ΕΚΤΑΚΤΩΣ την Παρασκευή τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ κυκλοφορούν με δύο μεγάλες προσφορές!

Τα αγαπημένα Αναγνωστικά, το «Αλφαβητάριο» του 1955, «Τα καλά παιδιά», και η «Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» του Aχιλλέως Τζάρτζανου, εκτάκτως την Παρασκευή 05.01 αποκλειστικά με τα Παραπολιτικά

Η Άννα, η Λόλα, η Έλλη και ο Μίμης έρχονται ξανά κοντά μας, για να μας θυμίσουν τις πιο αθώες στιγμές της παιδικής ηλικίας, αλλά και για να προσφέρουν τις πολύτιμες γνώσεις τους στα νέα παιδιά που τα βλέπουν για πρώτη φορά!

-Το διάσημο, πλέον, και αγαπημένο αλφαβητάριο «Τα καλά παιδιά» που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το σχολικό έτος 1949-1950 για τα παιδιά της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου.

Μέσα από το μοναδικό αυτό αλφαβητάριο, κειμήλιο, πλέον, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, οι μικροί μαθητές της εποχής διδάσκονταν για πρώτη φορά ανάγνωση από ένα αλφαβητάριο με την υπογραφή του σπουδαίου δασκάλου Επαμεινώνδα Γεραντώνη στα κείμενα και του ζωγράφου και χαράκτη Κώστα Γραμματόπουλου στην εικονογράφηση. Στη μετεμφυλιακή Ελλάδα  -και ενώ η χώρα σε κλίμα ψυχροπολεμικό επιχειρούσε την ανόρθωσή της και τα σχολεία αντιμετωπίζουν έλλειψη διδακτικού προσωπικού, καθώς πολλοί δάσκαλοι είχαν χάσει τη ζωή τους στον πόλεμο και στον Εμφύλιο- δημιουργήθηκε το πρώτο θρυλικό μεταπολεμικό αλφαβητάρι, το οποίο εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών.

Το «Αλφαβητάριο», γραμμένο σε γλώσσα δημοτική, με ορισμένα στοιχεία της καθαρεύουσας, με σκηνές και εικόνες που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών, δίχως πληκτικό διδακτισμό, μετέφερε στους μαθητές τις αξίες της καλοσύνης, της υπευθυνότητας, της εργατικότητας, της αγάπης προς τα ζώα, αλλά και της διασκέδασης.

«…Τα αλφαβητάρια μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων. Αν τα ανοίξετε, θα καταλάβετε».

Κώστας Γραμματόπουλος

-Το θρυλικό «αλφαβητάριο» του 1955, το πιο γνωστό και μακροβιότερο αναγνωστικό στην ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης που μεγάλωσε γενιές και γενιές μαθητών, με τα κείμενα των Ι.Κ. Γιαννέλη και Γ.  Σακκά, και την αυθεντική εικονογράφηση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου και χαράκτη, Κώστα Γραμματόπουλου.

Στο εξώφυλλο του βλέπουμε δύο παιδάκια αγκαλιασμένα να διαβάζουν, ντυμένα με τις σχολικές ποδιές, με το χαρακτηριστικό μπλε και άσπρο. Η ποδιά δηλαδή και ο γιακάς αντιστοιχούσαν στα χρώματα της ελληνικής σημαίας. Αν μια εικόνα συνοδεύει τη συλλογική μνήμη από τα μαθητικά χρόνια των προηγούμενων γενιών, αυτή σίγουρα είναι το εξώφυλλο του «Αλφαβηταρίου» του Δημοτικού. Για τα «πρωτάκια» εκείνης της εποχής που το διδάχτηκαν σημαίνει πολλά: σχολείο, μπλε ποδιά, κοτσιδάκια στα μαλλιά, αυστηροί δάσκαλοι, καθαρεύουσα, οξείες και περισπωμένες, μαυροπίνακες, κιμωλίες, μπλε τετράδια, ξύλινα θρανία, διάλειμμα για κυνηγητό, σχοινάκι ή κουτσό, μήλα, πολλές και γλυκές αναμνήσεις!

