Του Παναγιώτη Τζένου, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ο Πέτρος Κυριακίδης είναι ένας «άγιος» άνθρωπος για τον ελληνικό Τύπο, καθώς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνεργάστηκε, χρηματοδότησε ή εξαγόρασε μερίδια σε σχεδόν όλα τα ΜΜΕ την περίοδο από το 2008 έως και το 2012, οπότε και, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, απέδρασε από τη χώρα μας, μεταμφιεσμένος σαν… παπάς. 

Ακόμα και σήμερα, που καταζητείται από τις ελληνικές Αρχές ως φυγόδικος για την υπόθεση της Proton Bank, ορισμένοι εκτιμούν ότι ο βιβλιοπώλης φίλος του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, που ξεκίνησε την καριέρα του με ένα μικρό κατάστημα θρησκευτικών βιβλίων για να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο μέτοχο σε περισσότερα από 25 έντυπα και σε τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα, κρύβεται στο Αγιον Ορος ή σε κάποια μονή της Κύπρου, από όπου και κατάγεται. 

Ιδιοκτήτης και επί της ουσίας μοναδικός μέτοχος της ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε., ο Πέτρος Κυριακίδης περιλαμβάνεται ως ένας και εκ των βασικών υπευθύνων για συμμετοχή σε κακουργήματα που έχουν σχέση με το σκάνδαλο της Proton στο απόρρητο πόρισμα της Τραπέζης της Ελλάδος, αλλά και στο βούλευμα-φωτιά 3690/2011 για τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία του, που ειδικευόταν στην εξαγορά προβληματικών και ζημιογόνων ΜΜΕ, κατόρθωσε να δανειοδοτηθεί από την Proton Bank με ποσά που ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια ευρώ. Πρόσφατα, μάλιστα, όπως αποκάλυψαν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», του επιβλήθηκε από το Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου πρόστιμο 210 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω αδικαιολόγητων μεταφορών τεράστιων χρηματικών ποσών σε τραπεζικούς του λογαριασμούς. 

Η ΚΙΝΗΣΗ. Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγα κακά σχόλια θα διαβάσει κανείς ακόμα και σήμερα για τον φυγόδικο Κυριακίδη ή τα μέλη της οικογένειάς του, όπως τον γιο του, Γιώργο, μέτοχο του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ του κ. Αλαφούζου, στα ελληνικά ΜΜΕ. Αλλωστε, στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει το ρητό… «Οποιος τρώει δεν μιλάει»… 

Η «αυτοκρατορία» του βιβλιοπώλη θρησκευτικών εντύπων Πέτρου Κυριακίδη στα ΜΜΕ ξεκίνησε με μια μάλλον «επαναστατική» για θρησκευόμενο εκδότη κίνηση. Μία από τις πρώτες εξαγορές ΜΜΕ ήταν αυτή της -ομολογουμένως όχι θρησκευτικού ενδιαφέροντος- εφημερίδας «Espresso», η οποία μέχρι τον Οκτώβριο του 2008 ανήκε στην Ημερήσιος Τύπος Α.Ε., συμφερόντων του κ. Ιωάννη Φιλιππάκη. 
Ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Κυριακίδης απέκτησε την εφημερίδα από τον κ. Φιλιππάκη και κυρίως η διαφαινόμενη μεθόδευση και οι περίεργες συμπτώσεις με την οποία τα εμπορικά σήματα της «Espresso» επιστράφηκαν στον σημερινό εκδότη της «Δημοκρατίας» τέσσερα χρόνια μετά, σε μια περίοδο που ο Κυριακίδης και οι εταιρείες του είχαν συγκεντρώσει τα φώτα της εισαγγελικής έρευνας, έχουν απασχολήσει πολλές φορές την έρευνα των «Π», δυστυχώς όμως όχι και των αρμόδιων εισαγγελικών Αρχών. Μέχρι σήμερα βέβαια… 

