Η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα υποχώρησε κατά 5 μονάδες το 2014, από τις 46 στις 51 μονάδες, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της οργάνωσης Freedom House που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, εξαιτίας υπαρχόντων διαρθρωτικών προβλημάτων τα οποία οξύνθηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης στη χώρα και των πολιτικών πιέσεων που σχετίζονται με αυτήν.

Η οργάνωση βαθμολογεί με 51 βαθμούς την Ελλάδα σε μία κλίμακα, όπου με 0 βαθμολογούνται οι πλέον ελεύθερες και με 100 οι λιγότερο ελεύθερες χώρες.

Η ελευθερία του Τύπου από το 2010 υποχώρησε στην Ελλάδα κατά 21 μονάδες, διαπιστώνει η έκθεση της οργάνωσης, η οποία εξηγεί ότι στις 18 χώρες όπου περιορίσθηκε τον περασμένο χρόνο η ελευθερία του Τύπου περιλαμβάνονται , εκτός της Ελλάδας, χώρες όπως το Χονγκ Κονγκ, η Ισλανδία, η Σερβία και η Νότια Αφρική, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο περιορισμός της ελευθεροτυπίας δεν αφορά μόνο αυταρχικά καθεστώτα ή εμπόλεμες ζώνες.

Στην έκθεση αναφέρεται ότι η υποχώρηση της ελληνικής επίδοσης οφείλεται στην περαιτέρω ανάμειξη της κυβέρνησης ή κέντρων πίεσης στη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης, όπως φαίνεται από τις περιοριστικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά των ραδιοτηλεοπτικών μέσων , από τη δημιουργία μονοπωλίου στην ψηφιακή μετάδοση τηλεποπτικού σήματος και την πολιτικά μεροληπτική κάλυψη των ειδήσεων που αφορούν τις εκλογές.
Η Ελλάδα, αναφέρεται στην έκθεση, πέρασε έναν ακόμη χρόνο πολιτικής ανάμειξης και έλλειψης διαφάνειας ως προς το νέο δίκτυο της δημόσιας τηλεόρασης , της ΝΕΡΙΤ, και μεταβολών στην νομοθεσία για τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα με τον αποκλεισμό νέων εισόδων στην ραδιοτηλεοπτική αγορά , η οποία είναι ήδη περιορισμένη από την άρνηση της κυβέρνησης να εκδώσει νέες άδειες.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων (ΠΕΕ) και από το 1993 γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου, σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μία έκκληση ελευθεροτυπίας που υπέγραψαν αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά Μ.Μ.Ε.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας μάς υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της προστασίας του θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, αλλά και από το Σύνταγμά μας. Χωρίς αυτά τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα, η Δημοκρατία είναι κενή περιεχομένου.