Cepsa: Φέρνει έναν διάδρομο πράσινου υδρογόνου στην Ευρώπη
Τον περασμένο μήνα, η ισπανική Cepsa και το λιμάνι του Ρότερνταμ υπέγραψαν συμφωνία για τη δημιουργία ενός «διαδρόμου» πράσινου υδρογόνου, που θα μεταφέρει φθηνότερο πράσινο υδρογόνο – με τη μορφή αμμωνίας- από την ηλιόλουστη Ανδαλουσία στο ολλανδικό λιμάνι, προκειμένου να τροφοδοτηθούν οι βιομηχανίες του Βορρά.
Πίσω από την ανάπτυξη του πρότζεκτ βρίσκεται ο Μάρτεν Βέτσελαρ, ο νέος διευθυντής ΔΣ και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του 26ετή προϋπηρεσία στη Shell. Η τελευταία άλλωστε, έχει επίσης σχέδια για την ανάπτυξη του μεγαλύτερου στην Ευρώπη εργοστασίου παραγωγής υδρογόνου στο Ρότερνταμ.
Ο Βέτσελαρ «στρατολογήθηκε» τον Ιανουάριο από την ισπανική εταιρεία παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου Cepsa, η οποία ανήκει στο Κρατικό Επενδυτικό Ταμείο Mubadala του Άμπου Ντάμπι και τον αμερικανικό όμιλο Carlyle Group. Τον Απρίλιο, έθεσε σε εφαρμογή τη νέα στρατηγική της εταιρείας με στόχο την ταχύτερη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα σε πιο πράσινες μορφές ενέργειας, δεσμευόμενος στην επένδυση τουλάχιστον 5 δισ. δολαρίων (αντιστοιχεί στο 60% των συνολικών κεφαλαιουχικών δαπανών της εταιρείας) σε πρότζεκτ χαμηλού αποτυπώματος σε άνθρακα ως το 2030.
Στο επίκεντρο αυτής της στρατηγικής βρίσκεται η ανάπτυξη της Ανδαλουσίας στον ισπανικό Νότο, ως βασικού κόμβου παραγωγής πράσινου υδρογόνου στην Ευρώπη. Η εταιρία παράγει ήδη περί το 1 γιγαβάτ (GW) ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, που διοχετεύεται στο δίκτυο, ενώ σχεδιάζει την ανάπτυξη ακόμη 7 GW από ηλιακή ενέργεια και ανεμογεννήτριες στην περιοχή.
«Είμαι απολύτως σίγουρος πως το φθηνότερο πράσινο υδρογόνο στην Ευρώπη θα είναι στην Ανδαλουσία, επειδή το 80% του κόστους (παραγωγής) του υδρογόνου είναι (ηλεκτρική) ενέργεια και η φθηνότερη ενέργεια βρίσκεται εκεί» αναφέρει ο Βέτσελαρ στους Financial Times.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η πρώτη φορά που ένα πρότζεκτ συνδέει τις δυνατότητες του ευρωπαϊκού Νότου για ηλιακή ενέργεια με τις ενεργειακές απαιτήσεις της βόρειας Ευρώπης και είναι «εμβληματικό της γρήγορης προόδου που κάνει η ΕΕ στην πράσινη ατζέντα της». Να σημειωθεί πως το πρόγραμμα REPowerEU της ΕΕ προβλέπει ετήσια κατανάλωση περί των 20 εκατ. τόνων πράσινου υδρογόνου ως το 2030, τουλάχιστον το μισό από το οποίο πρέπει να παράγεται εντός της Ένωσης.
Από την Αλχεθίρας στο Ρότερνταμ και τη γερμανική Β. Ρηνανία-Βεστφαλία
Ο σχεδιασμός της Cepsa περιλαμβάνει τη μεταφορά του πράσινο υδρογόνου στο Ρότερνταμ, αφού πρώτα μετατραπεί σε αμμωνία, μέσω θαλάσσης από το ισπανικό λιμάνι της Αλχεθίρας, κάτι που αναμένεται να ξεκινήσει ως το 2027. Το υδρογόνο στη συνέχεια, είτε θα χρησιμοποιείται στο Ρότερνταμ, είτε -όπως αναφέρει ο διευθυντής του Λιμένα του Ρότερνταμ για την Ανάπτυξη Νέων Επιχειρήσεων, Νίκο Βαν Ντούρεν, θα μεταφέρεται μέσω αγωγών σε βιομηχανικά συγκροτήματα της γερμανικής Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Το λιμάνι του Ρότερνταμ επί του παρόντος καλύπτει το 13% της ενεργειακής ζήτησης της Ευρώπης (κυρίως σε εισαγωγές αργού πετρελαίου, προϊόντων διύλισης και άνθρακα) και στόχος είναι να επεκτείνει αυτό το ρόλο και στην ηλεκτρική ενέργεια. Στο παιχνίδι έχουν μπει οι πετρελαϊκές εταιρείες, με την Shell, όπου ο Μ. Βέτσελαρ εργάσθηκε επί 26ετία (εξ αυτών την τελευταία πενταετία στη Χάγη ως Διευθυντής Φυσικού Αερίου, Ανανεώσιμων και Ενεργειακών Λύσεων), να σχεδιάζει να αναπτύξει εκεί τον μεγαλύτερο ηλεκτρολύτη φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Ο ηλεκτρολύτης του εργοστασίου Holland Hydrogen I, αναμένεται να παράγει 60 τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου ημερησίως, με ΑΠΕ που προέρχεται από το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Hollandse Kust.
