Ο ήρωάς του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σύγχρονος Δρ. Τζέκιλ και κύριος Χάιντ.

Ο «Ορφέας» του «Τατουάζ» συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό ως ένας ευαίσθητος και τρυφερός άνδρας, αλλά η σκοτεινή του πλευρά δεν άργησε να φανεί, καθώς είναι ο serial killer της ερωτικής δραματικής σειράς του Alpha, που όλοι αναζητούν αλλά κανείς δεν υποψιάζεται.

Ο Νίκος Πολυδερόπουλος που κρατά τον ιδιαίτερο αυτό ρόλο, μίλησε στην «Ελευθερία του Τύπου» και τη δημοσιογράφο Κωνσταντίνα Γαρνέλη για το πώς αρχικά αντιμετώπισε αυτόν τον χαρακτήρα που κλήθηκε να υποδυθεί. «Από την πρώτη στιγμή που με ενημέρωσε ο Αντρέας Γεωργίου για τον «Ορφέα» και την ιστορία του, τον είδα ως πρόκληση στην καριέρα μου. Ηταν κάτι διαφορετικό μέχρι σήμερα για μένα, και με ιντρίγκαρε» λέει και εξηγεί για τα όσα συμβαίνουν: «Οι πράξεις του «δικαιολογούνται» κατά κάποιο τρόπο από τα όσα βίωσε με τη μητέρα του στην παιδική του ηλικία και την δολοφονία του πατέρα του, που συνέβη μπροστά στα μάτια του. Ηταν σε μία τρυφερή στιγμή της ζωής του που έχτιζε το «είναι» του και το συγκεκριμένο συμβάν τον επηρέασε ανεπανόρθωτα. Σαν χαρακτήρας έχει θετικά στοιχεία. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχει δείξει την καλή πλευρά του, όπως τα φάρμακα που έδωσε για μία ανήμπορη γυναίκα ή τα χρήματα που έστειλε στη μάνα του, μέσω της Μάρθας. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».

Ο Νίκος Πολυδερόπουλος για να ερμηνεύσει το ρόλο του και να πλησιάσει στις απαιτήσεις του, όπως αποκαλύπτει, μελέτησε περιπτώσεις πραγματικών serial killer και παρακολούθησε ταινίες με παρόμοιους χαρακτήρες. «Ανθρωποι όπως εκείνος έχουν μία διεστραμμένη αρχή. Ο θάνατος γι’ αυτούς είναι η μοναδική και σωστή επιλογή. Αποφασίζουν να αποδώσουν «δικαιοσύνη», θεωρώντας πως γλιτώνουν έναν απατημένο σύζυγο από μία γυναίκα που αφήνεται στο πάθος της. Το ίδιο έγινε και με τη μητέρα του Ορφέα στο «Τατουάζ», η πράξη της οποίας τον στιγμάτισε για όλη του ζωή» αναφέρει.

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισε ο ηθοποιός ήταν να μεταφέρει στον τηλεθεατή την «αλήθεια» του ήρωά του και ότι πράγματι τη στιγμή του εγκλήματος θολώνει, πονάει και παλεύει μέσα του το καλό με το κακό. Πάντως στο δρόμο όσοι τον συναντούν δεν τον κοιτάζουν περίεργα: «Είναι ανάμεικτες οι αντιδράσεις του κόσμου. Από τη μία μου κάνουν πλάκα, ή υπάρχουν γυναίκες που είναι μητέρες και νιώθουν ως παιδί τους τον Ορφέα, τον πόνο που βίωσε και βιώνει» επισημαίνει. Οσο για το πώς εξελίσσεται ο ρόλος του; «Ο Ορφέας από τη μία έχει την κοινωνική του ζωή και από την άλλη τη σκοτεινή του πλευρά. Κανείς δεν γνωρίζει τις πράξεις του, άρα κανείς δεν μπορεί να τον επηρεάσει» καταλήγει.