«Σνομπάρει» τις προθεσμιακές καταθέσεις το αποταμιευτικό κοινό, δηλώνοντας με την απόσυρση του παλαιότερου κραταιού ενδιαφέροντος την αντίδρασή του στο σημερινό επιτοκιακό περιβάλλον. Τα προγράμματα του τραπεζικού τομέα για καταθέσεις προθεσμίας δεν έτυχαν της ανταπόκρισης των καταθετών, αφού οι αποδόσεις που προσφέρονται δεν θεωρούνται ελκυστικές για όσους -εκτός από ένα ασφαλές καταφύγιο με οριακή απόδοση- αναζητούν κάτι επιπλέον.

 

Μοναδική εξαίρεση σε αυτήν τη σταθερή «σνομπ» στάση που τηρούν οι αποταμιευτές, επιλέγοντας άλλα μονοπάτια (αμοιβαία κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων ή έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου) αποτελούν δύο κατηγορίες πελατών:

 

οι επιχειρήσεις, που επιλέγουν να καταθέσουν τη ρευστότητά τους σε προθεσμιακούς λογαριασμούς,

όσοι ιδιώτες διαθέτουν αρκετά μεγάλη ρευστότητα, την οποία μπορούν να κλειδώσουν για επίσης μεγάλες χρονικές περιόδους, άνω του ενός έτους.

Είναι οι περιπτώσεις που η καθεμία για τους δικούς της λόγους εξακολουθεί και επιλέγει τις καταθέσεις προθεσμίας. Αντίθετα, η γενική εικόνα θέλει το κοινό να μην επιλέγει αυτήν την εναλλακτική, δυσχεραίνοντας την πρόβλεψη των τραπεζών ότι μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα το μόλις 17% του συνόλου των καταθέσεων που είναι σε προθεσμιακές θα ανέλθει στο 40%.

 

Οι προθεσμιακές καταθέσεις ακολουθούν ανελλιπώς καθοδική πορεία εδώ και τέσσερις μήνες και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται σε δύο εβδομάδες (στις 28 Αυγούστου) η επίσημη ανακοίνωση των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος για την πορεία της αποταμίευσης τον Ιούλιο.

 

Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, ότι από ύψος 8,5 δισ. ευρώ που αντιστοιχούσαν τα συμβόλαια νέων προθεσμιακών καταθέσεων στην αγορά τον Φεβρουάριο φέτος, ο Ιούνιος έκλεισε με ένα σύνολο νέων συμβάσεων 4,7 δισ. ευρώ, καταγράφοντας μια γενναία μείωση.

 

Τα μεγάλα πορτοφόλια και οι επιχειρήσεις «φρενάρουν» την πτώση

Κύριος λόγος σε αυτήν τη μεταστροφή είναι το επίπεδο των παρεχόμενων επιτοκίων για μικρότερα ποσά και για μικρές περιόδους. Οι υψηλές αποδόσεις αφορούν κυρίως διάρκειες 15 μηνών και κεφάλαια άνω των 200.000 ευρώ ή καλύτερα των 500.000 ευρώ. Με αυτά τα κριτήρια, προφανώς και είναι επιλογή για τα μεγάλα πορτοφόλια στον βαθμό που θέλουν διασπορά του επενδυτικού τους χαρτοφυλακίου, οπότε μεταξύ άλλων πιο risky επενδύσεων διατηρούν ένα ποσοστό σε καταθέσεις προθεσμίας. Δεν είναι τυχαίο ότι από σύνολο καταθέσεων που υπερβαίνει τα 24 δισ. ευρώ, ποσά άνω των 9 δισ. ευρώ στράφηκαν σε διάρκειες άνω των 12 μηνών.

 

Τις καταθέσεις αυτές εξακολουθούν και «αγαπούν» ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις, που θέλουν ένα απόλυτα ασφαλές καταφύγιο ρευστότητας, με όσο το δυνατόν υψηλές αποδόσεις, κάτι που επίσης επιτυγχάνουν, όπως και τα μεγάλα ιδιωτικά πορτοφόλια, που προαναφέρθηκαν, καθώς καταθέτουν μεγάλο όγκο ρευστότητας. Τα νούμερα είναι εντυπωσιακά: τον Ιούνιο σωρευτικά κλειδώθηκε ρευστότητα επιχειρήσεων πάνω από 4,5 δισ. ευρώ, συνεπικουρούμενη από μια άνοδο επιτοκίων προς αυτήν την κατηγορία που είναι υπερδιπλάσια των ιδιωτών (άνω του 2,2%).

 

Επιστρέφοντας, πάντως, στις επιλογές των ιδιωτών και μάλιστα όσων θέλουν να κλειδώσουν ρευστότητα για 3 ή 6 μήνες και δεν διαθέτουν πάνω από 200.000 ευρώ, οι προσφερόμενες αποδόσεις «δεν αξίζουν τον κόπο», όπως φαίνεται να σχολιάζουν αρκετοί συναλλασσόμενοι με τις τράπεζες, την ίδια στιγμή που το τοπίο στις καταθέσεις δεν φαίνεται να αλλάζει από πλευράς επιτοκίων.