Το κόστος της ενέργειας είναι ένα πρόβλημα που απειλεί σήμερα όχι μόνο την ανταγωνιστικότητα, αλλά και την ίδια τη βιωσιμότητα της εγχώριας βιομηχανίας. Οι ελληνικές επιχειρήσεις πληρώνουν την ηλεκτρική ενέργεια πολύ υψηλότερα σε σχέση με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους, οι οποίοι διαθέτουν περισσότερες εναλλακτικές επιλογές προμήθειας. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται δυσανάλογα το κόστος παραγωγής και να συμπιέζονται τα περιθώρια κέρδους, σε μια περίοδο όπου οι εξαγωγές αποτελούν μοναδική διέξοδο ενάντια στην ύφεση. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να επιδοτήσουν ουσιαστικά τις εξαγωγές τους, με τιμές χαμηλότερες του κόστους παραγωγής.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ενίσχυση του βιομηχανικού ιστού της χώρας – απαραίτητη για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και την τόνωση της απασχόλησης – παραμένει στόχος ανέφικτος. Η πρόσφατη παρέμβαση της κυβέρνησης προς τη ΔΕΗ, για τη μείωση των βιομηχανικών τιμολογίων ήταν μια κίνηση επιβεβλημένη, όχι όμως αρκετή. Ακόμη κι αν ξεπεραστούν οι αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν θα έχει ξεπεραστεί το βασικό πρόβλημα που είναι η έλλειψη μιας πραγματικά ανταγωνιστικής αγοράς. Μιας αγοράς που θα λειτουργεί προς όφελος τόσο των προμηθευτών όσο και των καταναλωτών της ενέργειας. Σε αυτό τον τομέα, οι μέχρι σήμερα μεταρρυθμιστικές προσπάθειες εκ των πραγμάτων φαίνεται να έχουν αποτύχει. Η έλλειψη σοβαρών εναλλακτικών προμηθευτών, αλλά και ενός βιώσιμου θεσμικού πλαισίου για τις ΑΠΕ, λειτουργεί τελικά σε βάρος των καταναλωτών ενέργειας.

Εάν δεν θέλουμε στο μέλλον να δούμε ακόμη και τις εναπομείνασες ελληνικές βιομηχανίες να κλείνουν ή να μεταφέρονται εκτός Ελλάδας, με τις ανάλογες συνέπειες για την οικονομία και την απασχόληση, το θέμα της αγοράς ενέργειας θα πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά.