Ακόμη μια σημαντική αναγνώριση για το νουάρ φίλμ του σκηνοθέτη Στιβ Κρικρή, «The Waiter» , με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη, καθώς μετά τα βραβεία που απέσπασε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, αυτή τη φορά βγαίνει εκτός συνόρων και γίνεται η πρώτη ελληνική ταινία που θα προβάλλεται μέσα από τη δημοφιλή πλατφόρμα του Netflix σε όλη την Ευρώπη.

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα η ταινία παίζει μόνο στο Cinobo.

Την είδηση έκανε γνωστή ο σκηνοθέτης της ταινίας Στιβ Κρικρής μέσω του λογαριασμού του στο Linkdedin, αναρτώντας το poster της ταινίας, γράφοντας χαρακτηριστικά πως «The First Greek Film On Netflix Across #europe».

Οι χώρες στις οποίες θα προβάλλεται η ταινία είναι η Αυστρία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία, η Τσεχία/Σλοβακία, η Εσθονία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Λετονία, η Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Σλοβενία, η Ισπανία, η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Αξίζει να σημειωθεί πως αντίστοιχη πορεία είχε και η ταινία «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, η οποία προβάλλεται μέσω της πλατφόρμας του Neflix στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Επαγγελματίας σερβιτόρος ζει απλή και ήρεμη ζωή, περισσότερο παρατηρώντας παρά δρώντας. Όταν όμως ο γείτονάς του εξαφανιστεί, η διαρκής του παρατηρητικότητα θα τον μπλέξει σε ένα ντόμινο σκοτεινών, ακραίων εξελίξεων παρέα με δυο μυστηριώδεις φιγούρες από το περιβάλλον του αγνοούμενου γείτονα.

Ο Άρης Σερβετάλης πρωταγωνιστεί καταφέρνοντας για μια ακόμα φορά να σηκώσει με ευκολία στις πλάτες του ένα δραματικό στόρι που φλερτάρει με το μαύρο χιούμορ, ένας πρωταγωνιστής σαν μελαγχολικό, νωχελικό καρτούν που φαινομενικά μπορεί να ταιριάξει σε ό,τι ιστορία κι αν τον τοποθετήσεις.

MV5BMDRjOThjMTMtNWY2ZC00N2RlLWEyMDMtYTA3MmRmMGRlMGE2XkEyXkFqcGdeQXVyNTA3Mzg2NDY___V1_

 

Είναι για μια ακόμα φορά φανταστικός, αλλά ο μάλλον ανέμπνευστα weird κόσμος του Κρικρή δεν προσφέρει κάποια ιδιαίτερη ματιά.

Η ταινία κυλάει κι ο σκηνοθέτης ξέρει με σιγουριά πώς να κατευθύνει την ιστορία και τους χαρακτήρες προς μια κάποια σκοτεινή πλήρωση, όμως στην καλύτερη περίπτωση το “Waiter” απλώς θα θυμίζει διαρκώς κάτι άλλο.