Ο Πέτρος Κυριακίδης

Ο κ. Ι. Φιλιππάκης, επιχειρώντας να απαντήσει στα απολύτως αληθή δημοσιεύματα των «Π» και της «Freddo», αναφορικά με τον επιχειρηματικό συσχετισμό του με τον φυγόδικο επιχειρηματία Πέτρο Κυριακίδη, κοινοποίησε στις εφημερίδες εξώδικες δηλώσεις, στις οποίες ανέφερε εμφατικώς και κατηγορηματικώς ότι: «Είναι ψευδές ότι είμαι συνέταιρος του Πέτρου Κυριακίδη. Είναι ψευδές ότι υπήρξα σύμβουλος στρατηγικής του Πέτρου Κυριακίδη. Είναι ψευδές ότι ακόμη και σήμερα νοικιάζω τον τίτλο της “Espresso” από τον Π. Κυριακίδη. (…) Για τη χρήση του τίτλου έλαβαν χώρα οι νόμιμες διατυπώσεις με τη μεσολάβηση των δημόσιων Αρχών και υπηρεσιών (…) καμία επαφή μου δεν υπήρξε με τον ως άνω επιχειρηματία είτε ατομικά είτε ως εκπροσώπου της εκδότριας εταιρείας για την παραχώρηση του τίτλου της εφημερίδας αυτής. Είναι ψευδές ότι είχα οποιαδήποτε παράνομη συνεργασία, συναλλαγή ή ότι συμμετείχα σε οικονομικές ατασθαλίες ώστε να χρειάζεται να ασχοληθούν μαζί μου οι εισαγγελείς». 

ΑΠΕΙΛΕΣ. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Είναι ο κ. Φιλιππάκης τόσο έντιμος όσο επιθυμεί να ισχυρίζεται, εγκαλώντας μας για τη δημοσιογραφική μας έρευνα, απειλώντας μας μάλιστα και με διώξεις μας, εάν δεν αναδημοσιεύσουμε τους σχετικούς ισχυρισμούς του, ή μήπως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, διαψεύδοντας και εκθέτοντας τον ίδιο; Πώς ο κ. Φιλιππάκης βρέθηκε να εκδίδει εκ νέου την «Espresso» από το 2012, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα η εφημερίδα είχε μεταβιβαστεί από τον ίδιο στον Πέτρο Κυριακίδη, ο οποίος είχε πάρει στα χέρια του τον τίτλο της «Espresso» και επτά ακόμα εμπορικά σήματα; Ας πιάσουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. 

Η ιστορία ξεκινάει αρκετά χρόνια πίσω, το 1998. Η γνωστή για την ποιότητα του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ της εφημερίδα «Espresso» και συγκεκριμένα τα εμπορικά σήματα αυτής «Espresso» και «Εσπρέσο», δηλώθηκαν στο υπουργείο Ανάπτυξης από τους δικαιούχους κ.κ. Ι. Λάβδα και Γ. Βογιατζίδη. Αρκετά χρόνια μετά, και συγκεκριμένα στις 10-06-2008, τα εμπορικά σήματα μεταβιβάστηκαν στην Ημερήσιος Τύπος Α.Ε., εταιρεία η οποία τουλάχιστον από τις 31-10-2008 έως τις 31-10-2010, δηλαδή επί διετία, διοικούνταν «πάντοτε από κοινού», δηλαδή συνεταιριστικά, όπως σημειώνεται και στο σχετικό πρακτικό του Δ.Σ. από τον πρόεδρο αυτής, κ. Π. Κυριακίδη, και τον αντιπρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο αυτής, Ι. Φιλιππάκη. Το εν λόγω ΦΕΚ μάλλον καταρρίπτει τον ισχυρισμό του Γ. Φιλιππάκη ότι ουδέποτε είχε συνεργασία με τον απατεώνα Κυριακίδη…

ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. Ο Πέτρος Κυριακίδης ήδη από το 2008 είχε συστήσει μια σειρά εταιρειών, οι οποίες, ενώ είχαν στην αρχή ως μόνο σκοπό τη διενέργεια μεταφορών, στην πορεία μεταβλήθηκαν σε καθαρά εκδοτικές επιχειρήσεις. Μια από τις αρχικές εταιρείες ήταν η Λόγκσουν Ανώνυμη Εταιρεία Διανομής, Αποθήκευσης, Μεταφοράς και Logistics (ΦΕΚ 10787/19.9.2008), η οποία μετονομάστηκε σε «ΜΥΕΝΡΙ Ανώνυμη Εκδοτική Εταιρεία», με ταυτόχρονη αλλαγή σκοπού (ΦΕΚ 11504/9.10.2008). 

