Του Γιώργου Παππού, Ένθετο moneypro,

Εφημερίδα Παραπολιτικά

Φιλότιμες προσπάθειες να βάλει... μπουρλότο στη συμφωνία με την Αθήνα κατέβαλλε έως την τελευταία στιγμή ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα, ο γνωστός Πολ Τόμσεν, γεγονός που επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά τον χαρακτηρισμό του προκλητικού και του εριστικού, που έχει... κερδίσει επάξια από την πρώτη κιόλας αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος.
Αν και είχε καταστεί προφανές από τον Σεπτέμβριο ότι το ΔΝΤ επιθυμούσε να προκαλέσει εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις, προκειμένου να ασκήσει πιέσεις στους Ευρωπαίους και κυρίως στο Βερολίνο για ριζικές λύσεις (βλέπε «κούρεμα») στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους, υπουργοί και στελέχη υπουργείων που είχαν τις πιο σοβαρές εκκρεμότητες δεν κρύβουν την έκπληξη και τη δυσφορία τους για τους «εμπρηστικούς» ελιγμούς του Π. Τόμσεν και των συνεργατών του.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ. Το ότι το θέμα των ομαδικών απολύσεων ήταν ένα από τα «αγκάθια» των διαπραγματεύσεων δεν ήταν άγνωστο. Αυτό που έγινε κάτι παραπάνω από σαφές ήταν ότι ο Π. Τόμσεν δεν ήθελε επ’ ουδενί να δώσει τη συγκατάθεσή του στο σχέδιο της ελληνικής πλευράς για ενίσχυση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, υποστηρίζοντας ότι μόνο με νομοθετική παρέμβαση θα διασφαλιστεί η απαιτούμενη ευελιξία στο πλαίσιο.
Αν και οι Ευρωπαίοι μάλλον βολεύτηκαν από την αδιαλλαξία του «συναδέλφου» τους στην τρόικα, η επιμονή ή μάλλον εμμονή του Π. Τόμσεν ήταν αυτή που έφερε εκ νέου στο προσκήνιο τις φωνές που υποστηρίζουν ότι πίσω από αυτές τις θέσεις κρύβονται συγκεκριμένα συμφέροντα επιχειρηματιών. Είναι ενδεικτικό της σκληρής στάσης του εκπροσώπου του ΔΝΤ ότι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή συμφωνήθηκε με την ελληνική πλευρά να ισχύσει δοκιμαστική 6μηνη περίοδος για το ελληνικό σχέδιο, ενώ, όπως αναφέρουν πηγές από το Ταμείο, στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο «θα χρησιμοποιηθεί ειδική γλώσσα» αναφορικά με το κεφάλαιο των ομαδικών απολύσεων.
Το ζήτημα αυτό δεν ήταν, όμως, το μοναδικό που λίγο έλειψε να βάλει «φωτιά» στις διαπραγματεύσεις, καθώς στο... παρά πέντε τέθηκε αιφνιδιαστικά και μετ’ επιτάσεως το θέμα των 3ετιών στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα. Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, από την αρχή της αξιολόγησης του προγράμματος υπάρχει εμμονή του ΔΝΤ με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα και αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι η πίεση αυτή απέδωσε καρπούς για την τρόικα, αφού η ελληνική πλευρά υποχρεώθηκε σε ένα ακόμα βήμα προς τα πίσω στα εργασιακά, προκειμένου να κλείσει η συμφωνία.
Ετσι, οι μακροχρόνια άνεργοι, εάν επιθυμούν να εργαστούν, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η προϋπηρεσία τους θα αναγνωρίζεται μόνο κατά το ήμισυ, καθώς το επικαιροποιημένο Μνημόνιο θα προβλέπει μείωση των ωριμάσεων (3ετίες) κατά 50%, ως... κίνητρο για την τόνωση της απασχόλησης.
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ. Η... δράση του Π. Τόμσεν και των συνεργατών του ήταν ιδιαίτερα «πλούσια» και στις διαπραγματεύσεις για τα δημοσιονομικά. Από τον Σεπτέμβριο κιόλας το ΔΝΤ είχε καταστήσει σαφές στο οικονομικό επιτελείο ότι θεωρεί «γελοία» την ιστορία του κοινωνικού μερίσματος, ενώ, όπως αναφέρουν υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, επέμεινε έως τον Νοέμβριο να αμφισβητεί τις προβολές για το πρωτογενές πλεόνασμα. Οταν τα στοιχεία -έστω λογιστικά- δεν μπορούσαν πλέον να ανατραπούν, η στρατηγική του Π. Τόμσεν εστιάστηκε στην αμφισβήτηση των προβολών για το 2014 και, όπως υποστηρίζουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου, έγινε εξαντλητικό παζάρι έως την τελευταία στιγμή για το αποκαλούμενο carry over, δηλαδή για τις θετικές επιπτώσεις μέτρων του 2013 και στην εφετινή χρονιά.
«Μπουρλότο» επιχείρησε να βάλει το ΔΝΤ και στα φορολογικά, αφού ο συνεργάτης του Π. Τόμσεν λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα τις συζητήσεις για τα φορολογικά πρόστιμα και όλες τις διορθωτικές φορολογικές διατάξεις. Ως αποτέλεσμα, προκάλεσε τη δυσφορία ακόμα και των Ευρωπαίων τεχνοκρατών που συμμετείχαν στα κλιμάκια της τρόικας.

ΟΟΣΑ. Αρνητικός πρωταγωνιστής ήταν ο Π. Τόμσεν και στις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο Ανάπτυξης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν ιδιαίτερα πιεστικός όσον αφορά στην πλήρη απελευθέρωση της διάθεσης φρέσκου γάλακτος και εμφανιζόταν να μην αντιλαμβάνεται ή έκανε πως δεν αντιλαμβάνεται τις ελληνικές ευαισθησίες. Εχοντας, επίσης στους φακέλους του τα... αμερικανικά πρότυπα, πίεσε και για την πλήρη απελευθέρωση της διάθεσης των μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενων φαρμάκων, στη λογική των αμερικανικών drugstores. Η επιμονή αυτή (αλλά και η ανοχή των Ευρωπαίων, που κυκλοφορούσαν επίσης με συγκριτικά στοιχεία για την υπόλοιπη ευρωζώνη) οδήγησε τελικά στη συμβιβαστική λύση της 3μηνης δοκιμαστικής περιόδου, οπότε θα επιδιωχθεί η μείωση των τιμών εντός των φαρμακείων.