Ελλάκτωρ: Συμβιβασμός 85 εκατ. για την υποθαλάσσια Θεσσαλονίκης
Δεκαέξι χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης για την υποθαλάσσια οδική αρτηρία Θεσσαλονίκης, τον Οκτώβριο του 2006, η κοινοπραξία «Θερμαϊκή Οδός» ήρθε πριν από λίγες εβδομάδες σε συμβιβασμό με το ελληνικό Δημόσιο, ώστε να λάβει ως αποζημίωση 85 εκατ. ευρώ για το έργο που ουδέποτε υλοποιήθηκε.
Η «Θερμαϊκή Οδός ΑΕ» στην οποία συμμετείχε η ΑΚΤΩΡ, η Arhirodon και η ολλανδική Boskalis, είχε ανακηρυχθεί τον Ιούνιο του 2005 προσωρινός ανάδοχος για την κατασκευή και διαχείριση μιας υποθαλάσσιας οδικής , που θα συνέδεε τη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά. Ο οδικός άξονας θα είχε μήκος 6,2 χιλιόμετρα με 1,24 χιλιόμετρα υποθαλάσσιας σήραγγας. Η σύμβαση υπεγράφη στις 31 Οκτωβρίου 2006 με το κόστος του έργου να φτάνει τα 480 εκατ. ευρώ και πρόβλεψη ολοκλήρωσης μέσα σε τέσσερα χρόνια. Τελικά, υπήρξε σειρά προσφυγών και αποφάσεις του υπουργείου Πολιτισμού με αποτέλεσμα να μην προχωρήσει το έργο.
Η «Θερμαϊκή Οδός ΑΕ» προχώρησε σε καταγγελία της σύμβασης τον Ιούλιο του 2009 και από τότε είχε κερδίσει σειρά δικαστικών αποφάσεων. Στις αρχές Οκτωβρίου, «σε συνέχεια διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Θερμαικής Οδού Α.Ε., κατατέθηκε στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών από την Θερμαϊκή Οδός A.Ε. Πρόταση Συμβιβαστικής Επίλυσης Διαφοράς».
Σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό της Ελλάκτωρ, «στις 23 Δεκεμβρίου 2021 το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ενέκρινε τον συμβιβασμό. Στις 11 Ιανουαρίου 2022 εστάλη σχετική επιστολή όπου έγινε εν μέρει δεκτό το αίτημα για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, νομίμως υπογεγραμμένο και εγκεκριμένο από τους Υπουργούς Οικονομικών και Υποδομών, με την καταβολή στη Θερμαϊκή Οδό, σε πλήρη και ολοσχερή εξόφληση, αποζημίωσης ύψους 85 εκατ. ευρώ, υπό προβλεπόμενες προϋποθέσεις». Στις 14 Ιανουαρίου, η «Θερμαϊκή Οδός» κατέθεσε επιστολή αποδοχής των όρων του συμβιβασμού.
Ο μαραθώνιος προσφυγών
Οι πρώτες διαιτητικές αποφάσεις είχαν κερδηθεί το 2010 και το 2012 και η «Θερμαϊκή Οδός» είχε λαμβάνειν αποζημίωση 67,9 εκατ. από το Ελληνικό Δημόσιο. Το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε κατά των ανωτέρω διαιτητικών αποφάσεων επτά αγωγές ακυρώσεως και από το Εφετείο Αθηνών εκδόθηκαν αποφάσεις επί των αγωγών αυτών, οι οποίες τις κάνουν δεκτές για λόγους τυπικούς. Στη συνέχεια, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε τις τέσσερις εφετειακές αποφάσεις (αναμένεται η απόφαση και των υπόλοιπων τριών) αποκτώντας εκ νέου αναδρομική ισχύ οι διαιτητικές αποφάσεις του 2010 και κράτησε τις υποθέσεις για εκδίκαση των ουσιαστικών λόγων που τέθηκαν ενώπιον του.
Στις 14 Ιουλίου 2021, εκδόθηκε απόφαση περί αμετάκλητης απόρριψης των αγωγών ακυρώσεως του Δημοσίου από τον Άρειο Πάγο. Κατά συνέπεια, μετά την έκδοση των τελευταίων αποφάσεων από τον Άρειο Πάγο, οι 4 από τις 7 διαιτητικές αποφάσεις του 2010 είναι αμετάκλητα ισχυρές, παράγουν δεδικασμένο και είναι άμεσα εκτελεστές.
Από τον Ιούλιο του , η «Θερμαϊκή Οδός» επανέφερε τις διαιτησίες με τις ίδιες απαιτήσεις. Η εκ νέου διαιτητική απόφαση, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2019, δικαιώνει την εταιρεία και επιδικάζει αποζημίωση ύψους 65,2 εκατ. ευρώ πλέον τόκων υπερημερίας από 30.01.2011. Το Δημόσιο επέδωσε αγωγή για την ακύρωση και αίτηση για την αναστολή της ανωτέρω διαιτητικής απόφασης ενώπιον του Εφετείου Αθηνών οι οποίες απορρίφθηκαν. Έτσι, φτάσαμε στον συμβιβασμό.