Η εταιρεία αυτή έπαυσε να υπάρχει στις 31-12-2009, ενώ την ίδια μέρα συγχωνεύτηκαν όλες οι εκδοτικές επιχειρήσεις του ομίλου (Κύκα Εκδοτική Α.Ε., Daily Press Magazines Εκδοτική Α.Ε., Ημερήσιος Τύπος Α.Ε. και Ημεροσκόπος Εκδοτική Συμμετοχική Α.Ε.), μέσω συγχώνευσης στην πρώτη (ΦΕΚ 40/5.1.2010). Στη συνέχεια η εταιρεία Κύκα Α.Ε. μετονομάστηκε σε «ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε.». Πρόκειται για την εταιρεία που εξαγόρασε σχεδόν ό,τι «σαπάκι» κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά, συμπεριλαμβανομένης της «Espresso», και δανειοδοτήθηκε από την Proton του κ. Λαυρεντιάδη με ποσά που, σύμφωνα με το πόρισμα της ΤτΕ, ξεπερνούν τα 60 εκατ. Ευρώ.


Η διπλή απάτη με τα σήματα που μεταβιβάστηκαν 1.000 €

Το 2011 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών εξέδωσε βούλευμα-φωτιά, το οποίο ξετυλίγει το κουβάρι του σκανδάλου της Proton και της συμμετοχής σε αυτό του Πέτρου Κυριακίδη και των εκδοτικών εταιρειών που διατηρεί και έχει χρηματοδοτήσει παράνομα από την τράπεζα. Είναι η πρώτη πράξη του δράματος που οδήγησε στην απόδραση του Π. Κυριακίδη και στην απαγγελία βαρύτατων κακουργηματικών κατηγοριών στον ίδιο, αλλά και σε δεκάδες στελέχη του πιστωτικού ιδρύματος. 

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, και ενώ η δικαστική έρευνα είναι σε πλήρη εξέλιξη, η εταιρεία ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. του Κυριακίδη μεταβίβασε με φερόμενη ημερομηνία τις 23 Οκτωβρίου του 2012, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που διατηρούν οι κυπριακές Αρχές, στην κυπριακή εταιρεία IBETT Ltd, με φερόμενο νόμιμο εκπρόσωπο τον δικηγόρο Σάββα Πολυδώρου, επτά εμπορικά σήματα. Συγκεκριμένα, τα σήματα «Espresso», «Εσπρέσο», «Κυριακάτικη Espresso», «Espresso Κυριακής», «Ε Προβλέψεις ΒΕΤ Espresso», «Benefit by Espresso της Κυριακής» και «Espresso CASA». 

Βεβαίως, αυτό που προκαλεί ίλιγγο, αλλά και πληθώρα σοβαρών ερωτημάτων είναι το τίμημα της μεταβιβάσεως: Μόλις 1.000 ευρώ πλέον ΦΠΑ για επτά σήματα, δηλαδή κάτι λιγότερο από 143 ευρώ ανά σήμα! Αυτό που έχει επίσης αξία είναι το γεγονός ότι το ιδιωτικό συμφωνητικό, που σήμερα αποκαλύπτουν τα «Π», με το οποίο συμφωνήθηκε η μεταβίβαση κατατέθηκε με ημερομηνία 5 Δεκεμβρίου του 2011, σχεδόν έναν χρόνο νωρίτερα, ενώ όλως τυχαίως η κυπριακή εταιρεία IBETT Ltd ιδρύθηκε μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την ημερομηνία που υπεγράφη το ιδιωτικό συμφωνητικό και συγκεκριμένα την 1η/12/2011.