Πρωταγωνιστές του αναγνωστικού ήταν μια τυπική ελληνική οικογένεια της εποχής. Ο μπαμπάς Θωμάς, η μητέρα Φανή, η Άννα, ο Ρήγας, Νίνα, είναι μερικοί από τους ήρωες του βιβλίου. Η πιο διάσημη βέβαια είναι η Λόλα, η αγαπημένη ηρωίδα των μαθητών, αλλά και το μήλο της. «Έλλη, να ένα μήλο. Λόλα να ένα άλλο, Άννα να μήλα» έγραφε το Αλφαβητάριο στη σελίδα που οι μικροί μαθητές διδάσκονταν το γράμμα «μ».

-Το συλλεκτικό σχολικό εγχειρίδιο που παιδαγώγησε γενιές Ελλήνων, τη «Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» του Αχιλλέα Τζάρτζανου

Τα Παραπολιτικά προσφέρουν στην ελληνική οικογένεια το συλλεκτικό σχολικό εγχειρίδιο του σπουδαίου καθηγητή Αχιλλέα Τζάρτζανου, «Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» του 1931. Ο Αχιλλέας Τζάρτζανος υπήρξε σπουδαίος φιλόλογος και γλωσσολόγος. Γεννήθηκε στον Τύρναβο το 1873 και πέθανε το 1946. Μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή, αναγορεύθηκε διδάκτωρ της φιλολογίας. Χρημάτισε Ελληνοδιδάσκαλος (1892-1900), Σχολάρχης (1901-1910), καθηγητής Γυμνασίου, Γενικός Επιθεωρητής Σχολείων (1914-1917), Εκπαιδευτικός Σύμβουλος (1917-1926), συγγραφέας διαφόρων επιστημονικών πραγματειών, γλωσσικών, λαογραφικών και διδακτικών βιβλίων.  Η διάσημη έκδοση της γραμματικής των Αρχαίων Ελληνικών για τις τάξεις Α', Β', Γ' και Δ' Γυμνασίου, που μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων, περιέχει τους κανόνες της αρχαίας ελληνικής γραμματικής, αναλυτικό κατάλογο ανωμάλων ρημάτων και είναι χωρισμένη σε φθογγολογικό, τυπολογικό και ετυμολογικό μέρος.

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ:

• ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ
• ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
• ΦΘΟΓΓΟΛΟΓΙΚΟ, ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

Και μαζί,

Τα σημαντικότερα «Προσκυνήματα της Ορθοδοξίας», δύο πολύτιμα βιβλία για να επιλέξετε, εκτάκτως την Παρασκευή 05.01 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τα Παραπολιτικά

Εκτάκτως την Παρασκευή 05.01 με τα Παραπολιτικά επιλέξτε ένα πολύτιμο βιβλίο για τα σημαντικότερα προσκυνήματα και μοναστήρια της Ορθοδοξίας: «Βυζαντινές Εκκλησίες της Αθήνας» και «Άγια Μετέωρα»

«ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»

Η Αθήνα η πόλη με τις μνήμες της αρχαιότητας, η γενέτειρα του δημοκρατικού πολιτεύματος και του κλασικού πολιτισμού, μετά τις αλλεπάλληλες βαρβαρικές επιδρομές και καταστροφές του 3ου και 4ου αιώνα, πέρασε σε μια εποχή παρακμής, καθώς το κέντρο του ελληνισμού είχε πλέον μετατοπιστεί βορειότερα προς τη Μακεδονία και ανατολικότερα προς την Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία. Εξάλλου, ο ελληνισμός είχε υιοθετήσει στη συντριπτική του πλειοψηφία τον Χριστιανισμό, πράγμα που οδήγησε όχι στην αλλαγή χρήσης αλλά στη μετατροπή των ναών της Ακρόπολης και των γύρω ιερών σε εκκλησίες. Η ραγδαία ανάπτυξη της πόλης θα αρχίσει από τον 9ο αιώνα και μετά, με την άνοδο στον θρόνο της δυναστείας των Μακεδόνων (867-1056). Το 869 ο Πατριάρχης Φώτιος «ανυψώνει» την Εκκλησία της Αθήνας σε Μητρόπολη και την εποχή αυτή αναπτύσσεται μια έντονη οικοδομική δραστηριότητα, που επεκτείνεται και στους επόμενους αιώνες, καθόσον επικρατεί ένα κλίμα γενικής ασφάλειας. Μάλιστα, ο 11ος και ο 12ος αιώνας θεωρούνται ως η χρυσή εποχή της αθηναϊκής βυζαντινής τέχνης. Όλες σχεδόν οι γνωστές και οι πιο σημαντικές βυζαντινές εκκλησίες της πόλης κτίστηκαν στη διάρκεια των δύο αυτών αιώνων και οφείλουν την ύπαρξή τους στη χριστιανική αναστήλωση, που ακολούθησε τις νικηφόρες εκστρατείες του αυτοκράτορα Βασίλειου Β’ στα Βαλκάνια.

