στέλιο τι ήταν αυτό που είχε ο Χιώτης, και μου απάντησε: «Είναι ο άνθρωπος, η προσωπικότητά του, δεν μπορείς να το εξηγήσεις». Θεωρώ, είναι ακριβώς το ίδιο που γίνεται και με εμένα.

Πώς είναι σήμερα οι μεγάλες πίστες; Πιστεύεις ότι ο κόσμος διασκεδάζει πραγματικά;

Ο κόσμος διασκεδάζει πραγματικά. Πέρα από αυτό, τα δύο πολύ άσχημα χρόνια που περάσαμε λόγω κορονοϊού είχε κλειστεί πολύ μέσα και το είχε ανάγκη να ξεδώσει. Βέβαια, το έχουμε και στο αίμα μας οι Έλληνες, το γλέντι, τη διασκέδαση, το χορό. Η ψυχαγωγία είναι απαραίτητη στον άνθρωπο.

Λείπει κάτι από τους σημερινούς καλλιτέχνες; Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί;

Εντάξει, όπως και εγώ δεν αρέσω σε όλους, δεν θα κατηγορήσω, βέβαια, κανέναν συνάδελφό μου, ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί, και ξέρω ότι η δουλειά μας είναι πολύ δύσκολη. Με ενοχλεί όμως πραγματικά να βλέπω κάποιους να προσπαθούν να είναι λαϊκοί ή ρεμπέτες, να λένε τραγούδια τα οποία δεν έχουν καμία πείρα να τα υποστηρίξουν. Δεν μου αρέσει όλο αυτό το ψεύτικο. Θα μου πεις, του αρέσει και το κάνει. Μα πρέπει να σου πηγαίνει. Παίρνει ένας επιχειρηματίας έναν τραγουδιστή, κι εκείνος βγάζει όλο το πρόγραμμα μόνος του, τραγουδώντας όλα τα τραγούδια, που δεν του πάνε, αφήνοντας απ’ έξω άλλους που μπορούν να το κάνουν. Αλλά αυτούς δεν τους θέλουν, δεν τους παίρνουν, γιατί θέλουν όλη την πίτα δική τους. Λυπάμαι που γίνομαι καυστική, αλλά αυτά πρέπει να λέγονται. Δεν είναι όλα ρόδινα, υπάρχουν πολλά προβλήματα στη δουλειά.

Όλα αυτά τα χρόνια στην πρώτη γραμμή…

Πρώτη γραμμή; Στη συνείδηση του κόσμου, ναι. Κάθε καλλιτέχνης έχει τον κόσμο του, που τον αγαπάει, είτε καλά τραγούδια πεις είτε όχι. Πήγαινε παλιά ο κόσμος στα δισκοπωλεία, να αγοράσει ένα δίσκο, δεν τον ένοιαζε τι τραγούδια θα πεις μέσα, έβλεπε το εξώφυλλό σου και αγόραζε το δίσκο, γιατί σου έχει εμπιστοσύνη και λατρεία. Η δουλειά μας δεν είναι εύκολη, υπάρχουν και αναδουλειές, υπάρχουν άσχημες συγκυρίες. Εγώ ποτέ δεν κοίταξα την πρώτη γραμμή, εμένα με ενδιέφερε να πω καλά τραγούδια, να τα αγαπήσει ο κόσμος. Τώρα αν είμαι πρώτη ή αν δεν είμαι δεν με ενδιέφερε ποτέ.

Θα άλλαζες κάτι που είχες κάνει στο παρελθόν;

Θα ήμουν πιο προσεκτική, δεν θα πίστευα τόσο, δεν θα ήμουν τόσο ευκολόπιστη με τους ανθρώπους, με τη δουλειά, με τους συντρόφους, με όλα. Αλλά και να θέλεις να αλλάξεις, η ζωή, άμα σε πάει, σε πάει εκείνη, δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Η μοίρα είναι μονόδρομος προς αδιέξοδο. Αλλά δεν πειράζει. Όλα αυτά πιστεύω ότι με έκαναν άνθρωπο, πιο σκεπτόμενη πριν πω ή κάνω κάτι. Δεν θέλω να στεναχωρώ κανένα με τα λόγια μου, γι’ αυτό τα λέω πρώτα στον εαυτό μου, να δω αν θα με πείραζαν, και δεν το κάνω.

