Τα Παραπολιτικά σας προσφέρουν για πρώτη φορά τα μεγάλα, κλασικά και ιστορικά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, σε σκληρόδετες συλλεκτικές εκδόσεις.

Αποκτήστε από το Σάββατο 01.04 τα αριστουργήματα των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών, που θεωρούνται τόσο η βάση της ελληνικής παιδείας και του πολιτισμού, όσο και τα θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η παγκόσμια λογοτεχνία και ο δυτικός πολιτισμός. Είναι έργα διαχρονικά, που αν και γράφτηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και έχουν ενσωματωθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα των περισσότερων εθνών.

Τα έργα περιέχουν μόνο τη νεοελληνική μετάφραση και συνοδεύονται από έναν ιδιαίτερα εύληπτο σχολιασμό, έτσι ώστε ο αναγνώστης να κατανοεί πλήρως το πνεύμα της τότε εποχής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότερες μεταφράσεις έχουν εκπονηθεί από κορυφαίους ανθρώπους των γραμμάτων, όπως ο Πολυλάς, ο Γρυπάρης, ο Φώτος Πολίτης, ο Σουρής, ο Δημητρακόπουλος.

Γενικότερα το έργο αυτό χαρακτηρίζεται από κορυφαία ποιότητα παραγωγής που όχι μόνο ευχαριστεί τον αναγνώστη, αλλά εξασφαλίζει μια σημαντική μακροβιότητα, απαραίτητη για την οικογενειακή βιβλιοθήκη.

Αυτό το Σάββατο 1 Απριλίου, αποκλειστικά με τα Παραπολιτικά, επιλέξτε ανάμεσα στα εξής έργα:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ

ΠΛΑΤΩΝ - ΣΥΜΠΟΣΙΟ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΠΛΑΤΩΝ  - ΤΙΜΑΙΟΣ

ΠΛΑΤΩΝ - ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ

Ο Αριστοτέλης, στο έργο του Ηθικά Νικομάχεια, θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι ο ανώτερος ζωντανός οργανισμός όλων. Με βάση αυτή την πεποίθηση συστηματοποίησε την έννοια της αρετής, που είναι το ύψιστο επίκτητο αγαθό για τους ανθρώπους - ένας άνθρωπος δεν το έχει εκ γενετής, αλλά μπορεί να αποκτήσει διάφορες αρετές κατά τη διάρκεια της ζωής του, γεγονός που στην ουσία διαμορφώνει το ήθος και το χαρακτήρα του.

Πιστεύει ότι οι δυνάμεις από τις οποίες διακατέχεται ο άνθρωπος είναι τρεις: τα πάθη, οι δυνάμεις και η έξις (<έξω, μέλλοντας του έχω). Οι αρετές αποτελούν τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε και εκδηλώνουμε τα πάθη, και αποκτώνται μέσω της συνήθειας, του έθους, σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αρετή, λοιπόν, συνδέεται με την έξιν, μια κατάσταση του χαρακτήρα, που μπορεί να κατακτηθεί. Την αρετή μπορεί να την κατακτήσει κάποιος όχι μόνο με τον ορθό λόγο, ο οποίος τον βοηθά να βρίσκει τη μεσότητα, αλλά και με την πραγματική και όχι στέρφα γνώση, που, κατά τον Αριστοτέλη, αποτελεί βασικό σκοπό της έρευνας και της αναζήτησής του. Σκοπός λοιπόν είναι η ύπαρξη στόχων για τους οποίους καταβάλλονται προσπάθειες να εκπληρώνονται, έτσι ώστε κάθε φορά να κατακτάται η αρετή. Βασική επίσης προϋπόθεση είναι η τήρηση της μεσότητας (μέσον), η ύπαρξη δηλαδή του μέτρου με βάση το οποίο αποφεύγονται τα άκρα της έλλειψης (έλλειψιv) ή της υπερβολής (υπερβολήν). Ακολουθώντας λοιπόν το μονοπάτι αυτό, ο άνθρωπος γίνεται αγαθός προσεγγίζοντας την τελειοποίηση και την ιδέα (δαίμων) της ψυχής που ο Αριστοτέλης ονομάζει ευδαιμονία (ευτυχία).