Το πρώτο ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι εάν είναι εύλογο το ποσό των 1.000 ευρώ για τη μεταβίβαση των σημάτων, όταν στον ισολογισμό της ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. του 2011 (ΦΕΚ 6623/10.7.2012) εμφανίζονται τα σήματα των εφημερίδων της να αποτιμώνται σε ποσά δεκάδων χιλιάδων ευρώ και, όπως προκύπτει από το πόρισμα της ΤτΕ για τη ΝΕΠ: «Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τα εμπορικά σήματα όπως “Κυριακάτικη Εσπρέσο” και “Καθημερινή Εσπρέσο” αποτιμήθηκαν την 30η-9-2009 από 44 χιλιάδες σε 63 εκατομμύρια(!)… Η προφανώς εικονική αυτή αποτίμηση διόγκωνε τα ίδια κεφάλαια της πιστούχου και “επέτρεψε” στην τράπεζα να προβεί σε σημαντικό δανεισμό…». Πώς μπορεί να χαρακτηρίσει, λοιπόν, κανείς αυτή τη μεταβίβαση των σημάτων έναντι 1.000 ευρώ; Πώς είναι δυνατόν σήματα που η ΝΕΠ στους ισολογισμούς της αποτιμά με αξία εκατομμυρίων ευρώ για αύξηση ιδιών κεφαλαίων να παραχωρούνται από την ίδια έναντι ευτελούς ποσού;

ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Με το ιδιωτικό συμφωνητικό που παρουσιάζει η εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ υπάρχει, μάλιστα, σαφής πρόβλεψη ώστε η παραχώρηση άδειας χρήσης των σημάτων αυτών από την ΙΒΕΤΤ Ltd προς τη ΝΕΠ Ανώνυμη Εταιρεία Εκδόσεων να ισχύει μέχρι την 31η-12-2012, και μάλιστα χωρίς να καταβληθεί ως αντάλλαγμα ούτε ένα ευρώ! Τα «θαύματα», όμως, και οι συμπτώσεις δεν σταματούν εκεί. 

Η «επιτυχημένη» αυτή συνεργασία (στην πραγματικότητα εξαιρετικά ζημιογόνα για την κυπριακή εταιρεία) δεν έμελλε να ολοκληρωθεί, καθώς στις 19 Οκτωβρίου του 2012, δηλαδή σε χρόνο προγενέστερο της υποβολής του αρχικού συμφωνητικού στο υπουργείο Εμπορίου προς καταχώρηση στα τηρούμενα βιβλία (και άρα προκύπτει κατ’ αρχήν το ερώτημα γιατί να πρωτοκολληθεί ενώπιον δημόσιας Αρχής ένα ιδιωτικό συμφωνητικό που είχε ήδη παύσει να ισχύει μεταξύ των μερών), συμφωνήθηκε ότι η ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. έπαυσε να ασκεί το δικαίωμα χρήσεως αυτών από τη νέα ιδιοκτήτρια κυπριακή εταιρεία IBETT Ltd. Με την τελευταία, όλως περιέργως, να υποχρεώνεται και να συναινεί στην καταβολή ποσού 540.000 ευρώ ως ποινική ρήτρα. Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η αρχική -φορολογηθείσα- αξία ανήρχετο στο ποσό των 1.000 ευρώ και ουδεμία ποινική ρήτρα είχε συμφωνηθεί στο αρχικό συμφωνητικό μεταβίβασης, ποσό μάλιστα το οποίο συμφωνήθηκε να καταβληθεί έως τις 24-10-2012. 

Μέχρι στιγμής, δηλαδή, έχουμε μια παραχώρηση σημάτων που κοστολογείται 1.000 ευρώ και, ενώ ο παραχωρών διατηρεί το δικαίωμα να κάνει χρήση των σημάτων, ο αποδέκτης των σημάτων παραιτείται από τα δικαιώματά του πρόωρα και καταβάλλει ως ποινική ρήτρα 540.000 ευρώ για κάτι που απέκτησε έναντι 1.000 ευρώ ενώ ουδεμία σχετική συμβατική δέσμευση είχε αναλάβει!


