Η αναστολή της έκδοσης της νεόκοπης κυριακάτικης εφημερίδας «Εξέλιξη» είναι το αποτέλεσμα και της οικονομικής συγκυρίας. Διότι ο αναγνώστης δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να παίρνει δύο και τρεις εφημερίδες που να του στοιχίζουν περίπου 10 ευρώ ή -για να μην ξεχνιόμαστε- 3.500 δραχμές.

Το θέμα είναι ότι η εφημερίδα αυτή έκλεισε με 15.000 φύλλα, τα οποία προφανώς -και με την όποια διαφήμιση προσήλκυσε- δεν αποδείχθηκαν ικανά, από πλευράς εσόδων, να εξασφαλίσουν την επιβίωση μιας ακριβής έκδοσης εξαιτίας και των πολλών προσφορών της.

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ "ΕΠΕΝΔΥΤΗ"

Η εφημερίδα φιλοδόξησε, χωρίς να το επιτύχει, να ταυτισθεί το περιεχόμενό της με τον τίτλο της, υπό την έννοια της πρόβλεψης της «επόμενης ημέρας». Η αλήθεια δε είναι ότι ο συγκεκριμένος εκδότης, ο οποίος έχει να παρουσιάσει στην εκδοτική ιστορία του το επιτυχημένο εγχείρημα του «Επενδυτή», στη συνέχεια φαίνεται ότι παρασύρθηκε από την επιτυχία εκείνη, νόμισε ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγιστάνα του Τύπου, πλήρωσε επιπολαιότητες με εγκλεισμό στη φυλακή και όταν βγήκε αποπειράθηκε να κάνει αυτό που, υποτίθεται, ήξερε καλά. Ή μήπως από τότε άλλαξαν οι καιροί, οι συνήθειες και οι απαιτήσεις των αναγνωστών;

Βεβαίως, είναι κρίμα που με το κλείσιμο μίας ακόμη εφημερίδας χάνονται κάποιες θέσεις εργασίας. Ομως, αποδεικνύεται, τελικώς, ότι η συγκεκριμένη εκδοτική προσπάθεια ήταν μάλλον ένα γινάτι, εξ αιτίας των όσων δυσάρεστων βίωσε ο άλλοτε εκδότης του «Επενδυτή», παρά απέβλεπε στο να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και μάλιστα σε περίοδο κρίσης για τον Τύπο.

Ασφαλώς και οι επιχειρήσεις -και αυτές του Τύπου- δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αλλο αν ορισμένες από αυτές εξελίσσονται κατ’ αντίστροφη έννοια. Δηλαδή να αποτελέσουν φιλανθρωπικό ίδρυμα... οι εργαζόμενοι και να πιστώνουν με την τζάμπα δουλειά τους τον κάθε εκδότη-ιδιοκτήτη!

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην αποδεχθούμε ότι το σύντομο εγχείρημα ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια σαν πολλές άλλες. Ομως ο λόγος για τον οποίο εκδόθηκε η εφημερίδα αντανακλά μάλλον την προσωπική φιλοδοξία του εκδότη -όπως και αρκετών άλλων- να αναδειχθεί σε «παράγοντα» με την έκδοση μίας ακόμη εφημερίδας.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"

Απλοποιώντας τα πράγματα, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το προ ετών εγχείρημα του «Πρώτου Θέματος» πήρε πολλούς στον λαιμό του. Διότι πολλές από τις μετέπειτα εκδόσεις επεχείρησαν να μιμηθούν τη λογική εκείνης της εφημερίδας, με πολύ και εύπεπτο κουτσομπολιό, ακόμη και στα υποτιθέμενα σοβαρά τμήματα της εφημερίδας αυτής. Ο δεύτερος όμως είναι πάντα δεύτερος και δύσκολα περνάει πρώτος.

Αλλωστε και το «Πρώτο Θέμα», που βγήκε σε ευνοϊκότερη συγκυρία και είχε λόγω των πρώτων εκδοτών του μία προκλητικά μεγάλη τηλεοπτική εύνοια, με την πάροδο του χρόνου επιβεβαίωσε ότι για μία υγιή εκδοτική επιχείρηση δεν είναι το άπαν η κυκλοφορία –η οποία «πουσάρεται» μάλιστα από ακριβές προσφορές, που καταλήγουν σε ζημιές-, αλλά το πώς διαχειρίζεσαι τις δαπάνες...