Στον ερωτικό τομέα, νιώθεις πως έχεις πετύχει; Πιστεύεις ότι οι άντρες δεν σου φέρθηκαν καλά;

Όσο καλά μου φέρθηκε η δουλειά, άλλο τόσο δεν μου φέρθηκαν οι άντρες. Σε αυτό το κομμάτι δεν μπόρεσα να το ρεγουλάρω με τίποτα. Ήταν το πιο δύσκολο. Τι να κάνεις.

Τις δύσκολες εποχές της κρίσης αναγκάστηκες να πουλήσεις τα κοσμήματά σου για να ζήσεις. Πώς ήταν εκείνη η περίοδος για σένα;

Καμιά φορά γίνεται και τυπογραφικό λάθος, και από το κόψε-ράψε μια μεγάλη απάντηση μπορεί να βγει λάθος νόημα. Εγώ ποτέ δεν είπα ότι δεν είχα να φάω. Ότι και να γινόταν, πάντα υπήρχε η επιβίωσή μας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η κρίση μάς πήγε πολύ πίσω. Εδώ έπεσαν κολοσσοί, άνθρωποι που τους ήξερα ως πελάτες, και τους είδα να τρώνε από την εκκλησία. Βεβαίως πάθαμε ζημιές όλοι. Αλλά δόξα τω Θεώ, εδώ είμαστε, δυνατοί. Εγώ ποτέ δεν βάλθηκα να γίνω πλούσια, κι αν φύγω με λιγότερα λεφτά ή καθόλου δεν θα με ενοχλήσει, γιατί σε αυτή τη ζωή κανείς δεν τα πήρε μαζί του…

Οι πελάτες, εκτός από το θαυμασμό τους σε σένα, σου έλεγαν μυστικά τους; Σε εμπιστεύονταν;

Μα ναι. Και τώρα έχω πολλούς φίλους από θαυμαστές, με τους οποίους έχουμε έρθει πιο κοντά, που έρχονται στο καμαρίνι μου, να καθίσουμε να μιλήσουμε, τηλεφωνιόμαστε, δώρα. Την ώρα που τραγουδούσα, έβγαλε μια κυρία και μου έδωσε έναν πολύ ωραίο σταυρό, που τον φυλάω. Έχω λάβει πάρα πολλά δώρα και αγάπη.

Μια γεμάτη ζωή. Τι δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα η Κατερίνα Στανίση;

Είμαι πολύ ικανοποιημένη, πάνω απ’ όλα από τη δουλειά μας, από την υγεία μας, δόξα τω Θεώ καλά μας πήγε μέχρι τώρα, και από εδώ και στο εξής όσο μας πάει. Όσο μας θέλει ο κόσμος, θα είμαστε εδώ. Εγώ δεν είχα ποτέ πολλές απαιτήσεις από τη ζωή. Γι’ αυτό δούλεψα σκληρά, και δουλεύω από τα δώδεκα, για να βοηθάω την οικογένειά μου, κι έχω κάνει άπειρες δουλειές ως παιδί, όπως σε εργοστάσιο, σερβιτόρα, σε εταιρεία με ηλεκτρικές συσκευές. Όπου έβρισκα δουλειά, πήγαινα. Είτε για πολλά είτε για λίγα χρήματα, πήγαινα να δουλέψω. Ήμουν και είμαι εργατική.

Τι εύχεσαι να συμβεί μέσα στον επόμενο χρόνο;

Πάνω από όλα να είμαι καλά εγώ, η οικογένειά μου, όλος ο κόσμος, όχι πόλεμοι, και πολύ αγάπη, άντε και μία επιτυχιάρα μεγάλη.

Έναν έρωτα;

Όχι τέτοια πράγματα. Έχουμε φύγει από εκεί, τελειώσαμε με τον έρωτα. Βέβαια, ποτέ δεν μπορείς να πεις κατηγορηματικά «όχι», γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Είπαμε, τη μοίρα που σε οδηγεί, δεν μπορείς να την αποφύγεις.

Δημοσιεύθηκε στην Ontime