H δεκαετής παραχώρηση

Ως εκ θαύματος, παρά την κακή εμπορική εξέλιξη της συγκεκριμένης συμφωνίας για την IBETT Ltd, η οποία κατά τα φαινόμενα υπέστη ζημία ύψους 541.000 ευρώ από την εκμετάλλευση δύο τόσο ισχυρών εμπορικών σημάτων, μόλις τέσσερις ημέρες μετά, δηλαδή στις 23-10-2012, παραχώρησε την αποκλειστική χρήση τους στην εταιρεία Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε. του κ. Φιλιππάκη για δεκαετή διάρκεια και ενώ η θεώρηση του γνησίου της υπογραφής του νόμιμου εκπροσώπου της κυπριακής εταιρείας στο σχετικό πληρεξούσιο για την υπογραφή του φέρει ημερομηνία 17-10-2012, δηλαδή προγενέστερη της ημερομηνίας θεωρήσεως της υπογραφής του ιδίου επί του ιδιωτικού συμφωνητικού που εν συνεχεία αντικαταστάθηκε με αυτό – με τον πλέον δύσπιστο να θεωρεί ότι το σύνολο των μεταβιβάσεων αυτών κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως προσχεδιασμένο και απολύτως εικονικό! 

Με άλλα λόγια, ως εκ της θεϊκής πρόνοιας, μόλις η κυπριακή εταιρεία ανακάλεσε το δικαίωμα της ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. να χρησιμοποιεί τα σχετικά σήματα και να κυκλοφορεί την ομώνυμη εφημερίδα, και μάλιστα υποχρεώθηκε στην καταβολή ποσού 540.000 ευρώ ως αποζημίωση ποινικής ρήτρας, ευρέθη νέος «μνηστήρας» και συγκεκριμένα η εταιρεία του κ. Ι. Φιλιππάκη. Ποιο ήταν το τίμημα της παραχώρησης άδειας χρήσεως; Κατά διαβολική σύμπτωση, ό,τι ακριβώς υποχρεώθηκε, κατά τα έγγραφα τουλάχιστον, να καταβάλει η IBETT Ltd προς τη ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. ως ποινική ρήτρα το αργότερο έως τις 24-10-2012, δηλαδή 540.000 ευρώ, η συμβατική υποχρέωση καταβολής των οποίων διέφερε μόλις κατά μία ημέρα! Φυσικά, μεταβλήθηκε ο εκδότης της εφημερίδας «Espresso», δηλαδή η Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε., με πρόεδρο αυτής -ποιον άλλον;- τον κ. Ι. Φιλιππάκη. Και όλα αυτά ενώ κατά τον χρόνο της παραχωρήσεως άδειας χρήσης αντί ποσού 540.000 ευρώ, το μετοχικό κεφάλαιο της Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε. ανήρχετο μόλις στα 168.000 ευρώ, κατόπιν της αποφάσεως της από 22-11-2010 έκτακτης Γ.Σ. των μετόχων της. 

Βεβαίως, ακόμη και εάν ο πλέον καλόπιστος παράβλεπε τα παραπάνω, σίγουρα δεν θα μπορούσε να μην προβληματιστεί από τον χρόνο, τη συγκυρία και εν τέλει τη σκοπιμότητα των συγκεκριμένων διαδοχικών μεταβιβάσεων των σημάτων. Και αυτό διότι κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει όσα δέχθηκε στο σκεπτικό του το υπ’ αρ. 3680/2011 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, όπου, σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, η ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. ήταν μία εκ των εταιρειών που «έλαβαν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ χωρίς τις απαιτούμενες διασφαλίσεις, χωρίς εγγυήσεις και με εξαιρετικά υψηλό πιστωτικό κίνδυνο, με συνέπεια να απειληθεί να υποστεί περιουσιακή ζημία η τράπεζα (Proton Bank)», οπότε και αποφασίστηκε η εις βάρος του Π. Κυριακίδη δικαστική επιβολή απαγόρευσης της κινήσεως όλων των τηρούμενων στα τραπεζικά ιδρύματα λογαριασμών, μετοχών ή άλλων τηρούμενων χρηματοπιστωτικών-επενδυτικών προϊόντων, καθώς και το άνοιγμα τυχόν τηρούμενης θυρίδας ή θησαυροφυλακίου για το ποσό των 35,16 εκατομμυρίων ευρώ