Tο Squid Game εμφανίστηκε στο Netflix το 2021 ως κοινωνικός σεισμογράφος σε μορφή σειράς, εντοπίζοντας με τρομακτική ακρίβεια το παγκόσμιο άγχος για το χρέος, την ανισότητα και την απώλεια νοήματος στον σύγχρονο καπιταλισμό. Με βάσεις βαθιά ριζωμένες στην κορεατική κουλτούρα και εμπνευσμένο από την οικονομική ασφυξία της μεσαίας τάξης, το Squid Game πέτυχε κάτι σπάνιο: να είναι ταυτόχρονα βαθιά τοπικό και παγκόσμια αναγνωρίσιμο. Αλλά αυτό ήταν η πρώτη σεζόν.

Διαβάστε: "Squid Game": Κυκλοφόρησε στο Netflix η τελευταία σεζόν της σειράς - Η μεγάλη ανατροπή στο φινάλε

Η επιστροφή του Squid Game και η απώλεια της αυθεντικότητας

Η 2η και η 3η σεζόν του Squid Game (η οποία κυκλοφόρησε στις 27 Ιουνίου) έφεραν μαζί τους μια σκιά από την επιτυχία της πρώτης, όχι ως φυσική συνέχεια, αλλά ως υποχρεωτική παράταση ενός κύκλου που είχε ήδη κλείσει. Ο δημιουργός Χουάνγκ Ντονγκ Χιουκ είχε δηλώσει ότι σχεδόν κατέρρευσε γράφοντας μόνος του την πρώτη σεζόν. Και όμως, υπό την πίεση της πλατφόρμας που φιλοξένησε τη μεγαλύτερη επιτυχία της, αναγκάστηκε να επανέλθει. Το αποτέλεσμα; Όπως διαβάζουμε στο popcornhub.gr, ένα επαναλαμβανόμενο, κουρασμένο αφήγημα που, αντί να εμβαθύνει, αναμασά τις ίδιες φρικαλεότητες με μικρότερο συναισθηματικό αντίκτυπο.

Οι θεματικές του Squid Game παραμένουν αλλά χάνουν τη δύναμή τους

Οι θεματικές παρέμειναν ίδιες: η διαβρωτική φύση του πλούτου, η αποσάθρωση της έννοιας της δημοκρατίας, το ανθρώπινο τίμημα της ελπίδας. Όμως, εκεί που κάποτε αυτές οι ιδέες παρουσιάζονταν με γροθιά στο στομάχι, πλέον εκφράζονται σαν ξεθυμασμένα συνθήματα. Το piggy bank ξαναγεμίζει, tο Red Light, Green Light ξαναγίνεται μακελειό, oι παίκτες ξαναπροδίδουν, ξαναμαχαιρώνουν, ξαναπεθαίνουν.

Από κριτική του συστήματος σε μέρος του συστήματος

Η ειρωνεία είναι πως το ίδιο το Squid Game κατέληξε να λειτουργεί όπως το ίδιο του το αντικείμενο: ένα θέαμα που τραβάει το βλέμμα, μας εξωθεί να παρακολουθούμε την καταστροφή για τη διασκέδασή μας, και τελικά μας κάνει συνένοχους. Από τις branded φόρμες και τις αποκριάτικες στολές, μέχρι το Squid Game: The Challenge, ένα reality show όπου 456 άτομα ανταγωνίζονται για χρήματα, χωρίς βέβαια να πεθαίνουν αυτή τη φορά, το αφήγημα της σειράς ξεπουλήθηκε στο ίδιο το σύστημα που κατέκρινε.

Η τρίτη σεζόν και η προσπάθεια αναζωογόνησης

Η τρίτη σεζόν του Squid Game, που φέρνει και βρέφος μέσα στους αγώνες για να υπενθυμίσει τη «χαμένη αθωότητα», προσπαθεί να αναζωογονήσει τον αρχικό συναισθηματικό αντίκτυπο. Αλλά η επανάληψη έχει αμβλύνει κάθε αιχμή. Η σειρά δείχνει να το καταλαβαίνει: οι VIPs, οι πλούσιοι θεατές των αγώνων, γίνονται όλο και πιο καρικατουρίστικοι, περισσότερο μεταφορές για εμάς, τους θεατές, παρά για τους «κακούς» του σύμπαντος. Και κάπου εκεί, το Squid Game μοιάζει να μας κλείνει το μάτι με ένα ειρωνικό: μήπως τελικά η σειρά είναι για εμάς;

Ο Γκι Χουν και η τελευταία ελπίδα

Αν υπάρχει κάτι που παραμένει άξιο λόγου στο Squid Game, είναι ο κεντρικός ήρωας, ο Γκι Χουν, και η πεισματική του πίστη πως μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να επιλέξει το σωστό. Αλλά και αυτό το φως πνίγεται σε έναν κόσμο που, όπως και η σειρά, δείχνει να έχει ξεχάσει ότι η αλληλεγγύη είναι πιο συγκλονιστική από την προδοσία. Το Squid Game ξεκίνησε ως καταγγελία και κατέληξε θεματικό πάρκο. Και κάπου ανάμεσα, ίσως χάσαμε την ευκαιρία να ακούσουμε αυτό που ήθελε πραγματικά να μας πει.