Η «Θερμαϊκή Οδός ΑΕ» στην οποία συμμετείχε η ΑΚΤΩΡ, η Arhirodon και η ολλανδική Boskalis, είχε ανακηρυχθεί τον Ιούνιο του 2005 προσωρινός ανάδοχος για την κατασκευή και διαχείριση μιας υποθαλάσσιας οδικής , που θα συνέδεε τη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά. Ο οδικός άξονας θα είχε μήκος 6,2 χιλιόμετρα με 1,24 χιλιόμετρα υποθαλάσσιας σήραγγας. Η σύμβαση υπεγράφη στις 31 Οκτωβρίου 2006 με το κόστος του έργου να φτάνει τα 480 εκατ. ευρώ και πρόβλεψη ολοκλήρωσης μέσα σε τέσσερα χρόνια. Τελικά, υπήρξε σειρά προσφυγών και αποφάσεις του υπουργείου Πολιτισμού με αποτέλεσμα να μην προχωρήσει το έργο.
Η «Θερμαϊκή Οδός ΑΕ» προχώρησε σε καταγγελία της σύμβασης τον Ιούλιο του 2009 και από τότε είχε κερδίσει σειρά δικαστικών αποφάσεων. Στις αρχές Οκτωβρίου, «σε συνέχεια διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Θερμαικής Οδού Α.Ε., κατατέθηκε στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών από την Θερμαϊκή Οδός A.Ε. Πρόταση Συμβιβαστικής Επίλυσης Διαφοράς».
Σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό της Ελλάκτωρ, «στις 23 Δεκεμβρίου 2021 το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ενέκρινε τον συμβιβασμό. Στις 11 Ιανουαρίου 2022 εστάλη σχετική επιστολή όπου έγινε εν μέρει δεκτό το αίτημα για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, νομίμως υπογεγραμμένο και εγκεκριμένο από τους Υπουργούς Οικονομικών και Υποδομών, με την καταβολή στη Θερμαϊκή Οδό, σε πλήρη και ολοσχερή εξόφληση, αποζημίωσης ύψους 85 εκατ. ευρώ, υπό προβλεπόμενες προϋποθέσεις». Στις 14 Ιανουαρίου, η «Θερμαϊκή Οδός» κατέθεσε επιστολή αποδοχής των όρων του συμβιβασμού.
Ο μαραθώνιος προσφυγών
Οι πρώτες διαιτητικές αποφάσεις είχαν κερδηθεί το 2010 και το 2012 και η «Θερμαϊκή Οδός» είχε λαμβάνειν αποζημίωση 67,9 εκατ. από το Ελληνικό Δημόσιο. Το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε κατά των ανωτέρω διαιτητικών αποφάσεων επτά αγωγές ακυρώσεως και από το Εφετείο Αθηνών εκδόθηκαν αποφάσεις επί των αγωγών αυτών, οι οποίες τις κάνουν δεκτές για λόγους τυπικούς. Στη συνέχεια, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε τις τέσσερις εφετειακές αποφάσεις (αναμένεται η απόφαση και των υπόλοιπων τριών) αποκτώντας εκ νέου αναδρομική ισχύ οι διαιτητικές αποφάσεις του 2010 και κράτησε τις υποθέσεις για εκδίκαση των ουσιαστικών λόγων που τέθηκαν ενώπιον του.
Στις 14 Ιουλίου 2021, εκδόθηκε απόφαση περί αμετάκλητης απόρριψης των αγωγών ακυρώσεως του Δημοσίου από τον Άρειο Πάγο. Κατά συνέπεια, μετά την έκδοση των τελευταίων αποφάσεων από τον Άρειο Πάγο, οι 4 από τις 7 διαιτητικές αποφάσεις του 2010 είναι αμετάκλητα ισχυρές, παράγουν δεδικασμένο και είναι άμεσα εκτελεστές.
Από τον Ιούλιο του , η «Θερμαϊκή Οδός» επανέφερε τις διαιτησίες με τις ίδιες απαιτήσεις. Η εκ νέου διαιτητική απόφαση, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2019, δικαιώνει την εταιρεία και επιδικάζει αποζημίωση ύψους 65,2 εκατ. ευρώ πλέον τόκων υπερημερίας από 30.01.2011. Το Δημόσιο επέδωσε αγωγή για την ακύρωση και αίτηση για την αναστολή της ανωτέρω διαιτητικής απόφασης ενώπιον του Εφετείου Αθηνών οι οποίες απορρίφθηκαν. Έτσι, φτάσαμε στον συμβιβασμό.