Στο λυκόφως αυτής της περιόδου επιχειρεί μια μυσταγωγική περιπλάνηση το παρόν βιβλίο, στις εκκλησιές και τα μοναστήρια που χτίστηκαν σ’ αυτή την «αθηναϊκή αναγέννηση», στους κομψούς ναούς που σώζονται μέχρι σήμερα και είναι σε λειτουργία. Ύστερα, το 1205 το φως θα σβήσει. Θα έρθουν οι Φράγκοι, ύστερα οι Καταλανοί (1311-1388), οι Φλωρεντίνοι Ατσαϊόλι και μετά οι Οθωμανοί (1456). Η πόλη που κάποτε γέννησε τον πολιτισμό θ’ απομείνει μια ημιέρημη και μισοκατεστραμμένη πόλη ως το 1833 που έγινε πρωτεύουσα του νέου Βασιλείου της Ελλάδας.

«ΆΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ»

Στη Βορειοδυτική Θεσσαλία, πάνω από την Καλαμπάκα, υψώνονται περήφανοι και επιβλητικοί οι απόκοσμοι, τεράστιοι και σκοτεινοί βράχοι των Μετεώρων, γεμάτοι απολιθωμένα όστρακα – ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Σε αυτό το άγριο και απροσπέλαστο, υποβλητικό τοπίο, ανάμεσα ουρανού και γης, απλώνεται το δεύτερο πιο σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, μετά το Άγιον Όρος. Βέβαια, από τις είκοσι τέσσερεις μονές που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνο έξι (Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Μεγάλο Μετέωρο, Βαρλαάμ, Ρουσάνου, Αγίας Τριάδας και Αγίου Στεφάνου), οι οποίες άριστα οργανωμένες και ανακαινισμένες με σεβασμό προς την παράδοση, για εξακόσια και περισσότερα χρόνια συνεχίζουν αταλάντευτα, χωρίς διακοπή και παρεκκλίσεις, γνήσια και αυστηρή τη μαρτυρία του ορθόδοξου μοναχισμού. Το παρόν βιβλίο αποτελεί ένα οδοιπορικό στην αγία λιθόπολη των Μετεώρων, που από το 1988 έχει ενταχθεί στον Κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Ένα προσκύνημα στις μετεωρίτικες μονές πάνω στους ανεμόδαρτους βράχους, μια περιπλάνηση στην πολυκύμαντη ιστορία τους. Μέσα στις σελίδες αυτού του σύντομου οδηγού περιλαμβάνονται αρχαιολογικές, αρχιτεκτονικές και θεολογικές πληροφορίες, πληροφορίες τέχνης και πολιτισμού, ενώ το επιλεγμένο φωτογραφικό υλικό, οι λεζάντες και τα πλαίσια που το συνοδεύουν, στοχεύουν να οδηγήσουν τον αναγνώστη στη μυστηριακή γοητεία και το ιερό δέος της ελληνορθόδοξης παράδοσης των μοναστηριών, που εκτός από ιερά και πνευματικά κέντρα, είναι ένας ανεκτίμητος αρχιτεκτονικός, καλλιτεχνικός και κειμηλιακός θησαυρός, του οποίου οι Μετεωρίτες μοναχοί και οι μοναχές είναι οι άμισθοι και άγρυπνοι φύλακες και φιλόκαλλοι συντηρητές.