ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ανυψώνει» την Εκκλησία

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Η Θεσσαλονίκη έχει το προνόμιο μιας συνεχούς ιστορικής  και πολιτιστικής διαδρομής,  ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της.

Από τον 4ο αιώνα έως και το 1430,  οπότε κατελήφθη από τους Τούρκους, η Θεσσαλονίκη  ήταν «συμβασιλεύουσα» και δεύτερη σε σημασία πόλη  του Βυζαντίου, που στήριξε την πολιτική  της Κωνσταντινούπολης στο ευρωπαϊκό τμήμα της αυτοκρατορίας, στα Βαλκάνια και αποτέλεσε  κέντρο πνευματικής και καλλιτεχνικής παραγωγής.

Ως διοικητικό κέντρο η Θεσσαλονίκη συγκέντρωσε πολλές υπηρεσίες και στρατιωτικές αρχές,  ενώ από το λιμάνι της διακινούνταν τα προϊόντα όλης της Βαλκανικής.  

Έδρα  μητρόπολης από την οποία εξαρτιόνταν δώδεκα επισκοπές  κοσμήθηκε από ανθρώπους των γραμμάτων (Ιωάννης 7ος αι., Λέων ο Μαθηματικός 9ος αι., Ευστάθιος 12ος αι.,  Γρηγόριος Παλαμάς 14ος αι., Συμεών 15ος αι.) και στα μέσα του 9ου αιώνα ηγήθηκε της  προσπάθειας του εκχριστιανισμού αλλά και της φιλολογίας των Σλάβων με τους Θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο.                                                      

Από τους μεσοβυζαντινούς χρόνους και μετά, παρά τις  πολιτικές αναταραχές, κατά τον 13ο και 14ο αιώνα, η Θεσσαλονίκη γνώρισε ιδιαίτερη πνευματική άνθηση και ανέδειξε πληθώρα λογίων, θεολόγων και καλλιτεχνών.

Ιδιαίτερα στον τομέα της τέχνης, που διαπιστώνεται στην αρχιτεκτονική, την αγιογραφία και την ψηφοθετική, οι σχολές  της Θεσσαλονίκης επηρέασαν ολόκληρο τον βαλκανικό χριστιανικό κόσμο και τη Ρωσία.

Τα μνημεία που σώζονται έως σήμερα στην πόλη, αντιπροσωπεύουν διαχρονικά τον πολιτισμό  και την τέχνη  του Βυζαντίου.Το 1988 η Unesco συμπεριέλαβε τα παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης στον χάρτη των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς  ως εξαιρετικά δείγματα αρχιτεκτονικής.

ΟΙ AΓΙΟΙ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΕΝΔΟΞΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ & ΕΙΡΗΝΗ

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων, και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Οι πρώτες πληροφορίες για τη ζωή και το μαρτύριό τους αποκαλύφθηκαν με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το 1959, όταν σε μια ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ (1410-1463), ο οποίος καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης.

Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), οι δύο κληρικοί κατέφυγαν στη Θερμή της Λέσβου, όπου μόνασαν στον λόφο των Καρυών, στην παλαιά Μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και είχε καταστραφεί από πειρατές το 1235.

Το 1462 η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε με σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και αποκεφαλίστηκε διά πριονισμού από τη σιαγόνα, την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου 1463, μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο (+ 1463) και τη δωδεκάχρονη Αγία Ειρήνη, θυγατέρα του προεστού της Θερμής Βασιλείου.

μαζί

για όλους τους αναγνώστες

 

το πρώτο  CD της μοναδικής συλλογής

ΟΚΤΩΗΧΟΣ  ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ  ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΗΧΟΣ Α΄

Ψάλλει η χορωδία των μοναζουσών της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μάκρης- Ιερά Μονή Παναγίας Εβρου

 

Για παλαιότερα ένθετα της Κιβωτού, πληροφορίες και παραγγελίες,

επικοινωνήστε στο τηλ. 210 6923211.

Καθημερινά, εκτός Σ/Κ, από 10:00π.μ. έως 15:00μ.μ.