Την ίδια ώρα, ο ολλανδικός όμιλος χημικών OCI επεκτείνει το τέρμιναλ εισαγωγής αμμωνίας στο λιμάνι, ενώ οι BP και Gunvor έχουν επίσης ανακοινώσει σχέδια για την ανάπτυξη υποδομών πράσινου υδρογόνου στην πόλη.
Αν τα σχέδια αυτά συνολικά ευοδωθούν, ως το 2030 ο κ. Βαν Ντούρεν εκτιμά πως θα μπορούσαν να παράγονται 600.000 τόνοι ετησίως και να εισάγονται 4 εκατ. τόνοι ετησίως σε πράσινο υδρογόνο, κάτι που θα μπορούσε να καλύψει ως και το 25% της προβλεπόμενης ευρωπαϊκής ζήτησης για το ίδιο διάστημα. Ως το 2050, ευελπισεί ότι μέχρι και 20 εκατ. τόνοι πράσινου υδρογόνου θα μπορούσαν να περνούν από την πόλη, με τα 2 εκατ. τόνοι εξ αυτών να έχουν παραχθεί τοπικά.
Ήδη το λιμάνι υπενοικιάζει εκτάσεις γης για ηλεκτρόλυση, ενισχύει τα έργα δημιουργίας επίγειου δικτύου αγωγών υδρογόνου και συμβάλει ενεργά στο λόμπινγκ προς τις τοπικές αρχές, όπως αναφέρει, προκειμένου να δημιουργηθούν οι κανονισμοί αλλά και τα σχέδια επιδοτήσεων που απαιτεί ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός τομέας.
Πίσω από την ανάπτυξη του πρότζεκτ βρίσκεται ο Μάρτεν Βέτσελαρ, ο νέος διευθυντής ΔΣ και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του 26ετή προϋπηρεσία στη Shell. Η τελευταία άλλωστε, έχει επίσης σχέδια για την ανάπτυξη του μεγαλύτερου στην Ευρώπη εργοστασίου παραγωγής υδρογόνου στο Ρότερνταμ.
Ο Βέτσελαρ «στρατολογήθηκε» τον Ιανουάριο από την ισπανική εταιρεία παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου Cepsa, η οποία ανήκει στο Κρατικό Επενδυτικό Ταμείο Mubadala του Άμπου Ντάμπι και τον αμερικανικό όμιλο Carlyle Group. Τον Απρίλιο, έθεσε σε εφαρμογή τη νέα στρατηγική της εταιρείας με στόχο την ταχύτερη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα σε πιο πράσινες μορφές ενέργειας, δεσμευόμενος στην επένδυση τουλάχιστον 5 δισ. δολαρίων (αντιστοιχεί στο 60% των συνολικών κεφαλαιουχικών δαπανών της εταιρείας) σε πρότζεκτ χαμηλού αποτυπώματος σε άνθρακα ως το 2030.
Στο επίκεντρο αυτής της στρατηγικής βρίσκεται η ανάπτυξη της Ανδαλουσίας στον ισπανικό Νότο, ως βασικού κόμβου παραγωγής πράσινου υδρογόνου στην Ευρώπη. Η εταιρία παράγει ήδη περί το 1 γιγαβάτ (GW) ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, που διοχετεύεται στο δίκτυο, ενώ σχεδιάζει την ανάπτυξη ακόμη 7 GW από ηλιακή ενέργεια και ανεμογεννήτριες στην περιοχή.
«Είμαι απολύτως σίγουρος πως το φθηνότερο πράσινο υδρογόνο στην Ευρώπη θα είναι στην Ανδαλουσία, επειδή το 80% του κόστους (παραγωγής) του υδρογόνου είναι (ηλεκτρική) ενέργεια και η φθηνότερη ενέργεια βρίσκεται εκεί» αναφέρει ο Βέτσελαρ στους Financial Times.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η πρώτη φορά που ένα πρότζεκτ συνδέει τις δυνατότητες του ευρωπαϊκού Νότου για ηλιακή ενέργεια με τις ενεργειακές απαιτήσεις της βόρειας Ευρώπης και είναι «εμβληματικό της γρήγορης προόδου που κάνει η ΕΕ στην πράσινη ατζέντα της». Να σημειωθεί πως το πρόγραμμα REPowerEU της ΕΕ προβλέπει ετήσια κατανάλωση περί των 20 εκατ. τόνων πράσινου υδρογόνου ως το 2030, τουλάχιστον το μισό από το οποίο πρέπει να παράγεται εντός της Ένωσης.
Από την Αλχεθίρας στο Ρότερνταμ και τη γερμανική Β. Ρηνανία-Βεστφαλία
Ο σχεδιασμός της Cepsa περιλαμβάνει τη μεταφορά του πράσινο υδρογόνου στο Ρότερνταμ, αφού πρώτα μετατραπεί σε αμμωνία, μέσω θαλάσσης από το ισπανικό λιμάνι της Αλχεθίρας, κάτι που αναμένεται να ξεκινήσει ως το 2027. Το υδρογόνο στη συνέχεια, είτε θα χρησιμοποιείται στο Ρότερνταμ, είτε -όπως αναφέρει ο διευθυντής του Λιμένα του Ρότερνταμ για την Ανάπτυξη Νέων Επιχειρήσεων, Νίκο Βαν Ντούρεν, θα μεταφέρεται μέσω αγωγών σε βιομηχανικά συγκροτήματα της γερμανικής Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Το λιμάνι του Ρότερνταμ επί του παρόντος καλύπτει το 13% της ενεργειακής ζήτησης της Ευρώπης (κυρίως σε εισαγωγές αργού πετρελαίου, προϊόντων διύλισης και άνθρακα) και στόχος είναι να επεκτείνει αυτό το ρόλο και στην ηλεκτρική ενέργεια. Στο παιχνίδι έχουν μπει οι πετρελαϊκές εταιρείες, με την Shell, όπου ο Μ. Βέτσελαρ εργάσθηκε επί 26ετία (εξ αυτών την τελευταία πενταετία στη Χάγη ως Διευθυντής Φυσικού Αερίου, Ανανεώσιμων και Ενεργειακών Λύσεων), να σχεδιάζει να αναπτύξει εκεί τον μεγαλύτερο ηλεκτρολύτη φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Ο ηλεκτρολύτης του εργοστασίου Holland Hydrogen I, αναμένεται να παράγει 60 τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου ημερησίως, με ΑΠΕ που προέρχεται από το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Hollandse Kust.
Την ίδια ώρα, ο ολλανδικός όμιλος χημικών OCI επεκτείνει το τέρμιναλ εισαγωγής αμμωνίας στο λιμάνι, ενώ οι BP και Gunvor έχουν επίσης ανακοινώσει σχέδια για την ανάπτυξη υποδομών πράσινου υδρογόνου στην πόλη.
Αν τα σχέδια αυτά συνολικά ευοδωθούν, ως το 2030 ο κ. Βαν Ντούρεν εκτιμά πως θα μπορούσαν να παράγονται 600.000 τόνοι ετησίως και να εισάγονται 4 εκατ. τόνοι ετησίως σε πράσινο υδρογόνο, κάτι που θα μπορούσε να καλύψει ως και το 25% της προβλεπόμενης ευρωπαϊκής ζήτησης για το ίδιο διάστημα. Ως το 2050, ευελπισεί ότι μέχρι και 20 εκατ. τόνοι πράσινου υδρογόνου θα μπορούσαν να περνούν από την πόλη, με τα 2 εκατ. τόνοι εξ αυτών να έχουν παραχθεί τοπικά.
Ήδη το λιμάνι υπενοικιάζει εκτάσεις γης για ηλεκτρόλυση, ενισχύει τα έργα δημιουργίας επίγειου δικτύου αγωγών υδρογόνου και συμβάλει ενεργά στο λόμπινγκ προς τις τοπικές αρχές, όπως αναφέρει, προκειμένου να δημιουργηθούν οι κανονισμοί αλλά και τα σχέδια επιδοτήσεων που απαιτεί ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός τομέας.