Η ευδαιμονία είναι το ύψιστο αγαθό, στην επίτευξη της οποίας στοχεύουν όλα τα επιμέρους αγαθά.

ΠΛΑΤΩΝ – ΣΥΜΠΟΣΙΟ

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Πλάτωνα. Έχει χαρακτηριστεί το πιο ολοκληρωμένο δοξαστικό του έρωτα. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο σπίτι του νεαρού ποιητή Αγάθωνα, ο οποίος μόλις έχει κερδίσει στους τραγικούς αγώνες, με την πρώτη του τραγωδία, όπου παρευρίσκονται εκλεκτά μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας. Τα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στο διάλογο είναι, εκτός από τον Σωκράτη, ο Αγάθωνας, ο Φαίδρος, ο Παυσανίας, ο Ερυξίμαχος, ο Αριστοφάνης και ο Αλκιβιάδης, που καταφτάνει στο τέλος. Μέσα σε μια ευχάριστη και χαλαρή ατμόσφαιρα οι συμποσιαστές αποφασίζουν να εγκωμιάσουν τον έρωτα, αφού «δεν έχει τολμήσει ακόμη κανένας άνθρωπος να τον τραγουδήσει όπως του αξίζει», σύμφωνα με τα λόγια του Φαiδρου.

Οι συνδαιτυμόνες παίρνουν ένας ένας το λόγο πλέκοντας το εγκώμιο του έρωτα. Καθένας από τους λόγους χαρακτηρίζει και αυτόν που τον εκφωνεί και συγχρόνως φωτίζει το θέμα από μια καινούργια οπτική. Τελευταίος μιλά ο Σωκράτης και ο λόγος του αποτελεί τον πυρήνα του Συμποσίου. Αφηγείται μια συζήτηση που είχε με μια σοφή ιέρεια, τη Διοτίμα από τη Μαντίνεια. Η Διοτίμα υποστηρίζει ότι ο έρωτας αναζητά το κάλλος «Ἐνδεὴς ἄρ᾽ ἐστὶ καὶ οὐκ ἔχει ὁ Ἔρως κάλλος». Εφόσον και το αγαθό είναι ωραίο, αναζητεί και το αγαθόν. Ο έρωτας, λοιπόν, «δι' ένδειαν των αγαθών και καλών επιθυμεί αυτού τούτου ου ενδεής εστίν». Εξαιτίας αυτού όμως δεν είναι αισχρός ούτε κακός, αλλά δαίμονας (όχι θεός), ένα πνεύμα που ζει μεταξύ θεών και θνητών και βρίσκεται ανάμεσα στο καλό και στο αισχρό (άσχημο). το αγαθό και το κακό. Αποστολή του είναι να ενώνει όλα τα έμβια όντα. Η φύση του μπορεί να οριστεί από την καταγωγή του...

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Πολλά πολιτικά ερωτήματα απασχόλησαν τον μεγάλο στοχαστή. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο πολίτης ενδιαφέρεται για την απόκτηση ή μη των αρετών που θα τον βοηθήσουν να λειτουργήσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο, σωστό ή λανθασμένο, μέσα στην πόλη. Γι' αυτόν, η ηθική φιλοσοφία είναι μέρος της πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτό άλλωστε δηλώνεται ξεκάθαρα και στο τέλος του έργου Ηθικά Νικομάχεια, όπου προαναγγέλλονται όσα θα εξεταστούν στα Πολιτικά, στο οποίο ασχολείται μεταξύ άλλων με την έννοια του κράτους, δηλαδή της πόλης, το περιεχόμενο των εννοιών πολίτης και πολιτεία και τα είδη των πολιτευμάτων, την ιδιοκτησία, το ιδεώδες τις διάφορες παραλλαγές των πολιτευμάτων αλλά και το θέμα της εκπαίδευσης και του ρόλου της στην καλλιέργεια του ήθους.

Τα Πολιτικά του ο Αριστοτέλης τα συνέδεσε με μια τεράστια συλλογή δεδομένων για τα πολιτεύματα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν στον ελληνικό κόσμο. Από τη συλλογή αυτή των 158 πολιτειών σώθηκε μόνο η σημαντικότερη, ηΑθηναίων Πολιτεία. Αλλά κι αυτή ακόμα ήταν άγνωστη μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οπότε βρέθηκε σε πάπυρο στην Αιγυπτιακή πόλη της Οξυρρύγχου. Το έργο αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο αφορά στην ιστορία του αθηναϊκού πολιτεύματος μέχρι την εποχή του άρχοντα Ευκλείδη και γι' αυτό βασίστηκε σε έργα προγενέστερων ιστορικών, στους ατθιδογράφους και σε πολεμικά έργα πολιτικών αντρών του τέλους του 5ου αιώνα. Στο δεύτερο περιγράφεται η πολιτική κατάσταση στην Αθήνα στους χρόνους του Αριστοτέλη. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα σπουδαίο έργο, από το οποίο μπορεί κανείς να αντλήσει πληροφορίες για την ιστορία και το πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας, όπως είχε διαμορφωθεί κυρίως μεταξύ του 7ου και 4ου π.Χ. αιώνα.

ΠΛΑΤΩΝ  - ΤΙΜΑΙΟΣ

Ο συγκεκριμένος διάλογος, αν και μεταγενέστερος της Πολιτείας αποτελεί συνέχειά της. Μετά τη συνοπτική ανακεφαλαίωση των σημαντικότερων συμπερασμάτων της Πολιτείας, την οποία κάνει ο Σωκράτης, παίρνει το λόγο ο Κριτίας και υποστηρίζει πως όμοιο πολίτευμα με αυτό που μόλις περιέγραψε ο Σωκράτης υπήρχε πριν από 9.000 χρόνια σύμφωνα με τη διήγηση του Σόλωνα ο οποίος την είχε ακούσει από ιερείς της Αιγύπτου και η οποία είχε ως θέμα τη νίκη των Αθηναίων επί των κατοίκων της Ατλαντίδας. Το τρίτο μέρος του διαλόγου καλύπτει ο Τίμαιος με την κοσμολογική ομιλία του με την οποία αναφέρει δύο βασικές αρχές: τα αισθητά ανήκουν στον κόσμο της γενέσεως καθώς επίσης ότι κάθε γινόμενον έχει μια αιτία. Αιτία του αισθητού κόσμου είναι ο δημιουργός. Ο αισθητός κόσμος δεν είναι παρά η εικόνα του τέλειου και άριστου υποδείγματος που έχει φτιάξει ο δημιουργός.

ΠΛΑΤΩΝ - ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ

Στο έργο «Ιππίας Μείζων», που αποτελεί ηθογραφία τόσο του Ιππία όσο και του Σωκράτη, εξετάζεται αρχικά ο ορισμός του ωραίου, ενώ στη συνέχεια διερευνάται το «πρέπον» και το «χρήσιμο» και«ικανό», το οποίο θεωρείται «αίτιον του αγαθού». Στο διάλογο «Ιππίας Ελάσσων», που αποτελεί προέκταση του πρώτου έργου, συζητείται χωρίς αποτέλεσμα αν αυτός που λέει την αλήθεια διαφέρει από αυτόν που ψεύδεται. Η συζήτηση εστιάζεται στον Αχιλλέα και στον Οδυσσέα, τους δύο βασικούς ήρωες του Ομήρου, από όπου και παρατίθενται αρκετοί στίχοι, προς επιβεβαίωση των λεγομένων.